Περιεχόμενα
Πολλές φορές σε συζητήσεις με φίλους ή σε συνεντεύξεις, λέω πως πάσχω από το Σύνδρομο του Πάρτι. Όταν είμαι σε ένα πάρτι ή σε μια κατάσταση διασκέδασης, δυσκολεύομαι να φύγω πριν φύγουν όλοι. Θέλω να είμαι παρών στον θάνατο του Πάρτι. Και από μικρό με έλεγαν Party Animal. Όταν άκουσα το τραγούδι της Billie Kark, το Πάρτι, άρχισα πολύ να αναρωτιέμαι μήπως τελικά δεν είμαι Party Animal, αλλά είμαι το αντίθετο και απλά έβγαζα ως άμυνα το ξεσάλωμα.
Το φιλοσόφησα πολύ μέσα μου, εγώ που μικρός τραγουδούσα Λάμπη Λιβιεράτο, το Μπαμ Και Κάτω, που έχει στίχο «σ’ αυτό το πάρτι εγώ δεν ήθελα να πάω» και κατέληξα πως η Billie Kark με το Πάρτι της, είναι ο Λιβιεράτος του 2024, οπότε να πως η ζωή έκανε έναν κύκλο.
Τέλος πάντων, τέτοια ζητήματα καλό είναι να τα λύνεις με τους δημιουργούς, οπότε μιλήσαμε με τη Billie Kark σε αυτό το είδος συνέντευξης, ας την πούμε έτσι, μιας και περισσότερο μου μοιάζει με απορίες μεγάλων που εκφράζουν στα παιδιά.
Με αφορμή τη νέα της κυκλοφορία, το τραγούδι «Αναρωτιέμαι» που κυκλοφορεί από τη Minos EMI, A Universal Music Company, αναρωτήθηκα κι εγώ φωναχτά ενώπιον της Billie Kark με στόχο να μάθω για εκείνη και, τελικά, για εμένα, κάποιες σημαντικές αναζητήσεις.
Τελικά, δεν τη ρώτησα ποτέ για το τι είναι το Party Animal, οπότε με αυτόν τον πρόλογο την προκαλώ ανοιχτά να το απαντήσει για να μου λυθεί η απορία.
Η Billie Kark πηγαίνει σούπερ μάρκετ, παίρνει το μετρό, τσακώνεται με τη μαμά της
– Είδα όταν κυκλοφόρησε το Spotify Wrapped που έκανες repost stories κόσμου που ήσουν στο top-5 του για το 2024. Περίγραψε μας αυτό το συναίσθημα.
Κάθε χρονιά είναι ένα πολύ ξεχωριστό συναίσθημα γι΄αυτό και το περιμένω πως και πως άλλωστε. Κάθε χρονιά βλέπω τα νούμερα να μεγαλώνουν αλλά η ευγνωμοσύνη που νιώθω είναι πάντα ίδια. Νομίζω για όλους τους καλλιτέχνες είναι πολύ σημαντικό. Θα ήθελα να μπορέσω να ευχαριστήσω όλους τους ακροατές μου προσωπικά έναν έναν.
– Αν μπει κάποιος στο Spotify Playlist της Billie Kark, ποιους καλλιτέχνες και τραγούδια θα βρει σε περίοπτη θέση;
Φέτος όπως και τις τελευταίες χρονιές, την πρώτη θέση έχουν οι Hermanos Gutierrez, δύο αδέρφια κιθαρίστες που μπορώ να ακούω ασταμάτητα για ώρες. Μετά είναι ο Berlioz που άκουσα πολύ φέτος, η Aurora και μια Ούγγρα καλλιτέχνις, η Deva που με έχει τρελάνει εντελώς. Κάπου είναι και η Raye που πιστεύω θα ανέβει κι άλλο του χρόνου.
– Σπουδάζεις φιλολογία, οπότε θέλω να σε ρωτήσω ποιο είναι το αγαπημένο σου διάβασμα από αυτά της σχολής και αν έχεις κάποιο αγαπημένο βιβλίο;
Η αλήθεια είναι ότι σπουδάζω στα χαρτιά φιλολογία. Έχω πολύ καιρό να πάω στη σχολή πόσο μάλλον να διαβάσω. Έχω αποφασίσει φέτος να δώσω εξεταστική βέβαια και βλεπουμε. Μου άρεσε πολύ ο,τι είχε να κάνει με τη γλωσσολογία όσο παρακολουθούσα. Γενικά ο,τι είχε να κάνει με τον εγκέφαλο και τη γλώσσα. Μου αρέσει πολύ ένα βιβλίο του Allen de Botton που λέγεται «Η Τέχνη του Ταξιδιού».
– Το νέο σου τραγούδι έχει τίτλο «Αναρωτιέμαι», οπότε θα ήθελα να μας αποκαλύψεις τα πράγματα εκείνα που βρίσκονται συχνά στις απορίες σου, τι αναρωτιέσαι με συχνοτητα;
Αναρωτιέμαι καθημερινά για ποιόν λόγο ζώ και υπάρχω. Αναρωτιέμαι επίσης συχνά πως και πότε θα πεθάνω και τι θα γίνει μετά. Αναρωτιέμαι αν είναι όλα ένα καλοσχεδιασμένο παιχνίδι, αν υπάρχει πραγματικότητα, αν ζούμε σ΄ένα όνειρο κλπ κλπ. Αναρωτιέμαι επίσης συχνά αν είμαι καλός άνθρωπος και αν θα βρώ ποτέ – ή αν έχω ήδη βρει- τον έρωτα της ζωής μου.
– Πώς νιώθεις με το ότι όλοι επιχειρούν να σου βάλουν μια συγκεκριμένη ταυτότητα και κάπου να σε εντάξουν; «Η Billie Kark είναι το τάδε». Πώς βλέπεις τη γενικότερη τάση των ανθρώπων να βάλουν πλαίσια στα πάντα;
Είναι μια ανάγκη του ανθρώπου ειδικότερα στην εποχή της πληροφορίας. Δεν μου αρέσει καθόλου αλλά από ένα σημείο και μετά σταμάτησα να αντιστέκομαι και να με ενοχλεί. Σκέφτηκα ότι είναι πιο απολαυστικό να τους σοκάρω με το να κάνω κάτι που δεν χωράει στο κουτί που με έχουν τοποθετήσει.
– Ποια είναι τα πρώτα τραγούδια που θυμάσαι να ακούγονται στο σπίτι σου; Τι άκουγαν οι γονείς σου ή τα γιαγιοπάππουδα;
Πάρα πολύ Disney, πάρα πολλά μιούζικαλ. Σίγουρα υπήρχαν και μερικά παραδοσιακά ειδικά τις Κυριακές και σε γιορτές. Ακούγαμε πολύ ραδιόφωνο, η μαμά μου είχε και έχει μια ιδιαίτερη αδυναμία στο δεύτερο πρόγραμμα και θυμάμαι ότι στα ταξίδια με το αυτοκίνητο ακούγαμε συνέχεια το ίδιο cd του Andrea Bocelli. Όταν γεννήθηκα εγώ τα αδέρφια μου πήγαιναν ήδη γυμνάσιο οπότε μεγάλωσα και με τις δικές τους μουσικές αναζητήσεις. Η μεγάλη μου αδερφή άκουγε πολύ Coldplay και αργότερα ανακάλυψε την house. Ομολογώ ότι η Άννα με έχει επηρεάσει μουσικά περισσότερο από όλους.
– Έχεις κάποιο τραγούδι ή κάποια στιγμή που έκανε μέσα σου το κλικ και ένιωσες ότι ψοφάς να τραγουδάς και να παράγεις μουσική;
Η επιθυμία μου να παράγω η ίδια μουσική, ξεκίνησε μετά την κυκλοφορία του πρώτου μου single «Θαλασσάκι». Ήταν η πρώτη φορά που δούλεψα με κάποιον παραγωγό και ενώ το αποτέλεσμα ήταν πολύ ωραίο δεν ήταν ακριβώς αυτό που είχα στο μυαλό μου. Τότε κατάλαβα ότι ο μόνος τρόπος να αποτυπώσω με πλήρη ακρίβεια την ιδέα μου είναι να μάθω ντον τρόπο να το κάνω μόνη μου. Για να είμαι ειλικρινής, ακόμα δεν τρελαίνομαι να τραγουδάω. Είμαι λίγο ανασφαλής με τη φωνή μου.
– Η μουσική σου μου δίνει την αίσθηση ότι είσαι μια χούφτα νερό σε ένα ωκεάνιο ρεύμα που απλά ακολουθείς τη στιγμή και μια συμπαντική κίνηση που φτάνει μέχρι την ψυχή σου.
Δεν ξέρω αν είναι ερώτηση! Σ’ ευχαριστώ πάντως γι΄αυτή την παρατήρηση. Νιώθω αρκετά ‘’aligned’’ με την ψυχή μου και μάλλον αυτό βγαίνει προς τα έξω. Είμαι πολύ κακή στο να απαντάω σε κοπλιμέντα!
– Ποια γνώση από αυτές που έχεις πάρει ως τώρα για τη ζωή, σε πλήγωσε, σε πόνεσε περισσότερο και θα ήθελες να την αλλάξεις;
Νομίζω ότι πόνεσα πάρα πολύ, όταν συνειδητοποίησα ότι οι άνθρωποι φεύγουν. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι δεν θα πορεύομαι με τους ανθρώπους που αγαπώ μέχρι να πεθάνω. Με πληγώνουν πολύ οι αποχαιρετισμοί γι΄αυτο και τους αποφεύγω. Περιέργως δεν με τρομάζει ο θάνατος αλλά το να χάσω έναν άνθρωπο απ τη ζωή μου με τρομοκρατεί.
– Πόσο επηρεάζεται η προσωπική σου ευτυχία ή λύπη από το κοινωνικό γίγνεσθαι; Νιώθεις πλήρως τις στιγμές χαράς σου σε εποχές που πολλά πράγματα γύρω μας είναι ως και παραλυτικά για την ψυχή;
Είναι μια δύσκολη ερώτηση αυτή για μένα και ένα πολύ συχνό θέμα στην ψυχοθεραπεία μου. Κάποιες μέρες όντως παραλύω. Προσπαθώ να ξεχνιέμαι παρ’ ολ’ αυτά, γιατί αναγκαστικά πρέπει να συνεχίσω να ζω και να είμαι λειτουργική.
– Όσα βλέπεις στον ύπνο σου, εισέρχονται στην ξύπνια ζωή σου; Επιχειρείς να εντάξεις τις εικόνες του υποσυνείδητου στο πραγματικό τώρα;
Εισέρχονται, ναι. Κυρίως καταλαβαίνω τι μου συμβαίνει από τα όνειρα μου. Αν έχω άγχος, αν εχω κάποιο κακό προαίσθημα, αν κάτι πρόκειται να συμβεί. Έβλεπα πάντα πολύ έντονα όνειρα και εφιάλτες. Δεν διαχωρίζω τον κόσμο των ονείρων από τον πραγματικό. Το υποσυνείδητο είναι κομμάτι του εγκεφάλου μου και μου μιλάει όταν μπορεί, δηλαδή όταν κοιμάμαι. Του δίνω βάση γιατί εμπιστεύομαι όλες μου τις αισθήσεις.
– Περίεργο κάπως το συναίσθημα του αδειάσματος μετά από ένα live ή μετά από ώρες ακούσματος της μουσικής σου. Είναι σαν ένα κύμα που σβήνει τις πατημασιές στην ακροθαλασσιά. Εσύ πώς βιώνεις αυτή την μετάβαση από το πολύ στο λίγο κι από το λίγο πάλι στο πολύ; Νομίζω σε σας τους τραγουδιστές συμβαίνουν πιο απότομα αυτά.
Είναι όντως ένα τρομερό άδειασμα. Όπως μετά από κάθε έντονη εμπειρία. Τη συναυλία που περίμενες για μήνες, ένα πρώτο ραντεβού. Είναι δύσκολο το να εκτίθεσαι και ακόμα πιο δύσκολο όταν δεν μοιράζεσαι με κανέναν το βάρος της σκηνής. Έχω μεγάλη ανάγκη πριν και μετά να απομονωθώ. Θέλω να μπώ σ΄ένα δωμάτιο, να παίξω και μετά να αποσυρθώ χωρίς να μιλήσω σε κανέναν, να πιω μια μπύρα ή ένα τσάι και να μιλήσω με κάποιον που αγαπώ.
Δεν συμβαίνει ποτέ, γιατι μετα τα λαιβ όλοι θέλουν να σου μιλήσουν και δεν τους αδικώ, το ίδιο κάνω και γω. Θέλει φροντίδα η ψυχή μας και το μυαλό μας μετά από τέτοιες εναλλαγές. Δεν νομίζω ότι έχω βρει ακόμα τον κατάλληλο τρόπο ν’ αποφορτίζομαι γι΄αυτό και δεν νομίζω ότι είμαι σε θέση να δίνω συμβουλές. Ρώτα με ξανά του χρόνου!
– Έχω διαβάσει κάποιες από τις συνεντεύξεις που έχεις δώσει και σε παρουσιάζουν πάνω-κάτω με τον ίδιο τρόπο. Η φρέσκια φωνή που ενώνει την παραδοσιακή μουσική με την techno. Αν έβαζες τίτλο εσύ σε αυτή τη συνέντευξη εδώ, τι τίτλο θα έβαζες που να μιλάει για σένα όχι όμως ως μουσικό, μας ως άνθρωπο με όνειρα, επιθυμίες κτλ.και σου υπόσχομαι ότι αυτόν θα βάλω.
Η Billie Kark από το Δάσος Χαϊδαρίου. Ένα από τα πρώτα πράγματα που με φρίκαραν εντελώς, ήταν η συνειδητοποίηση ότι η δουλειά που έχω επιλέξει δεν έχει ωράριο και χώρο εργασίας. Έπαιρνα την περσόνα μου μαζί παντού και ένιωθα ένα τεράστιο βάρος και μια τεράστια πίεση με την αναγνωσιμότητα.
Όχι τόσο από την άποψη «διασημότητας», αλλά κυρίως από το πόσο τεράστιες απαιτήσεις είχα από τον εαυτό μου να τα καταφέρει όλα γρήγορα και τέλεια. Καμιά φορά όταν βιώνω σουρεάλ καταστάσεις ή όταν απλά αγχώνομαι με τη δουλειά, σκέφτομαι ότι είμαι και εγώ ένα κορίτσι από το Χαϊδάρι, σε μια μεσοαστική τάξη, μπαίνω στο μετρό, πηγαίνω στο σουπερμάρκετ, τσακώνομαι με τη μαμά μου και ότι γενικά όσο κι αν αλλάζει η ζωή μου, η βάση μου μένει πάντα η ίδια.
Ο Γύρος των Γρήγορων Ερωταπαντήσεων με τη Billie Kark
– Αγαπημένο φαγητό να τρως;
Καρμπονάρα ή ένα καλό μπέργκερ.
– Αγαπημένο φαγητό να μαγειρεύεις;
Τραχανάς – εύκολο νόστιμο και γρήγορο.
– Αγαπημένη εποχή;
Φθινόπωρο.
– Το αντικείμενο που δεν αποχωρίζεσαι ποτέ;
Το φυλαχτό μου και τα ακουστικά μου.
– Αγαπημένο σου μέρος στη Γη;
Τα Τζουμέρκα.
– Η καλύτερη συναυλία που έχεις πάει;
Coldplay
– Το live σου που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
Στους Μελισσουργούς στα τζουμέρκα.
– Έρωτας με την πρώτη ματιά ή γουστάρισμα που κλιμακώνεται με τον καιρό σε έρωτα;
Και τα δύο.
– Βουτιά σε ένα μακρινό παρελθόν ή εκτόξευση σε ένα μακρινό μέλλον και πού;
Βουτιά σε ένα μακρινό παρελθόν, στο πατρικό μου με όλη μου την οικογένεια.
