Περιεχόμενα
Όπου λαλούν πολλοί κοκόροι, αργεί να ξημερώσει. Αυτή η φράση ταιριάζει απόλυτα στο τραγούδι της Μαρίνας Σάττι που θα μας εκπροσωπήσει στη Eurovision 2024. Πρόκειται για ένα τραγούδι που παρουσιάστηκε το βράδυ της Πέμπτης στην ΕΡΤ και στην δημιουργία του έχουν συμμετοχή 9 νοματαίοι, μεταξύ των οποίων οι γνωστοί ράπερ Vlospa, OGE, Solmeister. Το τελικό αποτέλεσμα φαίνεται πως είναι δουλειά 9 νοματαίων γιατί είναι ένας αχταρμάς.
Η Μαρίνα Σάττι καλλιτεχνικά στη μέχρι τώρα διαδρομή της είναι ένας αχταρμάς, αλλά ήταν ένας ωραίος αχταρμάς, ένας δικός της αχταρμάς, ατόφιος. Πώς αποδέχτηκε να εμπλακούν σε μελωδία και στίχους τόσοι άνθρωποι, δεν μπορώ να το εξηγήσω.
Όπως δε μπορώ να εξηγήσω και σε ποιο σύμπαν μπορεί αυτό το πράγμα να θεωρείται τραγούδι. Δεν ξέρω, ίσως επειδή στη Eurovision έχουν κερδίσει διάφορα μουσικά είδη, σου λένε «ας χώσουμε όσα περισσότερα μπορούμε, ένα κομμάτι του τραγουδιού θα τους αρέσει, του κερατά». Μόνο που στη Eurovision δεν ψηφίζουν τμηματικά το κάθε τραγούδι, το ψηφίζουν ολόκληρο.
Και το «Ζάρι» της Μαρίνας Σάττι είναι από εκείνα τα ζάρια που έχουν μόνο μία τελεία σε κάθε τους πλευρά και η ζαριά μοιάζει με πτώση στο κενό.
Δηλαδή 9 άνθρωποι χρειάστηκαν για να γραφτεί αυτό;
Πραγματικά, 9 άνθρωποι να μαζευτούμε τώρα στη γειτονιά, να μη γνωριζόμαστε μεταξύ μας, στιχουργικά θα βγάλουμε κάτι καλύτερο από αυτό. Ο Ντάλας με τον Βλάχο από το της Ελλάδος Τα Παιδιά να κάτσουν να στίψουν το μυαλό τους, κάτι θα βρουν να πουν. Η ρίμα για το πιάνο και το αεροπλάνο είναι σίγουρα καλύτερη από το ατέρμονο Τα-Τα-Τα-Τα, που δεν είναι καν το Τα-Τα-Τα που έλεγε ο Πιτσίνιαγκας στο μεγάλο του hit.
Το τραγούδι είναι σαν να προήλθε από το γνωστό παιχνίδι που λέει κάποιος μια λέξη ή μια πρόταση και συμπληρώνει κάθε ένας από την παρέα ό,τι του κατέβει στο κεφάλι και στο τέλος έχει βγει ένας αστείος αχταρμάς. Όσο το αναλύω, πιστεύω συμμετείχαν 9 για να είναι πιο εύκολο να ρίξουν την ευθύνη ο ένας στον άλλον. Με 2 ή 3 είναι εύθραυστη η ισορροπία. Ενώ με 9 μέχρι που κάνεις και τηλεοπτική εκπομπή με ψηφοφορία.
Δεν μιλάω για το «Ζάρι» με βάση το τι μπορεί να κάνει στη Eurovision. Μπορεί να βγει και πρώτο, μπορεί και τελευταίο. Για γιουροβιζιονικό τραγούδι όμως, δεν ακούγεται με τίποτα. Σε βάζει στη διαδικασία να σκεφτείς τα χειρότερα τραγούδια που έχουμε στείλει. Κι όχι τίποτα, αλλά είχαμε μπει σε μια καλή σειρά εσχάτως. Σε βάζει ακόμα να αναρωτηθείς τι θα σκέφτεται η Μενδώνη ακούγοντάς το κι αν θα θελήσει να πάρει πίσω τη διαβούλευση για την υποχρεωτικότητα της ελληνικής μουσικής.
Από το ξεκίνημά του το τραγούδι σε απωθεί. Η Μαρίνα Σάττι ακούγεται σαν τον Ταμπάκη ή τον Τραϊστάριου που έλεγε το Tornero, σαν να της πατάνε τον κάλο, σαν εμένα που προσπαθώ να τραγουδήσω το Livin’ On A Prayer και για να πιάσω τις ψηλές νότες που πιάνει ο Μπον Τζόβι, βγάζω από μέσα μου την τσιριχτή γάτα. Α, για να είμαι πιο ακριβής, πριν τον Ταμπάκη, ακούω μελωδία που είναι κάτι ανάμεσα σε Χατζηνάσιο και Λάμψη!
Και μετά τον Ταμπάκη κάνει την εμφάνισή του ο κάγκουρας ράπερ-τράπερ, για να έρθει το ρεφρέν και να ακούσουμε τη Μαρίνα Σάττι όπως την ξέρουμε. Μετά, ο ρυθμός και η εκφορά των στίχων θυμίζει κάτι από Rosalia, για να φτάσουμε στο μόνο σημείο που μου αρέσει, κάπου στο 1:55, που κρατάει για περίπου 20 δευτερόλεπτα και μετά γυρίζουμε ξανά στον Ταμπάκη.
Είναι το «Ζάρι» τραγούδι για Eurovision;
Όσο κάθομαι και γράφω αυτό το κείμενο και ακούω ταυτόχρονα το τραγούδι, νιώθω το μέσα μου να μεταλλάσσεται συνέχεια και να σκέφτομαι ότι αν αυτό το τραγούδι δεν πήγαινε στη Eurovision, αλλά ήταν κάποιο single της Μαρίνας Σάττι, θα έγραφα πολύ διαφορετικά πράγματα, ίσως και να το χαρακτήριζα ως τρομερά ευφυές.
Όχι κι ότι έχω το τρομερό αισθητήριο για Eurovision, ούτως ή άλλως έχω ως «εικόνισμα» τραγούδια όπως το Aphrodisiac, το This Is Our Night, το Opa, το Την Έχει Η Ψυχή Μου Τη Φωτιά, το Alcohol Is Free και το Yassou Maria.
Η Μαρίνα Σάττι είναι καλλιτεχνικά ένα χωνευτήρι πολιτισμών. Και μουσικά-αισθητικά, ο μέσος Έλληνας είναι ένας βλαχομπαρόκ ακροατής που απλά απορροφά χωρίς ίχνος κουλτούρας οτιδήποτε. Αν δηλαδή αυτό το τραγούδι θέλει να είναι ένας καμβάς της Ελλάδας, το έχει πετύχει απόλυτα. Συμβαδίζει αυτό με τη Eurovision; Αδυνατώ να το πιστέψω.
Επίσης, η Μαρίνα Σάττι πόνταρε πάντα πάρα πολλά στο συνολικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, στο videoclip. Κι εδώ έχουμε ένα κλιπ που είναι στα δικά της στάνταρ. Στη Eurovision όμως δεν δείχνουμε ένα videoclip. Στη Eurovision έχουμε live εμφάνιση και κρίνεται κάθε τραγούδι από επιτροπή και κοινό ξεχωριστά.
Θα πρέπει να γίνει τρομερή δουλειά στη Eurovision από τον Φωκά Ευαγγελινό για να αποτυπωθεί σε σκηνική παρουσία η δύναμη του τραγουδιού, αφού στιχουργικά και μελωδικά είναι όχι ζάρι, αλλά ζαριά τζογαδόρου.
