Τελικά, είναι ωραίο να υπάρχει διαγωνισμός και όχι ανάθεση. Είναι ωραίο το τραγούδι που θα μας εκπροσωπήσει στη Eurovision να αναδεικνύεται μέσα από κάμποσες επιλογές κι όχι απλώς να μας παρουσιάζεται ένα ωραίο βράδυ. Ήταν και αποδείχτηκε στην πράξη, πολύ καλή επιλογή της ΕΡΤ να πάει σε ανοιχτό διαγωνισμό, να καταλήξει σε 12 τραγούδια και να βάλει το κοινό στο παιχνίδι. Αλλά, κυρίως, να διοργανώσει μια πολύ ωραία εκδήλωση με πρωταγωνιστές τον Σάκη Ρουβά και την Έλενα Παπαρίζου, δηλαδή τους δύο πιο πετυχημένους Έλληνες στον διαγωνισμό της Eurovision.
Σε μια εκδήλωση που ξεκίνησε με τους δύο να εισέρχονται εντυπωσιακά στο Christmas Theater και να μας προσφέρουν ένα medley από τραγούδια του παρελθόντος στη Eurovision, όχι ελληνικά, αλλά διαχρονικά διαμάντια του διαγωνισμού, το τελικό ζύγι, δίνει ένα credit στην ΕΡΤ για τις επιλογές της.
Δεν ήταν όλα ιδανικά, σίγουρα. Ο Σάκης και η Έλενα έκαναν αρκετά σαρδάμ και στο ομιλόν κομμάτι της βραδιάς δεν βοηθήθηκαν ιδιαίτερα από το autocue που ήταν και αρκετά μακριά για να το διαβάζουν καθαρά. Η ανακοίνωση της επιλογής κοινού και επιτροπών, έγινε κάπως απότομα, χωρίς κάποιο σασπένς, ίσως αδέξια.
Αλλά στη μεγάλη εικόνα, ήταν συνολικά μια διοργάνωση με πολλά περισσότερα καλά ο ελληνικός τελικός της Eurovision. Κατ’ αρχάς, οι εμφανίσεις των διαγωνιζόμενων. Πήγα στο Christmas Theater έχοντας στο νου μου πως 4 τραγούδια μου αρέσουν, 3 μου είναι αδιάφορα και 5 τα είχα ήδη αποκλείσει. Και αφού τα είδα όλα επί σκηνής, είχα φτάσει να μη μπορώ να αποφασίσω ποιο από 9 εκ των 12 μου άρεσε περισσότερο, με μόνο 3 να ήμουν σίγουρος πως δε μου αρέσουν. Αυτό ήταν προϊόν της καλής σκηνοθεσίας και περφόρμανς επί σκηνής.
Όπως, πολύ όμορφο που ήταν καλεσμένοι παλιοί εκπρόσωποι στη Eurovision, όπως Μπέσυ Αργυράκη, Σοφία Βόσσου, Ελίνα Κωνσταντοπούλου, Χρήστος Κάλοου, Μαριάννα Ζορμπά, Πασχάλης κ.α.
Και, αποκορύφωμα, φυσικά, οι ερμηνείες Ρουβά και Παπαρίζου στα 4 τραγούδια με τα οποία βρέθηκαν στη Eurovision. Βασικά, όλο το βράδυ, όπως τους έβλεπα, ειδικά την Έλενα, είχα ξεχάσει πως είχαμε να ψηφίσουμε 12 διαγωνιζόμενους, είχα πειστεί πως οι δυο τους θα μας εκπροσωπήσουν. Κι αφού το είπα αυτό, ρωτήστε τους τι θέλουν για να πάνε μαζί του χρόνου, να πάθουμε εθνική ονείρωξη και οργασμό.
Τελικά αξίζει η Klavdia με την Αστερομάτα της να πάει στη Eurovision;
Πάμε όμως και στο διά ταύτα. Στην Klavdia που θα μας εκπροσωπήσει τελικά. Προφανώς, όταν υπάρχει ένας νικητής μεταξύ 12, θα ακουστούν γκρίνιες, τις αναμένω από αύριο το πρωί, οι εκπομπές θα επιχειρήσουν να βάλουν ίντριγκα. Το βέβαιο είναι πως στους 12, υπήρχαν 4 ως 6 που κάλλιστα θα μπορούσαν να πάρουν το χρίσμα και να μην είναι άδικο ή παράλογο. Η Klavdia ανάμεσά τους. Οπότε, μικρές οι διαφορές από ένα σημείο και μετά. Όλα εναπόκεινται σε πολύ υποκειμενικά κριτήρια.
Για παράδειγμα, εγώ από την πρώτη στιγμή είχα συνταχθεί με το Odyssey από τις Dinamiss. Και, αν δεν είχα πάει στον τελικό, μάλλον θα έλεγα τώρα ότι ήταν αδικία που δεν πήγαν. Βλέποντας όμως τις εμφανίσεις από κοντά, δε μπορώ να το πω αυτό. Σίγουρα, της Klavdia θα χρειαστεί κάτι πιο δυναμικό σε σκηνική παρουσία, αλλά δε χρειάζεται να το πω εγώ, το ξέρει ήδη αυτός που θα το αναλάβει, ο Φωκάς Ευαγγελινός.
Μπορώ μόνο να πω πως ήταν σίγουρα ένα σοκ για μένα ότι δεν ήταν καν στην 3άδα με τις περισσότερες ψήφους το Odyssey, διότι και μέσα στην αίθουσα προκάλεσαν μεγάλο θόρυβο, ακριβώς πίσω από Evangelia και Klavdia, αλλά και γιατί το τραγούδι τους έχει έντονο στοιχείο techno/ηλεκτρονικής μουσικής, που είναι το πιο δυναμικό είδος στην Ευρώπη τον τελευταίο χρόνο.
Όχι ότι θα άλλαζε κάτι αν ήταν στην τριάδα, εφόσον πάλι η Klavdia θα έβγαινε, αλλά με έβαλε αρκετά σε σκέψεις για το τι είναι αυτό που θέλει το κοινό, τι αντίληψη έχει για τη Eurovision ως προς το τι πουλάει περισσότερο, πάνω σε ποιο ρεύμα βρίσκεται ο διαγωνισμός, αν υπάρχει δηλαδή φέτος πρόσφορο έδαφος για ένα νανούρισμα-μοιρολόι όπως το Αστερομάτα της Klavdia.
Το Αστερομάτα ίσως να ήταν φαβορί πριν 15-20 χρόνια, θυμίζει αρκετά το Lane Moje του Γιοκσίμοβιτς που εκπροσώπησε το 2004 τη Σερβία και ήρθε 2ος, τα τελευταία χρόνια όμως, δεν έχω αντιληφθεί το κοινό να στηρίζει τέτοια τραγούδια. Βέβαια, και πέρσι πιστεύαμε πως η Μαρίνα Σάττι έχει τραγούδι για να βρίσκεται στην πεντάδα, τα στοιχήματα έτσι έδειχναν, τα social media αυτό έδειχναν, και εν τέλει δεν ήταν καν στη 10άδα.
Στο τέλος της ημέρας, να πούμε ένα μπράβο για τα τραγούδια και στους 12, διότι ακόμα κι αν κάποιο δεν είναι για Eurovision, δε σημαίνει πως δεν είναι ωραίο, και δεν χρωστά τίποτα κανείς τους σε εμάς για να ακολουθήσει τις δικές μας προτιμήσεις. Πήρε ο καθείς το ρίσκο του, εκτέθηκε σε τόσο κοινό και συστήθηκε σε αυτό.
Κι ούτε χρειάζεται να το ρίξουμε στη γκρίνια και να αρχίσουμε να λέμε πως το τάδε ήταν καλύτερο. Ας στηρίξουμε την Klavdia όπως στηρίξαμε πέρσι σε πλειοψηφία τη Σάττι κι ας το απολαύσουμε, όταν έρθει η στιγμή του, δηλαδή τον Μάιο ξανά. Μέχρι τότε, δε θα αλλάξει τίποτα στις ζωές μας επειδή ψήφισε ο κόσμος την Klavdia κι όχι την Evangelia, τις Dinamiss ή την Barbz.
