Έπειτα από χρόνια (μόνο οι «αρχαιολογίες» θυμόμαστε την τελευταία φορά) η ΕΡΤ διοργάνωσε ελληνικό τελικό για την ανάδειξη της ελληνικής εκπροσώπησης στη Eurovision 2025 που θα πραγματοποιηθεί στη Βασιλεία της Ελβετίας και εμείς ξαναβρεθήκαμε στον τόπο του «εγκλήματος» για να ζήσουμε ακόμη μία νύχτα με ρυθμό και αναμνήσεις.
Νομίζω ότι όταν ακούμε εμείς οι λάτρεις του ευρωπαϊκού θεσμού του τραγουδιού τις παλιότερες εκπροσωπήσεις μας, ξυπνάνε μέσα μας αναμνήσεις από τα παιδικά μας χρόνια, από τα επόμενα, από ίντριγκες και τσακωμούς, από έντονες διαφωνίες, ξαναθυμόμαστε συμμετοχές που είχαμε ξεχάσει… Είναι μία νοσταλγική στιγμή που η ΕΡΤ τήρησε την παράδοση και σε αυτόν τον τελικό και μας έκανε το… δώρο αυτό.
Στην σκηνή παρουσιαστές ίσως τα δύο κορυφαία «μουσικά προϊόντα» που στείλαμε ποτέ να μας εκπροσωπήσουν στη Eurovision: η εκθαμβωτική Έλενα Παπαρίζου και ο Σάκης Ρουβάς. Ως παρουσιαστές δεν μας χάλασαν καθόλου, η Έλενα αυθόρητη με μικρά λαθάκια στα on αλλά με το απόλυτο star quality και πάντα τόσο σέξι που όποιος… αντέξει, ο Σάκης (για εμάς τις παλιές Ρουβίτσες πάντα θα είναι Ο Σάκης!!!) επαγγελματίας, η ομορφιά ξεχείλιζε στην σκηνή και η λάμψη τους τύφλωνε (ίσως αν τους στέλναμε πακέτο ξανά να μας εκπροσωπήσουν να βλέπαμε και πάλι πρωτιά).
Και φυσικά οι φετινοί υποψήφιοι, 12 νέα τραγούδια που κληθήκαμε να ακούσουμε και τελικά η Αστερομάτα της Klavdia να το σηκώσει, που λένε και οι αθλητικοί.
Είδαμε στην σκηνή αδιάφορες συμμετοχές που κυριολεκτικά δεν ξέρω πώς έφτασαν στον τελικό και κάποιες αρκετά ενδιαφέρουσες, είδαμε την… μετεμψύχωση του Έλβις Πρίσλεϊ, με λευκό κουστούμι και κιθάρα, με κίνηση όπως εκείνη του «βασιλιά», είδαμε κάποιες μπαλάντες που νομίζω ότι μετά τον τελικό δεν θα ξανακούσουμε ποτέ, μία σκηνή που είχε την αίγλη της διοργάνωσης, ωστόσο θα λέγαμε ότι είναι εμφανές πως ο Φωκάς Ευαγγελινός που είναι η ψυχή της σκηνικής παρουσίασης στον θεσμό, έδειχνε λίγη κόπωση (πόσα πια να σκεφτεί ένας άνθρωπος τόσα χρόνια και πόσο να πρωτοτυπήσει).
Είδαμε και την περσινή μας εκπροσώπηση, τη Μαρίνα Σάττι, με τα opera gloves της ως άλλη Dua Lipa επί σκηνής, να τραγουδά το Zari σε playback που σε κάποιες στιγμές δεν είχε σωστό συγχρονισμό.
Φωτιές να ανάβουν μπροστά από την σκηνή που δεν καταλάβαμε τι εξυπηρετούσαν, εντάξει έδειχναν εντυπωσιακές, αλλά και να μην υπήρχαν δεν θα μας έλειπαν.
Και φυσικά είδαμε δροσερά κορίτσια με χορευτικούς και μη ρυθμούς να κερδίζουν το χειροκρότημά μας.
Πάμε τώρα στα… ζουμερά…
Ολόκληρη διοργάνωση, βρε παιδιά, με 15.000 την ημέρα ενοικίαση του χώρου και γκανιάσαμε για νερό, γιατί μέσα στην αίθουσα δεν μας επέτρεπαν να πάρουμε νερό… Υπερβολικό νομίζω να λες του άλλου «θα διψάσεις για τη… Eurovision».
Ο χώρος ψυχρός, καθώς το Christmas Theater είναι αρκετά απρόσωπο και απομακρυσμένο, σχετικά μη προσβάσιμο με ευκολία… Βέβαια ενδέχεται να επιλέχθηκε λόγω χωρητικότητας…
Επίσης η μισή πλατεία και τα θεωρεία βλέπαμε την πλάτη των παρουσιαστών σε όλη τη διοργάνωση, καθώς είχαν στήσει σε λάθος σημείο το autocue και για αυτό βλέπαμε την πλάτη της Έλενας και του Σάκη.
Όσον αφορά τις φιναλίστ, σαφώς το τραγούδι της Ευαγγελίας, το Vale, είχε εντυπωσιακή και ξεσηκωτική παρουσία, χορευτικό και δυναμικό (μην ασχοληθούμε τι μας θύμιζε, έτσι;). Θεωρούμε ότι ελαφρώς αδικήθηκε, ίσως αν είχε άλλη εμφάνιση η Ευαγγελία και όχι αυτό το ασύμμετρο πορτοκαλί που θύμιζε μπουζούκια (δεν εννοώ κάτι μη σέξι, για να μην παρεξηγούμαστε, γιατί η κοπέλα είναι ζουμερή και έχει αυτό το ελκυστικό που χρειάζεται η σκηνή) και είχε προτιμηθεί κάτι πιο κομψό να είχε καλύτερη τύχη.
Η Barbz είχε ένα δυνατό κομμάτι επίσης, απλώς το μαύρο που προτιμήθηκε για την ίδια και τους χορευτές, ίσως επειδή έχει μία goth αισθητική η ίδια, μάλλον δεν βοηθούσε το κομμάτι. Είδαμε στο χώρο και μέλη του φαν κλαμπ της φορώντας μπλουζάκια με το όνομά της μάλιστα.
Όσο για την Klavdia, κατανοώ το βαθύτερο νόημα του τραγουδιού, που σχετίζεται με τον ελληνισμό του Πόντου, κατανοώ ότι το στυλ α λα «μουσουλμάνα» έχει να κάνει με το «πουλάω φωνή, όχι κορμί», κατανοώ τα γυαλιά α λα Μούσχουρη και δεν είμαι αντίθετη στο στυλ αυτό, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο ένα «μοιρολόι» μπορεί να «πουλήσει» στη Eurovision, ειδικά για ένα θέμα τόσο ελληνικό…
Μπαλάντες ναι έχουν κάνει επιτυχία στον ευρωπαϊκό θεσμό του τραγουδιού, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση διατηρώ επιφυλάξεις και το παίρνω πάνω μου αυτό, για να είμαι ειλικρινής.
Θα σημειώσω εδώ ότι και το ντουέτο Odyssey από τις Dinamiss ήταν.. δύναμη, αν και δεν κατάφερε να μπει στην τριάδα.
Αυτά για τη χθεσινή βραδιά, με το σύνηθες παρασκήνιο που έχουν αυτές οι διοργανώσεις οι οποίες μας είχαν λείψει τόσα χρόνια και ήταν ωραία ευκαιρία να τις ξαναζήσουμε, τώρα πάμε για Βασιλεία με την… Αστερομάτα!
