Περιεχόμενα
Το πιο δυναμικό και υποστηρικτικό κοινό της ελληνικής μουσικής τα τελευταία χρόνια, είναι τα άτομα στο φάσμα 10-25. Και η Ελένη Φουρέιρα είναι μια από τις καλλιτέχνιδες που μπορεί να ενσωματώνει κοινά από 5 μέχρι 60, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία του κοινού της βρίσκεται στο γκρουπ που αναφέρθηκε.
Αυτό έχει ερμηνεία γιατί μουσικά κινείται στην ίδια γειτονιά με τους ράπερ και τράπερ που το κοινό τους είναι κατά βάση αυτό. Αυτό στριμάρει στο Spotify, αυτό βάζει στο repeat τα τραγούδια τους. Ήταν, επομένως, αναμενόμενο για μένα το να δω στο Κατράκειο Νίκαιας το βράδυ του Σαββάτου ένα κατάμεστο θέατρο, με την, πάλι συντριπτική, πλειοψηφία να είναι άτομα που έχουν ψηφίσει στη ζωή τους πρώτη φορά πριν μια βδομάδα ή και καθόλου. Και ανάμεσα τους οι γονείς τους που τους συνόδευσαν και ήξεραν τα τραγούδια γιατί τα ακούνε στο σπίτι όλη μέρα.
Είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία για έναν 32αρη όπως εγώ, το να βρίσκεται ανάμεσα σε έναν κόσμο που μάλλον υπάρχει χαοτική απόσταση. Κάποιος κάποτε είχε πει ότι ο 30αρης είναι πιο κοντά με τον 60άρη παρά με τον 20άρη. Και μάλλον είχε δίκιο.
Όταν όμως μπαίνει στην εξίσωση η Ελένη Φουρέιρα, τότε καταργούνται όλα τα χαρακτηριστικά ηλικίας, φύλου και οτιδήποτε άλλο.
Στο live της στο Κατράκειο θα έβλεπες αυτό που θα ήθελε να έχει το Χόλιγουντ. Μια απόλυτη ισορροπία ανάμεσα σε στρέιτ και gay-queer-trans. Όλοι τους ήξεραν ότι η ανάγκη τους να εκφραστούν δεν θα περιοριζόταν από κανέναν θαμώνα. Σαν η Φουρέιρα, που την αποκαλούν Μαμά όλοι, να είναι μια σκεπή κάτω από την οποία χωράνε όλοι στην καταιγίδα.
Τι δεν θα ήθελα στα live της Φουρέιρα
Μέχρι να βρει η Φουρέιρα στη σκηνή, ήταν εμφανής η δική μου απόσταση από το υπόλοιπο κοινό. Ο FY και τα opening acts όχι απλώς μου είναι παντελώς άγνωστα, αλλά θεωρώ ότι δεν έχουν και κάτι να προσφέρουν. Όχι μόνο μουσικά, αλλά και στην ίδια τη Φουρέιρα. Downgrade κάνουν στο θέαμα που παρουσιάζει και θα παρουσιάσει στις επόμενες συναυλίες της.
Όπως ακόμα μεγαλύτερο downgrade κάνει η παρουσία του Τρανού. Αυτό βέβαια είναι η δική μου άποψη, κι επειδή δεν μπορώ εγώ να κατανοήσω την συμμετοχή τους, δε σημαίνει ότι είμαι και ο σωστός. Δεν μπορώ όμως να δεχτώ ότι η Φουρέιρα με αυτό το impact, που είναι μια popstar που η Ελλάδα δεν είχε ποτέ στο παρελθόν, φέρνει στη σκηνή μαζί της ανθρώπους που δεν έχουν κάτι να προσφέρουν με την παρουσία τους on stage. Μπορεί να είναι καλοί μουσικοί παραγωγοί, μπορεί να φτιάχνουν ωραίες μελωδίες, αλλά δεν είναι με τίποτα για να φαίνονται και για να ακούγονται.
Οι φωνές του FY και του Τρανού είναι λόγος για να πας να γεμίσεις τα αυτιά σου με σφήκες μπας και σου φάνε το τύμπανο και χάσεις την ακοή σου. Ο Hawk Greco αντιθέτως, αν και ως ράπερ δεν είναι και κανένα αγλάισμα, έχει να προσφέρει περισσότερα καλλιτεχνικά.
Όταν βγαίνει η Φουρέιρα στη σκηνή και βλέπεις την ενέργειά της και το πώς συνδυάζει για 2 ώρες τέτοια κίνηση με τέτοια φωνητική τοποθέτηση, τότε καταλαβαίνεις ότι άξιζε να περάσεις όλη αυτή την ταλαιπωρία του να βλέπεις 12χρονα να μιλάνε για γούστα ακριβά, για κότερα, ελικόπτερα, για Σανέλ και για όλον αυτόν τον συρφετό που έχουν στα τραγούδια τους οι προαναφερθέντες τράπερ.
Δεν είναι το πρόβλημα σαφώς τα 12χρονα που τα τραγουδάνε. Η ταλαιπωρία είναι να αναρωτιέσαι πώς γίνεται ακόμα και παιδιά 5-6 ετών – είδα όντως τέτοια – να ξέρουν φαρσί τους στίχους σε κομμάτια που δεν είναι για τα αυτιά τους. Χωρίς διάθεση ηθικολογίας κι ούτε υποστηρίζω ότι η μουσική πρέπει σώνει και ντε να έχει κάποιο σωστό κοινωνικό μήνυμα.
Το γούστο τους βγάζουν και αυτά τα πρόσωπα, έστω με το σχεδόν μηδενικό τους ταλέντο. Και φυσικά δεν κάνω κανέναν σχολιασμό συνολικά για την ραπ σκηνή. Υπάρχουν μια χαρά αξιόλογοι καλλιτέχνες που έχουν και τέτοια «κακά» τραγούδια, όπως ο Rack, Sidarta ή ο Saske. Αλλά σε αυτούς βλέπεις και ένα ταλέντο. Μπόλικο μάλιστα. Στον FY και τον Τρανό, λεφτά να μου δώσουν, ταλέντο δύσκολα θα εντοπίσω.
Το Reborn Tour της Φουρέιρα είναι rebirth και για τον θεατή
Anyway, εκτροχιάστηκα, γιατί το ζήτημα εδώ είναι το συναίσθημα ενός 32αρη στη συναυλία της Φουρέιρα. Και το συναίσθημα είναι απερίγραπτο με λέξεις. Αναζωογονητικό, είναι μια λέξη που ταιριάζει κάπως, αλλά δεν περιγράφει πλήρως. Reborn Tour λέγεται το τουρ της. Η Αναγέννηση ίσως δεν αφορά μόνο την ίδια τη Φουρέιρα. Ίσως είναι όλων όσοι στέκονται κάτω από τη σκηνή.
Τέτοια επίδραση έχει να βλέπεις την Φουρέιρα να επιστρέφει μετά τη γέννα του παιδιού της και να συγκινείται μετά το πρώτο τραγούδι. Τέτοια επίδραση έχει να βλέπεις τη Φουρέιρα που είναι αυτή η supernova, να εκφράζει διαρκώς την ευγνωμοσύνη της και να αποδέχεται αποθεώνοντας στην ίδια σκηνή τους τράπερ που είπαμε πριν.
Το σόου της είναι πιο value for money πεθαίνεις. Απελευθερωτικό για πάρα πολλούς. Έβγαλε και μένα τον ίδιο απ’ όσα στεγανά μπορεί να έχω και από το ότι έχω συνηθίσει να βρίσκομαι σε συναυλίες τύπου Θανάσαρα, Μάλαμα, Μίλτου, Χαρούλη.
Το υπόλοιπο του τουρ της θα έχει sold out συναυλίες είτε γράψω εγώ και ο οποιοσδήποτε άλλος δημοσιογράφος κάτι καλό για εκείνη είτε όχι. Καμία ανάγκη δεν έχει να ακούει τα καλά μας λόγια. Ο κόσμος, πάλι κατά συντριπτικότατη πλειοψηφία, αναγνωρίζει όλη της την διαδρομή και το ότι η Φουρέιρα δεν είναι μια τυχερή γυναίκα. Είναι μια γυναίκα που πήρε την αρχική τύχη και την έκανε ικανότητα, δουλειά, εξέλιξη.
Και φτάνει στο 2023 η Φουρέιρα, με όση ωριμότητα της προσφέρει η νέα της ιδιότητα, της μαμάς, να κάνει ένα σόου που μετατρέπει έναν 32αρη σε 12χρονο. Είναι το Ελιξήριο της Νεότητας η Φουρέιρα.
Και φυσικά, όπως η ίδια δεν παραλείπει να το λέει, ένα συνολικό kudos πάει στην διοργάνωση της Panik Entertainment που πέρσι με τον Αργυρό και φέτος με την Φουρέιρα, κάνει το δικό της step up.
* Φωτογραφίες: NDP
