Καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4» της ΕΡΤ βρέθηκε σήμερα το μεσημέρι ο Χρήστος Θηβαίος, με τον αγαπημένο καλλιτέχνη να μιλάει για τα δύσκολα παιδικά χρόνια, τη γνωριμία με «ιερά τέρατα» της μουσικής, ενώ αφηγήθηκε και ένα άγνωστο περιστατικό με τον αείμνηστο Νικόλα Άσιμο.

«Τα παιδικά μου χρόνια ήταν πάρα πολύ όμορφα. Θυμάμαι όλη αυτή την αγάπη των ηθοποιών, γενικότερα των καλλιτεχνών, με όποιες επιλογές κι αν είχαν, όπου ήμασταν όλοι μια οικογένεια. Δεν υπήρχε κανένας φόβος. Εγώ τα εισέπραττα όλα έτσι. Για παράδειγμα, υπήρχε φτώχεια τρομερή όπου ήταν γιορτή το να είμαστε όλοι γύρω γύρω από το τραπέζι με το ίδιο κουτάλι να τρώμε από ένα ρυζόγαλο ή από ένα γιαούρτι.

Θυμάμαι πως πήγαιναν οι γονείς μου και οι υπόλοιποι ηθοποιοί στο ζαχαροπλαστείο ΑΦΟΙ Ασημακόπουλοι στα Εξάρχεια, που μέχρι σήμερα υπάρχει και είναι κορυφαίο, έπαιρναν από εκεί γλυκά, κρέμες, ρυζόγαλα. Και ήταν μια γιορτή όλο αυτό το πράγμα. Για μένα όλος αυτός ο τρόπος ζωής δεν ήταν ακραίος. Ήταν φυσικός, μια καθημερινότητα» θυμήθηκε ο Χρήστος Θηβαίος.

Σχετικά με τους καλλιτέχνες των Εξαρχείων, αναφέρθηκε στη στιγμή που κλήθηκε να εξηγήσει στη μητέρα του πώς γνωρίστηκε με τον Νικόλα Άσιμο.

«Ο Νικόλας Άσιμος ήταν διαρκώς μέσα σε ένα άγριο χιούμορ. Κάθε Σάββατο, στην Καλλιδρομίου έχουμε λαϊκή. Θυμάμαι, κατεβαίνει ο Νικόλας με ένα ποδήλατο και εγώ ανέβαινα με τη μάνα μου, που με είχε πείσει να τη βοηθήσω. Φώναζε ο Νικόλας “ελάτε όλοι στον λόφο του Στρέφη απόψε, κουνάω τα δέντρα” και τέτοια.

Εντάξει, εγώ ήξερα τι εννοούσε, πουλούσε τις κασέτες τους, είχε μπλεχτεί και με τη μεταφυσική τότε, έκανε φοβερά πράγματα. Εγώ, λοιπόν, ήξερα, αλλά ο κόσμος είχε θορυβηθεί και φοβηθεί. Εκείνη τη στιγμή, γυρνάει η μητέρα μου και μου λέει “Δεν μου λες, κάνεις παρέα με αυτούς τους αναρχικούς;”. “Όχι ρε μάνα, σε παρακαλώ πάρα πολύ, ούτε που τον ξέρω τον άνθρωπο” της λέω. Τι να έλεγα, τι να εξηγήσω;.

«Εκείνη την ώρα, ο Νικόλας από μία ντουντούκα φωνάζει σε όλη τη λαϊκή: “Χρήστο, θα έρθεις κι εσύ απόψε. Δεν θα με προδώσεις”. Ε αυτό δεν σώζεται. Γυρνάει η μάνα μου και λέει “Ώστε δεν τον ξέρεις ε;”.Της εξήγησα μετά ότι είναι ένας φίλος, φίλου κλπ. Δεν ήταν σπουδαίος τότε, ήταν κατακριτέος» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Χρήστος Θηβαίος, τονίζοντας ωστόσο ότι «οι καλλιτέχνες των Εξαρχείων στην καθημερινότητά τους δεν ήταν καταραμένοι, ούτε και το επιζητούσαν».