Όσο και να μη θέλει κανείς να μπει στη διαδικασία ανούσιων συγκρίσεων, κάποιες φορές το μέσα του χοντροκλωτσάει και δεν του αφήνει επιλογή. Το βράδυ της Παρασκευής προβάλλονταν τα MAD Awards 2022 στο MEGA και την ίδια πάνω κάτω στιγμή βρισκόμουν στο Μέγαρο Μουσικής για την παρουσίαση του πρώτου άλμπουμ που κυκλοφορεί η Μαρίνα Σάττι. Επομένως, δεν είναι τα πρώτα. Βλέποντας τα όμως μετά σε στιγμιότυπα, ήταν αναπόφευκτο να μην αναρωτηθώ πως γίνεται να θεωρούνται μουσική και τα πρώτα και το δεύτερο.
Γιατί σε αυτό το άτυπο και ενδεχομένως άδικο ζύγι, η Μαρίνα Σάττι γεννά μουσική πάνω στη σκηνή, ενώ αυτό που είδαμε στα MAD Awards, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ήταν για να το πάρεις, να το κλείσεις σε έναν κάδο σκουπιδιών και να φυλάς καραούλι μέχρι να έρθει το σκουπιδιάρικο να αδειάσει τον κάδο, μη τυχόν και επιχειρήσει να ξεφύγει.
Ας μην συνεχίσω όμως σε αυτή τη σύγκριση γιατί έτσι αυτό που καταφέρνω είναι να μειώνω τη YENNA της Μαρίνας Σάττι και σίγουρα δεν της αξίζει. Φταίει το ρημάδι το μυαλό.
Μέσα σε μιάμιση ώρα, η Μαρίνα Σάττι και η ομάδα που τη συνόδευσε στη σκηνή, «ξέρασαν» από μέσα τους την ίδια τη μουσική. Κάθε τραγούδι είχε φολκλόρ στοιχεία από πολλά μέρη του κόσμου, η ίδια είναι μια «πολυπολιτισμική» καλλιτέχνιδα (ας μου συγχωρεθεί το αδόκιμο) και φέρνει επί σκηνής όλες τις καταβολές της, όλες τις προσλαμβάνουσες, λες και δεν είναι ένα ον που λειτουργεί συνειδητά. Σαν όλο της το υποσυνείδητο να σπρώχνει στο στόμα και το σώμα της μνήμες που δε συνδέθηκαν ποτέ όταν εισήλθαν πρώτη φορά εκεί, αλλά που στην πορεία του χρόνου άγγιξαν το ένα το άλλο.
Βαλκανικό beat, παραδοσιακή ελληνική μουσική, ανατολίτικα, δυτικός ήχος, pop, όλα τα συναντά κανείς στη YENNA της Σάττι και σε συνδυασμό με το ότι η γλώσσα δεν είναι μόνο ελληνική, είναι σαν να μπαίνεις σε μια παράλληλη διάσταση όπου καταργούνται όλα τα τετριμμένα.
Κι όταν τα παραπάνω στοιχεία ενσωματώνονται σε ένα live που έχει στοιχεία αρχέγονα και αμαζονικά – αν υποθέσουμε ότι έχουμε μια ονειρική γνώση αυτών των εποχών – τότε δεν γίνεται παρά να βρεθείς σε μια κατάσταση εκστατική και να ξεχάσεις παντελώς όλα όσα απαρτίζουν την επίγεια και υλική ζωή σου.
Η φωνή της Μαρίνας Σάττι, των δύο κοριτσιών που τη συνοδεύουν, η κίνηση των σωμάτων τους, το ντύσιμο τους, οι εκφράσεις στα πρόσωπά τους και τα όργανα που συνοδεύουν αυτή την κοσμική αρμονία, αποτελούν το τιμόνι για ένα ψυχικό ταξίδι πέρα από το σώμα. Υπήρξαν όντως στιγμές που το κοινό ένιωθε ελαφρύ το σώμα του, ένιωθε να μην το αιχμαλωτίζει κανένα υλικό βάρος στο γκαζόν του Μεγάρου και να πετάει λίγο στον αέρα παρέα με τη Μαρίνα Σάττι.
Στο τραγούδι Σπίρτο Και Βενζίνη, η Μαρίνα λέει κάποια στιγμή για καταφύγιο και ιερό ναό. Θα την τολμήσω την υπερβολή, αλλά η ίδια μάλλον είναι ένας ιερός ναός αναγέννησης των μουσικών ειδών, ως προς την ελληνική επικράτεια. Κι επειδή δεν κρατιέμαι, θα το κάνω και το λογοπαίγνιο. Η Σάττι προκαλεί Σά(σ)ττισμα στην ίδια τη μουσική με αυτή την σχεδόν απόκοσμη οπτική που έχει.
Ένα άλλο τραγούδι λέγεται Μοιρολόι. Ακούγοντας το, ένιωσα να επιθυμώ αυτό το μοιρολόι, να γίνω μέρος του, να βιώσω αυτόν τον πόνο που προϋποθέτει, αυτή την αίσθηση της απώλειας και την πεισιθάνατη ανάγκη. Είναι δύσκολο να βρεις τις λέξεις να μιλήσεις γι΄αυτό που κάνει η Μαρίνα Σάττι. Πιστεύω ούτε η ίδια θα έμπαινε στη διαδικασία να το κάνει. Βλέπεις, ακούς, νιώθεις και απλώνεις τα χέρια σου προς κάτι το άυλο για να το τραβήξεις, να το ξεριζώσεις από την πλαγιά ενός γκρεμού και να το πάρεις μαζί σου.
Μπορεί ο τίτλος του άλμπουμ της να είναι YENNA (Γέννα), αλλά εγώ θα επιλέξω να του δώσω και μια διαφορετική ανάγνωση: ύαινα. Ένα μικρό σαρκοβόρο ον που δεν του το έχεις, αλλά μπορεί να σε καταβροχθίσει. Έτσι και η Μαρίνα Σάττι. «Καταβροχθίζει» το κοινό της με αυτό που καταθέτει στη σκηνή και στο στούντιο.
Μπορεί η συναυλία της στον κήπο του Μεγάρου να ήταν μια κι έξω, αλλά στις 11 Ιουλίου θα βρίσκεται στη Μονή Λαζαριστών για να…αναγεννήσει και το κοινό της Βόρειας Ελλάδας (τσέκαρε περισσότερα εδώ).
Άκουσε το άλμπουμ YENNA της Μαρίνας στο Spotify ή στο Youtube.
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
Οι 5 μόνες αποδεκτές αντιδράσεις ακούγοντας το νέο άλμπουμ της Ελένης Φουρέιρα
Συναυλίες ξένων συγκροτημάτων στην Ελλάδα: Ας είμαστε ειλικρινείς, δεν λένε μία
Drake: Το νέο του άλμπουμ «Honestly, Nevermind» κάνει την trap να μοιάζει ξεπερασμένη
