Περιεχόμενα
O Kendrick Lamar είναι από τους πιο επιδραστικούς ράπερ της νέας εποχής, με το στιλ του να διαφέρει πολύ από αυτό των «εμπορικών» συναδέλφων του. Το ραπ έχει old school στοιχεία, έχοντας δεχθεί επιρροές από τους NWA και Public Enemy. Το έργο του Lamar έχει τις ρίζες του στην αφροαμερικανική αφήγηση, με στοιχεία, funk, jazz. Σε όλα φροντίζει να βάζει πάντα την «υπογραφή» του στιλ του. Στις ίδιες μουσικές κινείται και το νέο του άλμπουμ «Mr. Morale & The Big Steppers», το τελευταίο του άλμπουμ για την Top Dawg Entertainment.
Τι κάνει το άλμπουμ τόσο ξεχωριστό; Δεν καταπιάνεται με τα προβλήματα των περισσότερων ράπερ, που έχουν να κάνουν με τα πόσα λεφτά βγάζουν και γενικότερα με το χλιδάτο lifestyle που επιβάλλεται. Αντιθέτως, εξιστορεί κοινωνικοψυχολογικά προβλήματα της εποχής. Για άλλη μια φορά, ο Lamar είναι πολύ πιο μπροστά από όλους τους άλλους στο είδος του.
Στις 12 Μαΐου, ο Kendrick δημοσίευσε το εξώφυλλο του άλμπουμ που τον δείχνει να φορά ένα αγκάθινο στεφάνι κρατώντας ένα παιδί και στο βάθος μια γυναίκα κρατάει επίσης ένα μωρό. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον Renell Medrano. Στο άλμπουμ υπάρχουν συνεργασίες με αξιόλογους καλλιτέχνες, όπως με τους Beth Gibbons των Portishead, Summer Walker, Ghostface Killah, Thundercat, Baby Keem, Sampha και άλλους.
Κάθε κομμάτι κρύβει και μια ιστορία
Πρόκειται για ένα διαφορετικό άλμπουμ, πιο ατμοσφαιρικό, με την φωνή του Eckhart Tolle, του πνευματικού του και συγγραφέα να αφηγείται πολλά τραγούδια. Στο «We Cry Together» χρησιμοποιείται και η φωνή της ηθοποιού Taylour Paige, στον ρόλο της συντρόφου του, Whitney Alford. Το τραγούδι δανείζεται τον ήχο των Florence and the Machine, οπότε καταλαβαίνετε ότι μιλάμε για ένα αλλοπρόσαλλο combo με το ραπ, που για κάποιο λόγο δένει, κάνοντας το κομμάτι πιο μελωδικό.
Στο τραγούδι ακούγονται οι δύο τους να τσακώνονται – ενώ ραπάρουν – και αφηγείται τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζει μια αμερικανική οικογένεια, που μπορεί να οδηγήσει σε φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας και σε ξεσπάσματα θυμού.
Το άλμπουμ μοιάζει με ένα βιβλίο και τα κομμάτια του αποτελούν τα κεφάλαια του. Στο πρώτο τραγούδι, «United in Grief», θυμάται δολοφονίες και παραδέχεται ότι επισκεπτόταν ψυχολόγο, πάνω σε ένα έντονο beat και πένθιμο πιάνο. Στο «Father Time», ένα αφιέρωμα στη ζωή του, σε συνεργασία με την Sampha, εξομολογείται ότι έχει ψυχολογικά θέματα, τα οποία του άφησε ο σκληρός πατέρας του.
Το «Mother I Sober» είναι μια κατάθεση συναισθημάτων, που εξερευνά μια οικογενειακή ιστορία, η οποία σχετίζεται με την κακοποίηση ενός παιδιού. Η Beth Gibbons με την φωνή της κάνει το τραγούδι να μοιάζει τόσο εκκλησιαστικό, όσο και μελαγχολικό χρειάζεται για να σε ανατριχιάσει. Περνάει παράλληλα το μήνυμα για το πώς ένα άτομο που έχει κακοποιηθεί μπορεί να εγκλωβιστεί στον εαυτό του, να νιώθει ένοχη και τελικά να καταφύγει στα ναρκωτικά, μέχρι να βρει τη δύναμη να σηκωθεί στα πόδια του και να «απελευθερωθεί». Σίγουρα είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια του άλμπουμ, που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο.
Ο Lamar είναι ο πρώτος στο είδος του που κέρδισε βραβείο Pulitzer
Ο Lamar κάνει νύξεις στο cancel culture σε όλο το άλμπουμ και η Kodak Black εμφανίζεται σε πολλά κομμάτια. Πέρυσι, σε μια υπόθεση σχετικά με ένα περιστατικό του 2016, ο ράπερ ομολόγησε την ενοχή του για επίθεση πρώτου βαθμού και επίθεση σε μια γυναίκα που τον είχε κατηγορήσει επίσης για βιασμό – τον οποίο αρνήθηκε- .
Το «Mr. Morale & The Big Steppers» ακολουθεί το «Damn» του 2017 που κέρδισε το βραβείο Pulitzer. Αρχικά ανακοίνωσε την κυκλοφορία του νέου του άλμπουμ στο Twitter με έναν σύνδεσμο που οδηγούσε στη νέα του ιστοσελίδα σε μορφή ιστολογίου, oklama.com. Ακολούθησε η κυκλοφορία του single «The Heart Part 5», το τελευταίο στη μακροχρόνια σειρά singles του «The Heart».
Κυκλοφόρησε μαζί με ένα βίντεο που δείχνει τον Lamar να μεταμορφώνεται στους OJ Simpson, Kanye West, Will Smith, Kobe Bryant, Jussie Smullett και Nipsey Hussle. Η καλλιτεχνική του ευφυία φάνηκε για ακόμα μια φορά. Δεν είναι τυχαίο που τον καλύτερο ράπερ της γενιάς του. Μίλησε για τον πόνο των μαύρων της Αμερικής στο εξαιρετικό άλμπουμ του 2015, «To Pimp a Butterfly» και μετά έγινε ο πρώτος μουσικός εκτός του κόσμου της Jazz και της κλασικής μουσικής που κέρδισε το Pulitzer.
Διαβάστε επίσης στο intronews.gr:
Eurovision: Το τραγούδι της Ιταλίας που θα μπορούσε να είχε «εξαφανίσει» τους Maneskin
