Περιεχόμενα
Έχει ενδιαφέρον η καλλιτεχνική δημιουργία να πηγάζει από την κοινωνική πραγματικότητα που σε περιβάλλει, να βγάζει την εσωτερική αλήθεια που κουβαλάει μέσα του ο καλλιτέχνης και να αποτελεί με κάποιο τρόπο πολιτική δήλωση.
Η Μαρίνα Σάττι που θα μας εκπροσωπήσει φέτος στον ευρωπαϊκό καλλιτεχνικό θεσμό της Eurovision, κερδίζει στα σημεία τον τίτλο μίας ολοκληρωμένης παρουσίας καθώς συνδυάζει την καλλιτεχνική πληρότητα με μία συγκροτημένη και δομημένη σκέψη για την κοινωνία και τον άνθρωπο και αυτό περνάει μέσα από τα τραγούδια της.
Τη συναντήσαμε ένα μεσημέρι σε κεντρικό μαγαζί της Αθήνας και συζητήσαμε μαζί της πολλά και ενδιαφέροντα…
Για τις αντιδράσεις που προκάλεσε το «Zari»
«Νιώθω χαρά. Όποιος άλλωστε ήθελε να πει κάτι αρνητικό, δεν ήρθε σε μένα να το πει. Στην πορεία είδα κάποια βιντεάκια με… κάποιους τίτλους. Χαίρομαι ωστόσο που είχε αντίκτυπο το τραγούδι και δεν πέρασε αδιάφορα. Πόσο μάλλον το συγκεκριμένο τραγούδι που έχει και ένα ρίσκο.
Αν ήταν διαγωνισμός σύνθεσης μουσικής, πιθανόν να είχα κάνει κάτι άλλο, αλλά αυτό θα παρουσιαστεί στην σκηνή, θα το δουν από την κάμερα, οπότε οι παράμετροι αυτοί μας ώθησαν να πάρουμε κάποιες αποφάσεις.
Όταν καταπιάνομαι με κάτι πορώνομαι. Τώρα σκέφτηκα να πάμε ως Έλληνες σε μία παρουσίαση ευρωπαϊκή, να φέρουμε κάτι δικό μας ξεχωριστό. Να έχει ενδιαφέρον και ταυτόχρονα να πατάει και να χρησιμοποιεί μουσικούς κώδικες που να μπορεί και κάποιος από άλλη χώρα, αν τους ακούσει, να νιώσει οικειότητα. Δεν ήθελα να κάνω κάτι χαρακτηριστικά γιουροβιζιονικό».
Η ερώτηση που κάναμε στη Μαρίνα Σάττι: Είναι ανατολίτικοι οι ήχοι;
«Μαθαίνω τα τελευταία χρόνια το δημοτικό τραγούδι, προέρχομαι από την κλασική μουσική και την τζαζ. Η Ελλάδα ήταν πάντα μία χώρα που ναι μεν ανήκει στη δύση, αλλά ήταν επηρεασμένη και από την Ανατολή. Είναι ένα σταυροδρόμι γεωγραφικά και πολιτισμικά και αυτό βγαίνει και προς τα έξω.
Εννοώ ότι σε όποια γωνιά της Ελλάδας και αν πας θα ακούσεις διαφορετικούς ήχους, πολυφωνικά στην Ήπειρο, αρέκες στα νησιά του Ιονίου κ.λπ. Προφανώς αυτή η ανταλλαγή με διάφορους πολιτισμούς έχει καταγραφεί.
Μου είχε πει ο Χάρης Λαμπράκης που μου έκανε μάθημα για τα μακάμια της Ανατολής ότι αυτό συμβαίνει γιατί η ηλικία της μουσικής της περιοχής αυτής είναι πολύ μεγαλύτερη από την ηλικία των γεωγραφικών συνόρων.
Ως αποτέλεσμα όλων των παραμέτρων, υπάρχει μία κοινή ρίζα μουσικά σε όλη την ευρύτερη περιοχή, Μικρά Ασία, Ελλάδα, Ανατολή, οπότε μετά με την εξέλιξη της ιστορίας, στην πορεία κάθε χώρα ανάπτυξε την ντόπια παράδοση.
Όλη αυτή η ανασφάλεια αν μοιάζει με Ελλάδα ή δεν με μοιάζει ή αν μοιάζει με κάτι άλλο… Προφανώς σε ένα τρίλεπτο τραγούδι δεν μπορείς να τα δείξεις όλα. Τι να πρωτοδείξεις; Τα νησιά, τα βουνά, τα δάση, τα ποτάμια, τις λίμνες, τις πόλεις; Αποφασίσαμε τελικά σε ένα κόνσεπτ και δημιουργήσαμε αυτό το κόνσεπτ».
Για την εικόνα του βιντεοκλίπ
«Δεν αλλοιώσαμε κάτι στην πόλη μας, πήγαμε σε διάφορες περιοχές της Αθήνας και καταγράψαμε τα πράγματα όπως είναι.
Όλο το βίντεο κυριολεκτικά είναι και χιουμοριστικό, σε ένα βαθμό καταγράψαμε την εικόνα που έχουν οι τουρίστες για εμάς και εμείς για τους τουρίστες,
Και όλοι μου λένε «Μαρίνα Σάττι η εκπρόσωπος της Ελλάδας που θα μας εκπροσωπήσει στη Eurovision» και ήμουν εγώ σε στυλ «Όπα, καλησπέρα, wellcome to Greece, θα σας παρουσιάσω την Ελλάδα», νομίζω ότι όλοι αντιλήφθηκαν τι έδειχνε το βιντεοκλίπ.
Πήγαμε σε ένα σπίτι με αυλή στο Περιστέρι, γιατί μας ζήτησαν από τη Eurovision να φτιάξουμε δύο τραγούδια, το άλλο θα βγει τον Μάιο.
Σκέφτηκα να δείξουμε και κάτι ακόμη που θα παρουσιάζει μία εικόνα προς τα έξω. Μία αληθινή εικόνα. Η ίδια κυκλοφορώ στο κέντρο της Αθήνας, δεν μένω στην Κηφισιά. Δείξαμε… μία Κυριακή μεσημέρι με την οικογένεια… Επομένως τι μη ελληνικό έχει αυτή η εικόνα; Να φέρουμε ένα τσαρούχι δηλαδή;
Το λέω αυτό, επειδή κάποιος μου είπε ότι μπορεί να είναι αυτή η πραγματικότητα στην Ελλάδα, αλλά δεν χρειαζόταν να τη δείξω. Μήπως θα πρέπει να γίνει μία δουλίτσα, γιατί αυτοί είμαστε τελικά; Τι ακριβώς ήθελαν;».
Είναι πολιτικό τραγούδι;
«Προσωπικά πιστεύω ότι καθετί που κάνω είναι πολιτική πράξη. Για τον καθένα μας το τι επιλέγει να κάνει και κυρίως τι επιλέγει να μην κάνει, το τι επιλέγει να πει ή επιλέγει να μην πει, είναι statement. Το πόσο θα αντισταθείς σε κάποια standards, ή θα παραδοθείς σε αυτά.
Για εμάς που φτιάχνουμε πράγματα, δεν γίνεται αυτό που κάνεις να μη συνδέεται με αυτό που είσαι. Προσωπικά τα κοινωνικά θέματα τα παρακολουθώ και με ενδιαφέρουν και έχω άποψη που έχει κυρίως να κάνει με τους ανθρώπους, οπότε για μένα το να πω “I’m gonna do it my way και ας έχει ρίσκο, και ό,τι θέλει ας φέρει”, είναι μία θέση που την έχω».
Το αγαπημένο της σημείο στην σκηνική παρουσίαση του «Zari»
«Αν σκεφθείτε το τραγούδι, μου αρέσει όλο αυτό που συμβαίνει κατά τη διάρκεια του τρίλεπτου στην σκηνή, αλλά κορυφώνεται στο πώς καταλήγει στο φινάλε».
