Ο Νίκος Χριστόπουλος γράφει, παίζει και τραγουδά, αγκαλιάζοντας τον ρομαντισμό του, αποτυπώνοντας την εποχή του και αποδεικνύοντας ότι μια νέα ελληνική, πολιτικοκοινωνική τραγουδοποιία μπορεί να ξαναυπάρξει και μάλιστα στα καλύτερά της.
Με την αισθαντική φωνή του, τις λιτές, αλλά βαθιές ερμηνείες που επιφυλάσσει στα τραγούδια και το εντυπωσιακό παρουσιαστικό του δεν περνά απαρατήρητος. Μετά από μερικά χρόνια σε μουσικές σκηνές και μαγαζιά, ήρθε η ώρα να ακούσουμε την δική του μουσική.
Ο «Ενδιάμεσος Σταθμός» του νέου τραγουδοποιού, που κυκλοφόρησε μες στην καρδιά του φετινού καλοκαιριού, είναι ο προάγγελος του πρώτου του ολοκληρωμένου δίσκου και αποτυπώνει την γενιά του με τρυφερότητα και ευφυή σαρκασμό. Υπάρχει κάπου ο επικός στίχος «πριν γεννηθούμε έχουμε στα social προφίλ».
Ο Χριστόπουλος γεννήθηκε λίγο πριν το 2000, άρα το Internet, τα social media και οι πρόχειρες σχέσεις είναι κομμάτια της ζωής και της έμπνευσής του. Σήμερα, εξομολογείται στο Nitro σχεδόν τα πάντα-εκτός από εκείνα που πρόκειται να βάλει σε κάποιο επόμενο τραγούδι του.
1. Πώς ξεκίνησε η εμπλοκή σου με την μουσική;
Η πρώτη μου επαφή με τη μουσική ήρθε στο σχολείο. Από τα πρώτα μαθήματα μουσικής και τις σχολικές γιορτές μέχρι τους πρώτους μου στίχους και τα συγκροτήματα που φτιάχναμε με τους φίλους μου. Εκεί γεννήθηκε η αγάπη μου για αυτήν και όχι μόνο δεν αποθαρρύνθηκε, αλλά ενισχύθηκε και αγκαλιάστηκε από καθηγητές, συμμαθητές και γονείς.
2. Πότε εμφανίστηκες για πρώτη φορά σε κοινό και τι κρατάς από εκείνη την εμπειρία;
Η πρώτη φορά που εμφανίστηκα μπροστά σε κοινό ήταν στην Α’ Γυμνασίου σε μια σχολική εκδήλωση, όπου τραγούδησα α καπέλα το «Μια Βοσκοπούλα αγάπησα». Θυμάμαι να κοιτάζω το κοινό πάνω από τα κεφάλια και να μη σκέφτομαι τίποτα απολύτως πέρα από το τραγούδι που έλεγα. Θυμάμαι το χειροκρότημα στο τέλος και την ανακούφισή μου, μόλις κατάλαβα πως το τραγούδι τελείωσε. Θυμάμαι πως με το που κατέβηκα από τη σκηνή ένιωθα την ανάγκη να τραγουδήσω ξανά. Και το έκανα.
3. Την φετινή σεζόν άνοιγες με την μπάντα σου την Μιρέλα Πάχου στον Σταυρό του Νότου. Συναισθήματα; Και πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Τον χειμώνα, παρέα με τρεις φίλους και σπουδαίους μουσικούς, τον Μάριο Γλυτσό, τον Ανδρέα Τσουβαλά και τον Στέργιο Μπαλαμώτη κάναμε κάποιες εμφανίσεις στο Μπαράκι της Διδότου, όπου παίξαμε τα τραγούδια από το «Παράλληλο Σύμπαν» αλλά και για πρώτη φορά τον ακυκλοφόρητο «Ενδιάμεσο Σταθμό». Η Μιρέλα βρισκόταν στο πρώτο μας λάιβ, όπου και σηκώθηκε να τραγουδήσουμε παρέα. Κάποια στιγμή, λοιπόν, τον Φλεβάρη χτυπάει το τηλέφωνο και ήταν η Μιρέλα. Μου είπε για τις συναυλίες στον Σταυρό του Νότου και πως ήθελε με την ομάδα αυτή να ανοίγουμε το πρόγραμμα των εμφανίσεων της. Ήταν μια απίστευτη εμπειρία και είμαι βαθιά ευγνώμων για όσα έζησα τον Μάρτιο στον Σταυρό. Η Μιρέλα και όλοι οι συνεργάτες της μας έκαναν να νιώσουμε σαν στο σπίτι μας, ότι ανήκουμε εκεί, ότι βρήκαμε τον προορισμό μας και δεν θα άλλαζα με καμία άλλη αυτήν την πρώτη μου εμπειρία σε μια τόσο ιστορική για το είδος της μουσικής μας σκηνή.
4. Μετά το καλοκαίρι, ξεκινά και ένα καινούργιο ταξίδι για σένα, μουσικοθεατρικό. Τι τρέχει, λοιπόν, με τον Ρομπέν των Δασών;
Ο Ρομπέν των Δασών είναι μια παραγωγή της Παιδικής Σκηνής του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου σε διασκευή και σκηνοθεσία της Αγνής Χιώτη. Την μουσική της παράστασης υπογράφει ο Alex Sid. Έχω την τεράστια χαρά να είμαι μέλος του εκπληκτικού αυτού θιάσου σε μια παράσταση που, αν και παιδική, θα την απολαύσουν μικροί και μεγάλοι φίλοι. Τα διαχρονικά νοήματα των κατορθωμάτων του εμβληματικού ήρωα ντύνονται με μουσική και χορό και από τον Οκτώβριο μεταμορφώνουν το Γυάλινο Μουσικό Θέατρο σε Δάσος του Σέργουντ. Ανυπομονώ για αυτήν την εμπειρία!
5. Ο Ενδιάμεσος Σταθμός τι σημαίνει για σένα; Ως τραγούδι, ως συγκυρία κυκλοφορίας του, ως προάγγελος της πρώτης σου ολοκληρωμένης δισκογραφικής δουλειάς;
Το τραγούδι αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμένα. Ήταν το αποτέλεσμα ενός συσσωρευμένου προβληματισμού γύρω από την εποχή των social media και της υπερβολικής ταχύτητας που γίνονται τα πράγματα γύρω μας. Η σκέψη πως ο καθένας μας είναι απλώς ένας ενδιάμεσος σταθμός στις ζωές των άλλων με συντάραξε και κάπως έτσι, βυθισμένος στις σκέψεις μου και τρομαγμένος από αυτές, έγραψα τον Ενδιάμεσο Σταθμό. Η γενιά μας νομίζω βιώνει το φαινόμενο του ενδιάμεσου σταθμού καθημερινά, όχι μόνο στο κομμάτι του έρωτα. Το να μιλάμε (ή να τραγουδάμε) για αυτό ίσως είναι η αρχή ώστε «να ζήσουμε στον κόσμο του απρόσωπου λίγο πιο προσωπικά». Ο Ενδιάμεσος Σταθμός είναι το πρώτο τραγούδι από τη νέα δουλειά που δημοσιεύεται και προαναγγέλλει τον ομώνυμο δίσκο, ο οποίος παίρνει μορφή μέρα με τη μέρα, αλλάζει και εξελίσσεται μαζί με την εποχή μέσα στην οποία γράφεται.
6. Σε απασχολεί καθόλου το δίπολο τραγουδιστής-τραγουδοποιός; Τι αισθάνεσαι περισσότερο;
Νομίζω πως είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Για μένα, συνυπάρχουν και αλληλοσυμπληρώνονται. Εκεί που αντιλαμβάνομαι τη διαφορά τους είναι το τεχνικό τους κομμάτι, η εξάσκηση. Σαν να έχουμε μια προφορική και μια γραπτή εξέταση πάνω στο ίδιο θέμα. Ωστόσο, τους δύο αυτούς ρόλους εγώ τους βρίσκω αλληλένδετους και δεν μπαίνω στη διαδικασία να σκεφτώ αν κάποιος υπερτερεί.
7. Τι μουσική ακούς αυτή την εποχή;
Αυτή η ερώτηση έρχεται σε μια περίοδο που δεν μπορώ να δώσω συγκεκριμένη απάντηση. Ακούω μουσική περισσότερο από ποτέ. Οι ζωντανές ηχογραφήσεις του Φοίβου Δεληβοριά και του Αλκίνοου Ιωαννίδη, ο «Σταυρός του Νότου» και οι «Γραμμές των Οριζόντων», η δίχως τέλος εξερεύνηση του Χατζιδάκι, η ανακάλυψη καλλιτεχνών που δεν γνώριζα, τα παραδοσιακά ακούσματα, οι «κλασικές» αναζητήσεις. Έχω χαθεί μέσα σε έναν μουσικό λαβύρινθο και μου αρέσει.
8. Τι θέση φιλοδοξείς να λάβει η δουλειά σου στα μουσικά πράγματα της χώρας;
Όταν άκουγα μουσική σκεφτόμουν πώς μπορεί κάποιος να γράψει κάτι που να με αφορά τόσο πολύ. Με την κυκλοφορία του Ενδιάμεσου Σταθμού μου έστειλαν κάποια μηνύματα που περιέγραφαν το πόσο ταυτίστηκαν με το τραγούδι. Το ότι κατάφερε η γραφή μου κάτι το οποίο εγώ θαύμαζα και αναρωτιόμουν αν θα καταφέρω με συγκινεί και με γεμίζει. Όταν γράφω στίχους, γράφω τις ιστορίες μου, τις σκέψεις μου, αυτά που βλέπω. Το συναίσθημά μου όταν καταλαβαίνω πως η σκέψη μου είναι σκέψη και κάποιου άλλου είναι ανεκτίμητο. Η θέση και ο ρόλος των τραγουδιών είναι να μας ενώνουν και όσο τα τραγούδια που γράφω καταφέρνουν να το κάνουν αυτό, εγώ θα είμαι ευτυχισμένος.
9. Κάνεις μακροπρόθεσμα καλλιτεχνικά σχέδια; Για συμμετοχές σε φεστιβάλ, για συνεργασίες με καλλιτέχνες που θαυμάζεις, για επόμενα τραγούδια, βίντεο κλιπ, τα πάντα…;
Τα καλλιτεχνικά μου σχέδια φτάνουν εκεί που μπορεί να φτάσει η φαντασία μου. Είναι αμέτρητοι οι καλλιτέχνες που θαυμάζω και που θα ήθελα να συνεργαστώ. Είναι όνειρο για μένα αυτοί οι καλλιτέχνες να ερμηνεύσουν τραγούδια που έχω γράψει και να τραγουδήσουμε μαζί. Αυτήν την περίοδο εργαζόμαστε στα νέα τραγούδια που θα πλαισιώσουν τον Ενδιάμεσο Σταθμό στην ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά. Κάποια από αυτά έχουν παρουσιαστεί ήδη σε ζωντανές εμφανίσεις. Ωστόσο, η διαδικασία της παραγωγής και της ηχογράφησής τους ανοίγει νέους δρόμους, γεννά νέες ιδέες και ανυπομονώ να δω τι επιφυλάσσει η διαδικασία αυτή για την μορφή που τελικά θα πάρουν. Όσον αφορά τις εμφανίσεις, σύντομα θα ανακοινωθούν κάποιες συναυλίες του Σεπτεμβρίου, ενώ παράλληλα ετοιμάζεται το πρόγραμμα του φθινοπώρου και του χειμώνα ώστε να παρουσιαστούν αρκετά από τα τραγούδια του νέου άλμπουμ και όχι μόνο.
10. Είσαι ερωτευμένος αυτή την εποχή με κάτι ή με κάποιον περισσότερο από ό, τι με την μουσική σου;
Αν το ερώτημα αφορά τη μουσική που γράφω, τότε μπορώ να βρω πολλά πράγματα με τα οποία είμαι περισσότερο ερωτευμένος, όχι μόνο αυτή, αλλά κάθε εποχή. Για τον πολύ απλό λόγο του ότι τα τραγούδια εκφράζουν τον έρωτά μου για ό,τι συμβαίνει γύρω μου. Νιώθω πως αυτό που συμβαίνει νικά την μουσική του αποτύπωση. Οπότε ίσως γράφοντας ένα τραγούδι, καταλαβαίνω με τι ακριβώς είμαι ερωτευμένος. Μια μεγάλη μου αγάπη αυτήν την εποχή είναι το θέατρο, το οποίο αρχικά προσέγγισα από τη πλευρά της σκηνογραφίας και τώρα το ανακαλύπτω πάνω στη σκηνή με την παράσταση του Ρομπέν των Δασών.
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
Eminem: Ο «θεός της ραπ» επιστρέφει με το άλμπουμ «Curtain Call 2»
5 στίχοι από τραγούδια της Καλομοίρας που άνετα τους συναντάς σε ποίηση
10 τραγούδια των Χατζηφραγκέτα για να ακούς στο repeat στο πλοίο το αργό που σε πάει στην Αμοργό
