Τη Νίνα Μαζάνη την άκουσα τυχαία στο Spotify πριν από 3-4 μήνες περίπου. Θυμάμαι είχα βρεθεί στη Νάντη και έπαιζα την δική της εκδοχή του «Η Νύχτα Μυρίζει Γιασεμί» διαρκώς σε επανάληψη. Άκουγα μόνο αυτό. Τότε κατάλαβα πως η φωνή της είναι από αυτές που παίζουν στο background των αναμνήσεων. Στο μυαλό μου την συνέδεσα με την Καρολάιν Έμεραλντ, μιας και μουσικά μου ταιριάζουν πολύ αυτές οι δύο.
Από κει και μετά έγινα aficionado της Νίνας και ο ερχομός του πρώτου της άλμπουμ επιβεβαιώνει την πρώτη μου αίσθηση. 8 τραγούδια + τη διασκευή του «Η Νύχτα Μυρίζει Γιασεμί» περιλαμβάνει το άλμπουμ και αφού το άκουσα γύρω στις 25 φορές συνεχόμενα από την περασμένη εβδομάδα που κυκλοφόρησε, μπορώ να πω ότι είναι ένα άλμπουμ που σου γεμίζει την ψυχή.
Ήρθε σαν τα μεγάλα όνειρα των ανθρώπων σε τούτη τη γωνιά της Γης. Με τον καιρό να ορίζει τα συναισθήματα μας, όλοι μας κάπου τον Φεβρουάριο αρχίζουμε να ονειρευόμαστε ταξίδια, μια δροσιά στην ατμόσφαιρα που φέρνει λίγη παραπάνω θέρμη στην ψυχή μας. Κάπου εδώ είναι που νιώθουμε την ανάγκη να σπάσουμε τα δεσμά μας. 6 μήνες μετά το προηγούμενο καλοκαίρι, το βλέμμα μας είναι στις ηλιόλουστες μέρες.
Φέτος, δε ζήσαμε σκληρό χειμώνα, ο Φλεβάρης είχε τη γλυκάδα του, αλλά πάντα η ψυχή μας εδώ στην Ελλάδα τρέχει στους Απρίληδες και τους Μάηδες. Εκεί που φουντώνει ο οργασμός των σχεδίων, στον προθάλαμο της αναμονής.
Ένας δίσκος ολόφωτος από τη Νίνα Μαζάνη
Όλο αυτό η Νίνα Μαζάνη κατάφερε να το αποδώσει με τα τραγούδια της, με τις μελωδίες της, με τους στίχους της. Ακούς το «Νύχτα Μαγική» ή το «Έλα» και θες να πάρεις όποιον βρεις μπροστά σου στον δρόμο και να χορέψεις, να μοιραστείς τους πόθους που σπέρνει και θρέφει η Άνοιξη. Ακούς το «Αν Αυτό Ειν’ η Αγάπη» και νιώθεις ότι ζεις σε μια αδέσμευτη εποχή, όπου μπορείς να εκφράσεις ανοιχτά όσα αισθάνεσαι, χωρίς να φοβάσαι πως πληγώνεις βαθιά κάποιον, χωρίς να πιέζεις τον εαυτό σου να μένει εκεί όπου δε νιώθει ότι θέλει να μείνει.
Κι όπως ακούει κανείς τα τραγούδια, λες ότι η Νίνα Μαζάνη έβαλε στη σειρά όλες τις εσωτερικές συγκρούσεις των ανθρώπων σε μια σχέση για να φτάσει να γίνει η Γιορτή, που τραγουδάει με τον Μουζουράκη. Η Γιορτή της Απελευθέρωσης, η γιορτή που σηματοδοτεί ότι πέρασες με το ταίρι σου όλα τα σταυροδρόμια τα δεσμευτικά, τα καταπιεστικά, μάθατε πλέον καλά ο ένας τον άλλο και πια, άναρχοι και ατιθάσευτοι, προχωράτε μαζί.
Κάπως έτσι περιγράφει το μέσα μου το άλμπουμ και την ίδια τη Νίνα Μαζάνη που είναι μουσικά σαν το φιλί της πιο φρέσκιας ανάσας το πρωί, σαν ο άνεμος να φέρνει την οσμή από το φρεσκοβρεγμένο χώμα και τις φρεσκοβρεγμένες φυλλωσιές από μέρη μακρινά στα ρουθούνια σου και να σε ενημερώνει ότι από δω και μπρος δεν έχει άλλες βροχές. Έχει το άνθισμα των πάντων.
Αυτό είναι το Νόημα Της Ζωής που τραγουδάει ότι καταργεί η Νίνα Μαζάνη σε ένα από τα τραγούδια.
Φως. Έτσι τιτλοφορείται το άλμπουμ που κυκλοφορεί από τη Minos EMI/Universal. Κι είναι το αριβάρισμα του φωτός. Όσα βάρη έχεις μέσα σου, μια ακρόαση αργότερα, έχουν ξεχαστεί.
* Photo credits: George Katsanakis
