Τη Νίνα Μαζάνη τη γνώρισα μέσα από τη μουσική της κάπου τον Νοέμβριο του 2023, όταν άκουσα τη διασκευή της στο «Η Νύχτα Μυρίζει Γιασεμί». Θυμάμαι να είμαι στη Νάντη στη Γαλλία, να περπατάω βράδυ και να χορεύω στους άδειους δρόμους. Πέρασαν μερικοί μήνες και η Νίνα Μαζάνη κυκλοφορούσε το πρώτο της άλμπουμ. Επικοινώνησα αμέσως με τη Minos EMI, την εταιρεία της, και κανονίστηκε συνέντευξη. Τότε την γνώρισα κι από κοντά, έναν χρόνο πίσω, Μάρτιο του 2024, και το άλμπουμ της το άκουσα πολλές φορές.
Δεν είχε προκύψει μέχρι το βράδυ της Δευτέρας να πάω σε κάποιο live της. Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου, ήμουν στον Σταυρό του Νότου στο club, εκεί όπου η Νίνα Μαζάνη υποδέχτηκε φίλους και γνωστούς σε κάτι που ελπίζω ότι θα είναι η αρχή μιας σειράς εμφανίσεων και θα μου δοθεί η ευκαιρία να ξαναζήσω την εμπειρία.
Μια εμπειρία η οποία περιλαμβάνει άδειες καρέκλες και καθίσματα, διότι στα live της δεν προβλέπεται να βρει κάποιος πολύ χρόνο να κάτσει στην καρέκλα του. Από τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο μαγαζί, 10 παρά το βράδυ, μέχρι τις 12 και κάτι, η καρέκλα και ο πισινός μου κοιτάχτηκαν μόνο από μακριά, αντάλλαξαν κάποιες ερωτικές ματιές, αλλά ένας από τους δύο ήταν καληνυχτάκιας και δεν πλησίασε.
Το έναυσμα για αυτή τη συναυλία ήταν η κυκλοφορία πριν μερικές εβδομάδες στο Spotify, του τραγουδιού «Είναι Εντάξει Μαζί Μου», μιας διασκευής του γνωστού τραγουδιού που έχει γράψει ο Κώστας Λειβαδάς κι έχει τραγουδήσει η Ελένη Τσαλιγοπούλου, που το «πείραξαν» η Νίνα Μαζάνη μαζί με τον Papazo, στο πλαίσιο των sessions στο μπαλκόνι, σε ένα βίντεο που είχε ανέβει στο Instagram τον Νοέμβριο.
Νίνα Μαζάνη, ένα χάρισμα εις το άπειρο
Η Νίνα Μαζάνη έχει μια χροιά, μια φωνή που δίνει ένα απερίγραπτα ωραίο spin στα τραγούδια άλλων καλλιτεχνών, σε τραγούδια γνωστά από το παρελθόν. Κι αυτό της το χάρισμα, είναι ο λόγος που συνεργάστηκε πέρσι με τη Μαρινέλλα στις εμφανίσεις της στο Nox και τον φετινό χειμώνα στο Embassy με τον Τάκη Ζαχαράτο.
Μόλις την δεις, φαίνεται ότι πάνω της έχουν στρογγυλοκάτσει η ανεξέλεγκτη γοητεία, αλλά και το χιούμορ. Μοιάζει να είναι τόσο απελευθερωμένη, όχι μόνο επί της σκηνής, αλλά κι εκτός σκηνής. Κι όλον αυτόν τον χαρακτήρα τον βγάζει στα τραγούδια, είτε δικά της είτε άλλων.
Χαλιναγωγεί τόσο τον θεατή με το χαμόγελό της, με το παιχνιδιάρικο βλέμμα της και με τη φωνή της, που είναι εκτός δικού σου ελέγχου αν θα ακολουθήσεις τον ρυθμό της. Θα την ακούσεις να τραγουδάει Μαρινέλλα, Πρωτοψάλτη, Αλκίνοο Ιωαννίδη, οτιδήποτε κολλήσει στη ροή της στιγμής ή της εποχής της και θα παρασυρθείς.
Θα έλεγα δηλαδή πως είναι ακατάλληλη για να βρίσκεται σε μαγαζί με τραπέζια για καθιστούς, αν αυτά δεν έχουν άπλα. Έβλεπα τους ανθρώπους στα πρώτα τραπέζια που ήθελαν να σηκωθούν να χορέψουν, να τρελαθούν, αλλά δεν είχαν τόσο χώρο. Αντίθετα, οι πίσω, στα stands και στο όρθιο, μετατρέψαμε τον Σταυρό σε πανηγύρι στην Ικαρία.
Αυτό είναι η Νίνα Μαζάνη. Μια καλοκαιρινή μέθεξη, γεμάτη ιδρώτα ενθουσιασμού και απελευθέρωσης, μια επανένωση αγνώστων.
