H τραγουδίστρια Ρένια Κουμιώτη, η οποία ήταν μία από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του νέου κύματος, αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας και από τον περασμένο Νοέμβριο διέμενε στο Γηροκομείο Αθηνών, σε διπλανό δωμάτιο με τη Μαίρη Λίντα. Την τελευταία της πνοή άφησε σε ηλικία 81 ετών τα ξημερώματα της Δευτέρας 3/4.
Η επαγγελματική πορεία της Ρένιας Κουμιώτη
Γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία και μεγάλωσε στην Κοκκινιά. Τα παιδικά της χρόνια σημαδεύτηκαν από την έλλειψη της μητέρας της, την οποία έχασε σε πάρα πολύ μικρή ηλικία. Μεγάλωσε φτωχικά, αλλά σε μια ευτυχισμένη οικογένεια με τα άλλα δύο αδέλφια της, με την αγάπη του πατέρα και της γιαγιάς της, η οποία στάθηκε για εκείνη πραγματική μάνα. Οι γονείς της ήταν πρόσφυγες. Ο πατέρας της καταγόταν από τη Σμύρνη και η μητέρα της από την Κωνσταντινούπολη.
To 1968 ξεκίνησε να εργάζεται στην «Απανεμιά» μαζί με τον Μανώλη Μητσιά, που μόλις είχε κατέβει απ’ τη Θεσσαλονίκη. Λίγες μέρες αργότερα, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος της προτείνει να τραγουδήσει με τον Γιάννη Πουλόπουλο στον δίσκο «Ο Δρόμος» που ετοίμαζαν μαζί με τον Μίμη Πλέσσα.
Το πρώτο τραγούδι που ερμήνευσε ήταν το «Δώσε μου το στόμα σου», γνωστό ως «Χελιδονάκι». Και ακολούθησε το «Πρώτη φορά». Από την «Απανεμιά» βρίσκεται ξαφνικά να δουλεύει με τον Γιάννη Πουλόπουλο, τον Στράτο Διονυσίου και τον Λευτέρη Μυτιληναίο στο «Καν-Καν». Την ίδια χρονιά στο θέατρο «REX» στον θεατρικό «Δρόμο». Ενώ θα δισκογραφηθούν τραγούδια όπως «Σταμάτησε του ρολογιού οι δείχτες», «Άναψε καινούργιο μου φεγγάρι» του Μίμη Πλέσσα. Θα συμμετάσχει στους δίσκους «Ώρες» και «Θαλσσσινό τριφύλλι» του Λίνου Κόκοτου, και το επόμενο καλοκαίρι πάλι με τον Πουλόπουλο στην «Αθηναία». Και μετά στα «Δειλινά» για τρεις σαιζόν.
Απ’ τον Οκτώβριο του 1970 μέχρι το 1972. Εκεί κι ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Σταμάτης Κόκοτας, ο Χρηστάκης κι ο Γιώργος Ζαμπέτας. Το 1972, συνεργάστηκε με το Γιώργο Νταλάρα στο θέατρο Μπουρνέλη. Μετά τα «Δειλινά» πήγε στη «Φαντασία». Πάλι με τον Πουλόπουλο στην Πλάκα, μετά ξανά στο «Καν-Καν» με Διονυσίου και Ζαμπέτα. Το 1974 πήγε για δουλειά στον Καναδά όπου γνώρισε και παντρεύτηκε τον δεύτερο σύζυγό της.
Το 1983 επιστρέφει στην Ελλάδα και εμφανίστηκε πάλι με το Γιάννη Πουλόπουλο, την Τζίνα Σπηλιωτοπούλου και την Αθηναϊκή κομπανία στο «Ζυγό». Μετά στα «Ηλιοβασιλέματα» με το Ζαμπέτα και τη Μαίρη Λίντα και στ’ «Αστέρια» με τον Κόκοτα. Για δυο συνεχόμενες χρονιές στη μπουάτ «Μαρκίζα». Το 1995 συνεργάζεται με τον Μίμη Πλέσσα. Από τότε έκανε μόνο συναυλίες τα καλοκαίρια και επιλεκτικές εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές.
Ο γάμος στα 13 και ο δεύτερος γάμος
Όταν ήταν μόλις 13 ετών – πολύ πριν ασχοληθεί με το τραγούδι – παντρεύτηκε τον πρώτο σύζυγό της, Σταύρο Σαββίδη. Απέκτησαν έναν γιο, τον Νίκο, όμως ο γάμος τους κράτησε μόλις δύο χρόνια: «Ο γάμος ήρθε πολύ νωρίς, το 1960, εννοείται προτού μπλεχτώ με το τραγούδι. Με τον άντρα μου δουλεύαμε μαζί στον Παπαστράτο και το βράδυ πήγαινε νυχτερινό Γυμνάσιο. Έμεινα έγκυος και παντρευτήκαμε. Γέννησα τον πρώτο μου γιο, που τον πρόλαβε η γιαγιά μου και μου τον μεγάλωσε. Ο γάμος αυτός κράτησε δύο χρόνια – να ξέρετε ότι εγώ πάνω στο “δύο” τις χάλαγα τις σχέσεις μου.
Μόνο ο δεύτερος γάμος μου στην Αμερική, όπου πήγα το ’74 ως τραγουδίστρια πια, διήρκεσε πολύ παραπάνω. Χώρισα, λοιπόν, αφού ένιωσα ότι δεν μου πήγαινε αυτός ο άνθρωπος. Κατάλαβα ότι δεν ήταν ούτε έρωτας, ούτε αυτές οι βλακείες. Δεν κρατήσαμε καμιά επαφή. Σήμερα, και να τον δω στον δρόμο, δεν θα τον γνωρίσω. Εμένα με ενδιαφέρουν τα παιδιά μου και τα δυο εγγόνια μου».
