Μέχρι τα 31 μου είχα πάει 2 φορές σε κλαμπ που έχει techno dj set. Στο ένα με πήρε ο ύπνος πάνω σε μια καρέκλα, αλλά προς υπεράσπισή μου ήμασταν διακοπές, το βράδυ της πρώτης μέρας, που σημαίνει ότι είχαμε ξυπνήσει 5 το πρωί για να ταξιδέψουμε και δεν είχα προλάβει να αναπληρώσω τον χαμένο ύπνο. Τη 2η δεν είχα περάσει ιδιαίτερα καλά. Αλλάζουν όμως οι εποχές, κατεβαίνουν οι αρνητικές διαθέσεις, διότι πιο μικρός ήμουν πιο μουντρούχος από σήμερα, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να βρεθώ μέσα σε διάστημα 3 εβδομάδων σε 3 διαφορετικά events με techno-electro dj sets από σπουδαία ονόματα της διεθνούς και εγχώριας σκηνής.

Μετά το Primer στα μέσα Σεπτεμβρίου, σειρά πήρε το Techniques Day One by Blend Athens με τον Solomun headliner και, όπως καταλάβατε, ήμουν ένας άσχετος μεταξύ σχετικών, απομυζώ τις πρώτες μου εμπειρίες σε αυτή τη μουσική και τη γενικότερη φάση γιατί, όντως, είναι αντιληπτές οι διαφορές ανάμεσα σε ένα techno dj set και σε ένα live funky μουσικής ή γενικά σε έναν τρόπο διασκέδασης που έχει τον χορό μέσα του, μα με άλλον τρόπο.

Δεν είναι και κάτι που εξηγείται εύκολα με λόγια, όσοι το γνωρίζουν, κατανοούν τι προσπαθώ έτσι ατσούμπαλα να περιγράψω.

Ως συνολική εμπειρία, το Techniques Day One που ήταν και Day One για μένα, ήταν πάρα πολύ ωραία. Είχα τη δυνατότητα καθότι στο Intronews ήμασταν χορηγοί επικοινωνίας στο event, να ζήσω την εμπειρία από τον χώρο των VIP Guests (υπήρχε και VIP Booth, όπου ήσουν περιμετρικά του dj booth) και το μόνο που με χάλασε, είναι ότι από το σημείο που καθόμουν, δεν κατάφερα όλο το βράδυ να δω τον Solomun να παίζει. Τον άκουγα και κοιτούσα με θαυμασμό την οθόνη με τα γραφικά. Αναρωτιέμαι γιατί δεν κατέβηκα να πάω στην αρένα και να τον δω, αφού ο VIP χώρος σου προσφέρει ως καλύτερο το ότι έχεις μικρότερη ουρά σε μπαρ και τουαλέτες.

Anyway, παρόλο που δεν τον είδα, δεν πιστεύω ότι μου μείωσε καθόλου την απολαύση, ενώ είχα και το προνόμιο από το σημείο που βρισκόμουν, να απολαύσω την κοσμοσυρροή στην αρένα και τον χώρο του booth.

Μου αρέσει να βλέπω μεγάλα πλήθη ανθρώπων, απολαμβάνω αυτή την ένωση, τη μέθεξη κάτω από έναν κοινό σκοπό που δεν χρειάζεται καν να έχει συζητηθεί από πριν και να έχει οργανωθεί. Διοργανώνει κάποιος το event, εν προκειμένω το Blend Athens, το μαθαίνει ο κόσμος και όλοι πηγαίνουν για να εξυπηρετήσουν το ίδιο συναίσθημα.

Ακόμα κι η αφόρητη υγρασία δε στάθηκε ικανή να κατευνάσει το πνεύμα του κοινού που ήταν σε υψηλότατο επίπεδο. Έβλεπες τύπο να χορεύει μόνος του χωρίς μπλούζα, άλλους να χοροπηδάνε με αμάνικα t-shirts, άλλους να χορεύουν πιο συγκρατημένα στην αρχή και μετά να παρασύρονται, στον ουρανό υπήρχε ένα μπαλόνι που έγραφε Solomun, το γενικότερο στήσιμο με τους χορηγούς από τη διοργάνωση σε έκανε να νιώθεις πως είσαι κάπου συγκεντρωμένα, μα άνετα, είχε μια οικειότητα, αν μπορώ να το πω έτσι.

Πριν τον Solomun, στο booth βρέθηκαν οι Giza Djs που έδωσαν ένα ωραίο σόου, με πολύ εντυπωσιακά γραφικά στην οθόνη, σαν τη γέννηση του Matrix ή ενός κόσμου Τεχνητής Νοημοσύνης. Ή, σαν τη γέννηση ενός γαλαχία.

Η οθόνη απέκτησε χαρακτήρα επιβλητικό όταν ξεκίνησε το set του ο Solomun, σαν να βρισκόμαστε σε κάποιο φουτουριστικό έργο, σε κάποιο Westworld ενδεχομένως, όπου συνυπάρχουν το αξιοθαύμαστο της τεχνολογίας με το δυστοπικό, που το φοβάσαι και ταυτόχρονα σε γοητεύει και πας καταπάνω του.

Διάβασα και κάποια κείμενα σε άλλες ιστοσελίδες για το set του Solomun, ότι δεν ήταν τόσο ξεσηκωτικό ή ότι δεν ικανοποίησε με βάση τις προσδοκίες. Δεν μπορώ, προφανώς, να το κρίνω. Εγώ, ως πρωτάρης, με μοναδική προσδοκία απλώς να μου αρέσει, ικανοποιήθηκα από τις επιλογές του Solomun και από το ότι έβλεπα τόσες χιλιάδες κόσμου (με το μάτι τους έκοψα κάπου στους 3-4.000, αλλά δεν τους μέτρησα και έναν προς έναν) να το απολαμβάνουν.

Ήταν μια αποκάλυψη για μένα το Day One, ευτυχώς δεν με απώθησε από την techno και την διάθεση να πηγαίνω σε τέτοια events, αντιθέτως με έκανε να αναζητώ και το επόμενο. Μέχρι που θα πήγαινα και στο Oddity Club μετά, για το afterparty, πάλι με τους Giza Djs, αν το μεταφορικό μου δεν ήθελε να γυρίσουμε, που εγώ στα 33 μου δεν εμφανίζω συχνά τέτοιες αντοχές.

Θυμίζω ότι προς το τέλος του μήνα (26/10) έρχεται και το Day Two με Charlotte, οπότε τα ξαναλέμε εκεί συνοδοιπόροι!