Η φετινή κινηματογραφική χρονιά ίσως αποδειχθεί μια από τις πιο σημαντικές της τελευταίας εικοσαετίας. Ταινίες όπως τα Barbie, Oppenheimer, John Wick 4, Mission Impossible – Dead Reckoning Part One Box Office, Spider-Man: Across the Spider-Verse θύμισαν παλιές καλές εποχές των σινεμά, ενώ υπήρξαν και ταινίες που οι σινεφίλ λάτρεψαν, όπως τα Past Lives, Killers of the Flower Moon, All of us strangers.
Στην κούρσα των Όσκαρ κάποιες από αυτές τις ταινίες βρίσκονται ήδη στον βατήρα εκκίνησης: Barbie και Oppenheimer φαίνεται πως θα κονταροχτυπηθούν για τον αριθμό των υποψηφιοτήτων, ενώ πολύ κοντά τους φαίνεται να τοποθετείται και η νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, Poor Things, η οποία αναμένεται να λάβει πάνω από τέσσερις υποψηφιότητες (Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α’ Γυναικείου Ρόλου, Ανδρικού Ρόλου, Σεναρίου, Μοντάζ -του μακροχρόνιου συνεργάτη του Λάνθιμου και ίσως κορυφαίου μοντέρ της Ευρώπης, Γιώργου Μαυροψαρίδη).
Με την υπογραφή του Αλεξάντερ Πέιν
Υπάρχει όμως και μια ακόμη ταινία, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί ως το «χρυσό αουτσάιντερ». Είναι το The Holdovers του Έλληνα σκηνοθέτη, Αλεξάντερ Πέιν. Το The Holdovers αφορά τρεις μοναχικούς ανθρώπους που ξεμένουν σε ένα ιδιωτικό σχολείο κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων: Ο μισάνθρωπος καθηγητής Πολ Χάνχαμ (Πολ Τζιαμάτι), ο απροσάρμοστος έφηβος Άνγκους Τάλι (Ντομινίκ Σέσσα) και η πενθούσα μητέρα Μέρι Λαμπ (μια υπέροχη Ντα Βάιν Τζόι Ράντολφ).
Η μοναχικότητα των γιορτών, η αναγκαστική συμβίωση, η ανάγκη της επικοινωνίας υποβόσκουν σε ένα φιλμ με έντονους χαρακτήρες σε χιονισμένα και αδειανά σκηνικά και μια κατακλυσμιαία νοσταλγία που αποτυπώνεται σε κάθε καρέ, από τα κοστούμια μέχρι τα prop, τη μουσική και τους διαλόγους. Δεν θα χαρακτηριζόταν κανείς βιαστικός αν τη χαρακτήριζε από τώρα ως μια ταινία που θα μπει στις «κλασικές χριστουγεννιάτικες».
Ο βραβευμένος ήδη με ένα Όσκαρ για το Sideways (2004) σκηνοθέτης, αναπολεί και ο ίδιος μια εποχή όπου το χιούμορ ήταν όσο γλυκιά και η πικρία. Ή τουλάχιστον με αυτόν τον τρόπο θέλησε να τα εκλάβει όλα αυτά. Οι εναλλαγές συναισθημάτων στην ταινία ακολουθούν μια γραμμική πορεία, φροντίζοντας να μας αποζημιώνει στο φινάλε.
Επιπλέον, ο Αλεξάντερ Πέιν βρίσκει την ευκαιρία μέσω του καθηγητή Ιστορίας, να απλώσει τη βεντάλια της ελληνικής του καταγωγής. Μέχρι και αρχαία Ελληνικά έβαλε στο στόμα του Πολ Τζιαμάτι, αρχαία Ελληνικά που δεν μιλά κανείς μέσος Έλληνας -ναι, ούτε ο Άδωνις Γεωργιάδης.
Φλερτάροντας με το Όσκαρ
Οι εντυπώσεις γύρω από την ταινία του Αλεξάντερ Πέιν γρήγορα έγιναν προσδοκίες για βραβεία. Η ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων για τις Χρυσές Σφαίρες, τη Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου, έφεραν μια πρώτη δικαίωση στους θαυμαστές της ταινίας. Το The Holdovers κέρδισε υποψηφιότητες για τρία βραβεία: Καλύτερης Ταινίας, Α’ Ανδρικού Ρόλου για τον Πολ Τζιαμάτι και Β’ Γυναικείου Ρόλου για τη Ντα Βάιν Τζόι Ράντολφ).
Οι υποψηφιότητες αυτές χτίζουν επιπλέον προσδοκίες για τη βραδιά των Όσκαρ: Ο Τζιαμάτι, με τον οποίον ο Πέιν είχε συνεργαστεί και για το οσκαρικό Sideways, ειναι πράγματι εξαιρετικός και αποδίδει στην εντέλεια έναν απαιτητικό ρόλο, βγάζοντας με άνεση τα διάφορα πρόσωπα του αρτηριοσκληρωτικού καθηγητή, Πολ Χάνχαμ. Στα ίδια υψηλά επίπεδα και η ερμηνεία της Ράντολφ, δυναμική και πολυεπίπεδη, πότε κυνική και ενστικτώδης πότε ευαίσθητη και ευγενική.
Οι λάτρεις του σινεμά γνωρίζουν πως η αναγνώριση για μια ταινία είναι να συμπεριληφθεί στις υποψηφιότητες για Όσκαρ. Από εκεί και πέρα, δεν κερδίζει πάντοτε η καλύτερη ταινία, αλλά η καλύτερη καμπάνια. Όπως και να έχει, η ταινία του Πέιν είναι μια από τις κορυφαίες και αξίζει να την παρακολουθήσετε.
