Απίστευτες και όμως αληθινές: Ιστορίες για τα Όσκαρ που λίγοι τις γνωρίζουν/θυμούνται

Σίγουρα μία διοργάνωση, όπως τα Όσκαρ, έχει την τέλεια οργάνωση και όμως… δεν συμβαίνει πάντα!

Αρνητές του Όσκαρ

Μερικοί νικητές των Όσκαρ αισθάνθηκαν υποχρεωμένοι να αρνηθούν τα βραβεία τους όλα αυτά τα χρόνια. Ο πρώτος ήταν ο σεναριογράφος Ντάντλεϊ Νίκολς, ο οποίος αρνήθηκε το βραβείο του καλύτερου σεναριογράφου για το «The Informer» το 1936, λόγω των συγκρούσεων μεταξύ του Σωματείου Σεναριογράφων και της Ακαδημίας.

Ο Μάρλον Μπράντο έστειλε έναν πληρεξούσιο για να αρνηθεί εκ μέρους του το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου του 1972 για τον «Νονό» (και να εκφωνήσει μια ομιλία 15 σελίδων σχετικά με την κακομεταχείριση των Ιθαγενών Αμερικανών από το Χόλιγουντ).

Η μεγαλύτερη απόρριψη όλων των εποχών, ωστόσο, ανήκει στον George C. Scott, ο οποίος κατήγγειλε την υποψηφιότητα του Καλύτερου Ηθοποιού για το «Patton», χαρακτηρίζοντας τα βραβεία «προσβλητικά, βάρβαρα και εγγενώς διεφθαρμένα».

Ο Scott φέρεται να χαρακτήρισε τις τελετές «μια δίωρη παρέλαση κρέατος, μια δημόσια επίδειξη με επινοημένο σασπένς για οικονομικούς λόγους». Όταν κέρδισε το βραβείο, ήταν 3.000 μίλια μακριά στο σπίτι του, παρακολουθώντας έναν αγώνα χόκεϊ στην τηλεόραση.

Και η έκπληξη ήρθε, δύο χρόνια αργότερα, όταν ο Scott άφησε να γίνει γνωστό ότι αν η Ακαδημία ήθελε να τον προτείνει για την καλύτερη σκηνοθεσία για το «Rage», δεν θα είχε αντίρρηση. Όπως ήταν αναμενόμενο, δεν τους άρεσε πολύ.

Δέκα χρόνια αργότερα, ο Scott ήταν τόσο ένθερμος στην ιδέα μιας προσβλητικής βάρβαρης δίωρης παρέλασης με βάση το κρέας που αγόρασε εισιτήρια της τελευταίας στιγμής για την τελετή του 1982 και θα είχε ξεφύγει χωρίς «επεισόδια», αν δεν τον έβλεπε ένας αρθρογράφος από το Variety στο κόκκινο χαλί.

Δεν είναι και τόσο προοδευτικό το Χόλιγουντ

Η Hattie McDaniel ήταν η πρώτη Αφροαμερικανίδα που κέρδισε Όσκαρ, για την ερμηνεία της ως Μάμα στην ταινία του 1939 «Gone With The Wind» -όπως ανέφερε και ο George Clooney στην ομιλία του για το Όσκαρ: «Isn’t Hollywood progressive?».

Αυτό που δεν ανέφερε ο Clooney ήταν ότι, ενώ το υπόλοιπο καστ και το συνεργείο του «Gone with the Wind» κάθονταν σε ένα μεγάλο τραπέζι μαζί, η McDaniel και ο σύντροφός της κάθονταν σε ένα τραπέζι για δύο στο πίσω μέρος του δωματίου, καθώς το ξενοδοχείο Ambassador ήταν ακόμη διαχωρισμένο (σε λευκούς και μαύρους).

Και έκανε όλη τη διαδρομή από το πίσω μέρος της αίθουσας για να παραλάβει το βραβείο της, βγάζοντας μία ευγενική ομιλία υπό τις περιστάσεις που έγινε η απονομή. Τελικά είναι τόσο προοδευτικό το Χόλιγουντ;

Όταν απαγορεύτηκαν τα μίνι

Στο κλασικό της «How to Dress for Success» το 1967, η βραβευμένη με Όσκαρ σχεδιάστρια Edith Head είπε: «Ακόμα και τα πιο όμορφα πόδια -της Marlene Dietrich, για παράδειγμα- φαίνονται καλύτερα όταν το γόνατο είναι καλυμμένο».

Για να υποστηρίξει την άποψή της μάλιστα η Head, η οποία είχε και θητεία ως ειδική σύμβουλος της Ακαδημίας, απαγόρευσε τις μίνι φούστες από την 40ή απονομή των βραβείων Όσκαρ το 1967, σώζοντας το έθνος από την αναξιοπρέπεια των γονάτων που υπέστη το 1966.

Τρέχοντας γυμνός

Και όμως κάποιος τόλμησε να δείξει πολύ περισσότερα από ένα γόνατο… Ο Robert Opel το 1974 έγινε ο μόνος άνθρωπος που εμφανίστηκε γυμνός στη σκηνή των Όσκαρ. Δυστυχώς, δεν ήταν τολμηρός υποψήφιος, ούτε καν παρουσιαστής -απλώς κάποιος τύπος που του άρεσε πολύ να κυκλοφορεί γυμνός.

«Δεν είναι συναρπαστικό να πιστεύει κάποιος ότι το μόνο γέλιο που θα εισπράξει είναι βγάζοντας τα ρούχα του και δείχνοντας τα… ελαττώματά του», είπε ειρωνικά ο Ντέιβιντ Νίβεν, εξασφαλίζοντας για πάντα τη θέση του σε λεξικά ξεκαρδιστικών αστείων.

Φυσικά, αργότερα υπήρξε μία φήμη ότι το γυμνό τρέξιμο στην σκηνή ήταν στημένο και ότι ακόμη και ο Νίβεν είχε προετοιμάσει την… αυθόρμητη ατάκα του από πριν, καθώς κάποιος τον είδε να τη σημειώνει, είναι όμως πολύ πιο διασκεδαστικό να πιστεύουμε το αντίθετο.

Χωρίς οικοδεσπότη

Υπήρξαν καλοί οικοδεσπότες, κακοί οικοδεσπότες, πολύ κακοί οικοδεσπότες και πραγματικά, πολύ κακοί οικοδεσπότες, αλλά και μία τελετή χωρίς οικοδεσπότη…

Η χειρότερη τελετή όλων των εποχών ήταν μια τελετή χωρίς οικοδεσπότη. Λίγοι άνθρωποι που είδαν το σκετς στην έναρξη του σόου των βραβείων του 1989, ανάμεσα σε μια ηθοποιό που υποδυόταν τη Χιονάτη και τον Rob Lowe, δεν θα το ξεχάσουν ποτέ, ανεξαρτήτως αν το προσπάθησαν πολύ.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που τα βραβεία δεν είχαν παρουσιαστή. Υπήρξε μια τριετία στα τέλη της δεκαετίας του ’60, μετά τη θητεία του Μπομπ Χόουπ, όταν κανείς δεν τολμούσε να τον διαδεχτεί καθώς ήταν μοναδικός στην παρουσίαση. Αλλά το 1989 ήταν η τελευταία φορά που συνέβη.

Μπανάρισμα

Αφού η Ακαδημία ανακάλυψε το σχέδιο του Σάσα Μπάρον Κοέν να εμφανιστεί ντυμένος ως ο πρωταγωνιστικός του ρόλος στο «The Dictator», κυκλοφόρησαν φήμες τις εβδομάδες πριν από τα Όσκαρ του 2012, ότι ο Μπάρον Κοέν θα αποκλειστεί από την τελετή.

Η Ακαδημία, ωστόσο, είπε ότι δεν είχε ποτέ αποκλειστεί, απλώς προειδοποίησε ότι το κόκκινο χαλί δεν ήταν μέρος για «ακροβατικά».

Προφανώς, ο Μπάρον Κοέν δεν έλαβε το μήνυμα και κατέφτασε με ολόσωμη στολή, κουβαλώντας μια τεφροδόχο που περιείχε, είπε, τις στάχτες του Κιμ Γιονγκ-ιλ, τις οποίες στη συνέχεια έχυσε πάνω στον Ράιαν Σίκρεστ προτού τον συνοδεύσουν εκτός των εγκαταστάσεων.

Υπήρξαν όμως και πιο σκληρές απαγορεύσεις στα Όσκαρ. Απλώς ρωτήστε τον Nicholas Chartier, ο οποίος φέρεται να ήταν ο πρώτος υποψήφιος που έπεσε θύμα επίθεσης στα Όσκαρ, εξαιτίας ενός email που έστειλε σε μια ομάδα ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων μελών της Ακαδημίας, ενθαρρύνοντάς τους να υποστηρίξουν την ταινία που παρήγαγε (The Hurt Locker) και απαξιώνοντας μια άλλη υποψήφια ταινία.

Η αξία του… χρυσού αγαλματίδιου: 1$ (65 πένες)

Προς μεγάλη απογοήτευση ορισμένων ξεθωριασμένων σταρ, δεν υπάρχει κανένα κέρδος από ένα παλιό Όσκαρ.

Από το 1950 η Ακαδημία έχει αναγκάσει κάθε αποδέκτη του μικρού χρυσού άντρα να υπογράψει μια «συμφωνία νικητή». Αν πέσετε έξω και θέλετε να πουλήσετε το χρυσό αγαλματίδιο, πρέπει να το προσφέρετε στην Ακαδημία πρώτα για 1$ (65 πένες).

Αυτό δεν σημαίνει ότι τα Όσκαρ δεν βγαίνουν ποτέ σε δημοπρασίες -ο Στίβεν Σπίλμπεργκ έχει ξοδέψει περισσότερα από 1,1 εκατομμύρια δολάρια (719,3 χιλιάδες λίρες) για να αποκτήσει δύο προ-συμφωνημένα Όσκαρ, του Clark Gable το 1996 και της Bette Davis το 2001, προκειμένου να τα επιστρέψει στην Ακαδημία.

Δεν υπάρχει κάτι που να αντιπαθεί περισσότερο κάποιος με ένα ράφι πραγματικών Golden Men, από κάποιον άλλο που προσπαθεί να αγοράσει τον δρόμο του στο κλαμπ.

Τα… διαφορετικά Όσκαρ

Το μοντέρνο βραβείο έχει ύψος 13,5 ίντσες, ζυγίζει 8,5 λίβρες (3,85 κιλά) και είναι κατασκευασμένο από επιχρυσωμένο βρετάνιο, ένα κράμα που μοιάζει με κασσίτερο, σε μαύρη μεταλλική βάση. Όμως δεν ήταν πάντα έτσι.

Πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η βάση ήταν πέτρινη. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, επίσης, τα αγαλματίδια κατασκευάζονταν από γύψο ως συμπαράσταση στην πολεμική προσπάθεια (αν και οι νικητές μπορούσαν να τα ανταλλάξουν με μεταλλικά, αφού τελείωσε ο πόλεμος).

Μέχρι τη δεκαετία του 1950, σε παιδιά ηθοποιούς που κέρδισαν Όσκαρ μοιράστηκαν μικροσκοπικά αγαλματίδια.

Αυτό δεν έγινε επειδή ήταν μικροσκοπικοί και αδύναμοι, αλλά επειδή θεωρήθηκε άδικο για τους ενήλικες να ανταγωνιστούν τα παιδιά.

Όταν ο εγγαστρίμυθος Έντγκαρ Μπέργκεν και το ομοίωμα του Τσάρλι ΜακΚάρθι πήραν τιμητικό Όσκαρ το 1938, του δόθηκε ένα ξύλινο αγαλματίδιο Όσκαρ με κινητό στόμα.

Όσκαρ Λιτότητας

Το 1944, ως μέρος της στήριξης στους στρατιώτες που πολεμούσαν, η Ακαδημία απένειμε τα 16α Όσκαρ στο Κινέζικο Θέατρο του Grauman, και ήταν η πρώτη φορά που απονεμήθηκαν τα Όσκαρ σε μεγάλο δημόσιο χώρο.

Σε άντρες και γυναίκες ένστολους δόθηκαν δωρεάν εισιτήρια για την τελετή και σε ένδειξη αλληλεγγύης σε ορισμένους δόθηκαν θέσεις στη σκηνή.

Το Όσκαρ των Όσκαρ

Ο αείμνηστος Walt Disney κατέχει ακόμη το ρεκόρ για τις περισσότερες νίκες, με 26 βραβεία που του δόθηκαν προσωπικά (22 Oscar, τρία Special Awards και το Irving G. Thalberg Memorial Award).

Από την άλλη πλευρά, ο μίκτης επανηχογράφησης ήχου – είναι μια πραγματική δουλειά, προφανώς – Kevin O’Connell έχει χαρακτηριστεί ο πιο άτυχος υποψήφιος για Όσκαρ, έχοντας προταθεί 20 φορές, χωρίς όμως να κερδίσει.

Εν τω μεταξύ, έχει υπάρξει μόνο ένας Όσκαρ που έχει κερδίσει Όσκαρ. Ο τραγουδοποιός Oscar Hammerstein II κέρδισε δύο.

Το λάθος του Γουόρεν Μπίτι που έκανε τα Όσκαρ του 2017 τα πιο αλησμόνητα της σύγχρονης εποχής

Πίσω στο 2017, το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας διεκδικούσαν το La La Land και το Moonlight. Ο Γουόρεν Μπίτι και η Φέι Νταναγουέι ανέβηκαν στη σκηνή για να απονείμουν το βραβείο και όταν άνοιξε ο φάκελος, ο Μπίτι διάβασε το La La Land. Οι άνθρωποι της ταινίας ανέβηκαν να πανηγυρίσουν, όμως όταν είδαν τον φάκελο, έγραφε Moonlight. Ένα τεράστιο μπέρδεμα με τον σωστό φάκελο προκάλεσε αυτή την οσκαρική «τραγωδία» και μετά ακολούθησε χαμός με την αρμόδια εταιρεία που φροντίζει για τους φακέλους.

* Εικονογράφηση: Πέγκυ Δαδάκη