Στον αστερισμό της Barbie βρίσκεται η σύγχρονη ποπ κουλτούρα εδώ και 3 εβδομάδες, με την ταινία να είναι μια τεράστια εισπρακτική και κινηματογραφική επιτυχία. Τα έσοδα της έχουν υπερβεί τα 200 εκατομμύρια δολάρια, οι αναφορές καθημερινά στο διαδίκτυο και την τηλεόραση είναι μυριάδες. Μπορεί όμως να γίνει η καταδίκη των πρωταγωνιστών και της σκηνοθέτιδας;
Είθισται στο Χόλιγουντ κάποιες ταινίες και σειρές, κάποιοι ρόλοι πιο συγκεκριμένα, να στιγματίζουν τόσο κάποιους ηθοποιούς, ώστε μετά τα στούντιο να δυσκολεύονται να τους επιλέξουν για ένα άλλο πρότζεκτ. Το έχουμε δει να συμβαίνει κυρίως με τρομερά επιτυχημένες σειρές, όπως Φιλαράκια, Big Bang Theory, How I Met Your Mother, Mad Men κ.α., όπου οι πρωταγωνιστές είτε δεν έβρισκαν πουθενά πρωταγωνιστικούς ρόλους και τους επέλεγαν για sidekicks είτε δεν έβρισκαν ρόλους γενικά.
Ο Ράιαν Γκόσλινγκ και η Μάργκοτ Ρόμπι βέβαια, είναι πολύ μεγαλύτερα μεγέθη και απέκτησαν το μέγεθός τους από το σινεμά. Και σίγουρα, μια ταινία στιγματίζει λιγότερο από μια σειρά, γιατί δεν έχει διάρκεια 10ετίας.
Δεν μιλάμε όμως για μια απλή ταινία. Δείτε για παράδειγμα τι έγινε με το καστ του Lord of the Rings ή με του Avatar. Το μέγεθος του franchise τους απορρόφησε τόσο, που δεν βρήκαν ποτέ ξανά ρόλους αυτού του μεγέθους. Το ίδιο και το καστ του Harry Potter. Με πολλή δυσκολία ξέφυγε ο Ντάνιελ Ράντκλιφ, αλλά κι αυτό έγινε για δεύτερους ρόλους. Ο Ελάιζα Γουντ δεν μπόρεσε ούτε αυτό.
Το Barbie-mania το ζουν όλοι πρώτη φορά στη ζωή τους
Η Μάργκοτ Ρόμπι μέχρι τώρα στην καριέρα της το πέρασε μια φορά αυτό με τον ρόλο της στο Wolf of Wall Street, όπου μια σκηνή την σημάδεψε τόσο, ώστε χρειάστηκε μια τριετία για να το αποτινάξει από πάνω της.
Ο Ράιαν Γκόσλινγκ το έζησε με το The Notebook στα ξεκινήματα του, τότε που δεν ήταν κάποιο μέγεθος και στο τσακ γλύτωσε να το ξαναζήσει με το La La Land. Ήταν όμως μια διαδικασία που ώθησε τον ίδιο να πάρει μια απόσταση και να αφήσει τον χρόνο να σβήσει την εικόνα του αθεράπευτα ρομαντικού τζαζίστα.
Το μεγαλύτερο διακύβευμα ίσως να είναι στην Γκρέτα Γκέργουικ, η οποία κατέκτησε για τον εαυτό της την πλήρη αποδοχή και από δω και μπρος η Barbie θα είναι το μέτρο σύγκρισης για όλα. Και δεν βλέπω πως ξεπερνάει κανείς εύκολα κάτι τέτοιο.
Η Μάργκοτ και ο Ράιαν έχουν πάντως τη δυνατότητα να κάτσουν 2-3 χρόνια ξανά και να αφήσουν να «σβήσει» η εικόνα της Barbie και του Ken. Η Γκέργουικ καλείται τώρα να το κεφαλαιοποιήσει και παράλληλα έχει και την πίεση για sequel ταινίες.
Ουδέν κακόν αμιγές καλού, αλλά και ουδέν καλόν αμιγές κακού.
* Βρες όλα τα άρθρα για το Barbie Universe εδώ.
