Την ώρα που η απεργία των ηθοποιών και των σεναριογράφων στο Χόλιγουντ συνεχίζεται, οι ταινίες Barbie και Oppenheimer, κυριολεκτικά το σώζουν από τον βούρκο. Η ταινία της Γκρέτα Γκέργουικ έχει ήδη κερδίσει εκατομμύρια στο box office, έχοντας φορέσει το στέμμα της κορυφής, πράγμα που είναι κάτι παραπάνω από αναμενόμενο.
Πριν κυκλοφορήσει στις κινηματογραφικές αίθουσες, όλοι πίστευαν πως η Barbie θα ήταν μια παιδική ταινία, αθώα και χιουμοριστική. Τελικά, ήταν πολλά περισσότερα, εξού και το γεγονός ότι οι κριτικές ήταν διφορούμενες. Τούτου λεχθέντος, όσοι παρακολούθησαν την ταινία, ήρθαν αντιμέτωποι με μια ευχάριστη έκπληξη αφού θίγει ζητήματα της σύγχρονης εποχής.
Σε αυτή την έκπληξη ευθύνεται και η Warner Bros, η οποία στο πλαίσιο προώθησης της Barbie, κράτησε την πλοκή της ιστορίας κρυφή. Η ταινία δεν κολλάει σε ένα μόνο είδος. Είναι μια σάτιρα των καπιταλιστικών φιλοδοξιών μιας εταιρείας παιχνιδιών, ένα έντονο κατηγορητήριο για την τρέχουσα δύσκολη κατάσταση των σχέσεων των δύο φύλων, ένας συγκινητικός, αν και περιστασιακά κλισέ φόρος τιμής στη δύναμη των κοριτσιών, και ένα μουσικό θέαμα.
Οι κριτικές για την ταινία Barbie
Υπήρχαν εκείνοι, λοιπόν, που την εκθείασαν, κι εκείνοι που την χαντάκωσαν. Βέβαια, η Warner Bros εκμεταλλεύτηκε σε μεγάλο βαθμό την αρνητική διαφήμιση, ακόμα και το γεγονός ότι η Barbie απαγορεύτηκε στο Βιετνάμ. Όπως και να χει, οι αρνητικές κριτικές ήταν -μάλλον- περιττές, μιας και αναμφίβολα η Barbie ήταν περισσότερο ένα πολιτιστικό γεγονός, παρά μια ταινία του κινηματογράφου.
Είναι επί της ουσίας ένα ορόσημο για την ποπ κουλτούρα και μια ωδή στον κινηματογράφο του Χόλιγουντ, αφού σε πολλά σημεία γίνονται αναφορές σε άλλες ταινίες του παρελθόντος. Το γεγονός ότι όλοι είχαν την προσμονή να βρεθούν στις αίθουσες για να δουν την Barbie, ακόμα και ότι ντύθηκαν ανάλογα – στα ροζ δηλαδή- για να είναι στο κόνσεπτ της διάσημης κούκλας, δείχνει πως επρόκειτο για ένα ποπ σύμβολο.
Πόσω δε μάλλον, ότι ακόμα και ο σπουδαίος Κουέντιν Ταραντίνο ήταν ένας από εκείνους που είδαν την Barbie, κάτι που δεν θα φανταζόμασταν εύκολα. Η Barbie αποδόμησε το ροζ στους άντρες, αποδόμησε την πατριαρχία και σταμάτησε να τους ενοχοποιεί για τα πάντα κι αυτό από μόνο του δείχνει πως δεν είναι η ταινία δεν είναι μόνο μια γυναικεία ταινία.
