Έτσι όπως έχει γίνει το σινεμά τα τελευταία χρόνια, αλλά και η ζωή συνολικά, αυτό που αναζητάμε όλοι όταν γυρίζουμε στο σπίτι μας, είναι να δούμε μια ταινία που να είναι feelgood, να μας προκαλέσει μια συναισθηματική μετακίνηση χωρίς όμως να μας διαλύει και να την σκεφτόμαστε με εκείνον τον μικρό πόνο μέσα μας.
Θέλουμε να ολοκληρώνει αυτό που θέλει να πει και να καταλήγει σε ένα τέλος του πόνου, σε μια αποδοχή της ζωής, να μη σου αφήνει την αίσθηση πως κάποια πράγματα θα σε νικάνε πάντα. Θες την αισιοδοξία, ακόμα κι αν αυτή έρχεται μέσα από μια οδύνη.
Ε, αυτό ακριβώς είναι το Suncoast, η ταινία που ανέβηκε στο Disney+ πριν μερικές εβδομάδες και είναι ένα έργο που θα σε πάει ένα βήμα παραπέρα συναισθηματικά, θα σου υπενθυμίσει πως έχεις πράγματα μέσα σου.
Πρόκειται για μια ταινία που έφτιαξε η Λάουρα Τσιν βασισμένη στο δικό της βίωμα. Η Τσιν, πριν 19 χρόνια, είχε αναλάβει να βοηθάει τη μητέρα της στη φροντίδα του καρκινοπαθή ετοιμοθάνατου αδερφού της. Τον έβαλαν σε ένα κέντρο φροντίδας ονόματι Suncoast στη Φλόριντα και τότε υπήρχε στην επικαιρότητα μια αντίστοιχη ιστορία μιας γυναίκας που είχε μπει στο φινάλε των 90s στο Suncoast σε κωματώδη κατάσταση και κάποια στιγμή ο άντρας της αποφάσισε ότι είχε έρθει η στιγμή να τραβήξει την πρίζα. Όμως η οικογένεια της αντιστεκόταν.
Η υπόθεση αυτή πήρε διαστάσεις εθνικού ζητήματος, ακτιβιστές είχαν συγκεντρωθεί έξω από το κέντρο φροντίδας και στη σκιά αυτού, η Τσιν έβλεπε τον αδερφό της να πλησιάζει όλο και πιο κοντά στον θάνατο.
Τι πραγματεύεται η ταινία της Τσιν
Για τις ανάγκες του σεναρίου, η Τσιν πρόσθεσε μυθοπλαστικά στην ιστορία ότι η μητέρα της δεν της επέτρεπε να έχει άλλη ζωή πέρα από το να φροντίζει τον αδερφό της και πρακτικά δεν είχε ζήσει μαθητικά χρόνια, δεν είχε φίλες και φίλους, δεν ήξεραν καν το όνομά της.
Στην ιστορία μας, όπου πρωταγωνίστρια είναι η Νίκο Πάρκερ, κόρη της Θάντι Νιούτον (Westworld) στον ρόλο της Ντόρις, η Ντόρις βρίσκει το θάρρος να κάνει τη μικρή της επανάσταση και να διεκδικήσει τη δική της, αυτόνομη ζωή, μετά από μια γνωριμία με έναν από τους ακτιβιστές που διαδηλώνουν υπέρ του να μην τραβήξουν την πρίζα στην ετοιμοθάνατη γυναίκα.
Οι δυο τους σχηματίζουν μια μορφή φιλίας, με τον μεσήλικα Πολ να μεταδίδει στοιχεία από μια άλλη κοσμοθεωρία στην Ντόρις και να της εξηγεί πως καμία ζωή δεν είναι αμελητέα, κι ας είναι ο αδερφός της σε μια κατάσταση που εκτός του καρκίνου, είναι τυφλός, δεν ακούει και μετά βίας μπορεί να τραφεί.
Όταν ο αδερφός της Ντόρις μπει στο Suncoast και η μητέρα της εγκατασταθεί στο δωμάτιό του μόνιμα, το σπίτι θα μείνει δικό της και θα κάνει καλέσματα σε συμμαθητές για πάρτι και παιχνίδια. Η πρώτη της φάση κοινωνικοποίησης συμβαίνει σε αυτή την τρυφερή ηλικία των 16-17 ετών, όπου για πρώτη φορά συνδέεται με ανθρώπους και μαθαίνει πώς λειτουργούν τα πράγματα φιλικά και ερωτικά.
Εκεί όμως που δείχνει ότι θέλει να σπάσει τον δεσμό με τον επικείμενο θάνατο του αδερφού της, εκεί που φαίνεται να έχει ασπαστεί τη λογική και να αποδέχεται ότι δε μπορεί να αλλάξει κάτι, εκεί είναι που κατανοεί όσα της είπε ο Πολ και θέλει να αφιερώσει όσες στιγμές μπορεί σε εκείνον. Σε αυτή τη διαδρομή, η ρήξη με τη μητέρα της είναι αναπόφευκτη. Αλλά είναι και μονόδρομος για να κατανοήσουν η μία την άλλη και πως εξακολουθούν να είναι μαμά και κόρη, όχι δύο νοσοκόμες του αδερφού-γιου.
Το Suncoast δεν είναι μια ταινία με έντονη κλιμάκωση, με σκηνές που σε απογειώνουν συναισθηματικά. Κινείται σαν ένα ήρεμο κύμα, αλλά την απολαμβάνεις ακριβώς γι’ αυτό. Είναι μια ταινία με ομαλή ροή, με αναμενόμενη πλοκή, αλλά δε σε ενοχλεί γιατί ακριβώς αυτό θες, το αναμενόμενο, από αυτή την ταινία.
Κι έχει κι ένα πολύ όμορφο φινάλε μετά τον θάνατο του αδερφού της Ντόρις, όπου μιλάει για τελευταία φορά με τον Πολ και με τη μητέρα της μπορούν πια να συνεχίσουν τις ζωές τους χωρίς βάρος από τις ενοχές.
Στην ταινία, εκτός της Πάρκερ, βλέπουμε τους Γούντι Χάρελσον (True Detective, Three Billboards Outside Ebing Misouri, Now You See Me, Venom: Let there be Carnage) στον ρόλο του Πολ και Λόρα Λίνι (Ozark) στον ρόλο της Κριστίν, της μητέρας.
