Μέσα σε λίγη ώρα από την κυκλοφορία του στην πλατφόρμα του Netflix, είχε ήδη μπει στην πρώτη θέση των trends στις ταινίες. Λίγη ώρα μετά, είχε μπει και η πρώτη ταινία στο Νο2. Αυτό είναι το Extraction, των αδερφών Ρούσο στην παραγωγή, του σκηνοθέτη Σαμ Χαργκρέιβ και του Κρις Χέμσγουορθ.
Πρόκειται για ένα franchise που πίσω στο 2020, όταν κυκλοφόρησε η πρώτη ταινία, έδειξε ότι έχει όλα τα φόντα για να γίνει η νέα σειρά action ταινιών που θα έχει κάτι από Mission Impossible. Βέβαια, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να ευσταθεί όσο υπάρχει το Mission Impossible, αλλά ο ίδιος ο Κρις Χέμσγουορθ έχει ομολογήσει πως εμπνέεται από τον τρόπο του Τομ Κρουζ.
Και πώς να μην εμπνευστεί άλλωστε…
Έτσι λοιπόν, στα δύο Extraction έχουμε δει σκηνές δράσης που είναι τρομερά καλογυρισμένες, ώστε να πείθουν τον θεατή πως βλέπει κάτι «αληθινό». Έχουμε δει επίσης πολύ δύσκολα stunts, τα περισσότερα από τα οποία ο Κρις Χέμσγουορθ τα κάνει ο ίδιος. Όχι και τα πιο δύσκολα, όπως ο Κρουζ, αλλά την προσπάθειά του την κάνει.
Φαινόταν δύσκολο το sequel να κάνει level up στην πρώτη ταινία, αλλά να που η ομάδα του Extraction τα κατάφερε. Είχαμε μέχρι και epic σκηνή που ο Τάιλερ Ρέικ, ο κεντρικός ήρωας, έχει πύρινη γροθιά και τουλουμιάζει στο ξύλο μερικούς κρατούμενους στην πιο αδίστακτη φυλακή στη Γεωργία.
Το στόρι του Extraction 2
Εκεί είναι και η αποστολή του Ρέικ. Μια αποστολή που του ανέθεσε ο Ίντρις Έλμπα (ο χαρακτήρας του παραμένει ανώνυμος) ως απεσταλμένος της πρώην γυναίκας του Ρέικ.
Στόχος είναι η διάσωση της πρώην κουνιάδας του και των δύο παιδιών της, που είναι αιχμάλωτα στη φυλακή και βρίσκονται εκεί μαζί με τον πατέρα τους, τον Ντάβιτ. Ο Ντάβιτ δεν είναι κάποιος αδικημένος, ένα καλό παιδί. Είναι μαζί με τον αδερφό του Ζουράμπ ηγέτες της μαφίας των Ναγκάζι, που έχουν του χεριού τους όλη τη Γεωργία.
Δεν το λες και απλό task να πας στα βάθη της Γεωργίας, να μπεις σε μια τέτοια φυλακή και να βγάλεις έξω άθικτους μια γυναίκα και δύο ανήλικα άτομα.
Ο Ρέικ αναγκάζεται να σκοτώσει τον Ντάβιτ, τον πατέρα των παιδιών, και αυτό, όσο κι αν εκείνη τη στιγμή δε φαίνεται, είναι το σημείο-κλειδί όλης της ταινίας. Γιατί είναι αυτή η στιγμή που θα καθορίσει τις πράξεις του ανήλικου, αλλά έφηβου γιου, που βράζει από αντίδραση και έχει μεγαλώσει με τα αρχέγονα ένστικτα που φέρει το αρσενικό και έχουν μέσα τους την δίψα για εκδίκηση και την διεκδίκηση.
Όσο λοιπόν ο Ρέικ φυγαδεύει τους τρεις με τη βοήθεια των συνεργατών του, ο πιτσιρικάς καρφώνει την πορεία τους στον θείο του, που μαζεύει όλα τα σκυλιά του πολέμου και πάει στην πρωτεύουσα για να εκδικηθεί για τον θάνατο του Ντάβιτ.
Αν και αυτή η σεκάνς δεν γίνεται στο φινάλε της ταινίας, αποτελεί την κορύφωση του Extraction 2. Και θεωρητικά, το υπόλοιπο θα μπορούσε να είναι ένα ξενέρωμα, δεδομένου ότι έχουν υπάρξει δύο μεγάλες σεκάνς, σχεδόν απανωτά, όπου έχουμε σφαίρες να φεύγουν κατά ριπάς, σωματική δράση, εντυπωσιακά πλάνα, ευφυΐα στην δόμηση της κάθε σκηνής.
Η αποκλιμάκωση στο τελευταίο 20λεπτο
Αυτό που ακολουθεί όμως στο Extraction 2, είναι το ακριβώς αντίθετο. Το σενάριο αφήνει στην άκρη το καθαρό action και ποντάρει στο να εμβαθύνει σε χαρακτήρες, να αποτυπώσει την ψυχολογική κατάσταση του Ρέικ, του έφηβου γιου, του Ζουράμπ, ακόμα και του θείου του Ζουράμπ, ο οποίος είναι που μεγάλωσε τα δύο αδέλφια και τους άνοιξε το μονοπάτι της μαφίας.
Πέραν από την ανάγκη για αδρεναλίνη, αν είσαι δηλαδή adrenalin-holic, το Extraction 2 καλύπτει, έστω σε ήπιο τόνο, και άλλα κομμάτια.
Κι από τη στιγμή που θα υπάρξει και 3ο μέρος, δεν είναι υπερβολή να πούμε πως ο Κρις Χέμσγουορθ έχει βρει ένα franchise που μπορεί να του δώσει τη σκυτάλη του Mission Impossible, όταν αυτό ολοκληρώσει την πορεία του. Κάτι που δεν είναι κοντινό, αλλά δεν είναι και μακρινό.
Είναι όμως ένα brand πλέον, που εξ ονόματος και μόνο δικαιολογείται να λέει πως μπορεί να είναι σε 15 χρόνια το τότε Mission Impossible. Extraction θα πει extra action. Και αυτό είναι!
