Ήταν το 1994 όταν ο Ρόμπερτ Ζεμέκις συνεργαζόταν με τον Τομ Χανκς και τη Ρόμπιν Ράιτ για την ταινία Forrest Gump. Από τότε έχουν περάσει ακριβώς 30 χρόνια και η τριάδα επανενώνεται σε μια παραγωγή που όλα της τα χαρακτηριστικά μαρτυρούν ότι θέλει να πάει να σαρώσει τα Όσκαρ.
Είναι μια κινηματογραφική οπτική του 100 Χρόνια Μοναξιάς του Μαρκές, αυτό που κάνει ο Ζεμέκις στην ταινία. Τοποθετεί μια κάμερα σε ένα σημείο, σε ένα σαλόνι ενός τυπικού σπιτιού κάπου στην Αμερική και καταγράφει το πέρασμα των ετών σε εύρος ενός αιώνα, με την κάμερα να μην αλλάζει θέση, να μην αλλάζει το ζουμ της, να είναι σταθερή για 104 λεπτά!
Το Here είναι μια ταινία που έρχεται να μας θυμίσει την δύναμη του σκηνοθέτη, της σκηνοθετικής άποψης, παρόλο που έχει δύο τόσο δυνατά ονόματα ως πρωταγωνιστές, δηλαδή τον Τομ Χανκς και την Ρόμπιν Ράιτ. Είναι όμως αυτή η οπτική, το ένα και μόνο πλάνο, από μία και μόνο θέση, σε ένα και μόνο σκηνικό, που θα μας επιτρέψει ως θεατές να εστιάσουμε στην δύναμη της ερμηνείας των δύο.
Για να γίνει η ταινία Here, χρησιμοποιήθηκε η τεχνική de-aging που είχαμε δει πρώτη φορά τόσο έντονα στο The Irishman από τον Σκορσέζε, που χρησιμοποίησε σε Ντε Νίρο, Πατσίνο και Τζο Πέσι, εδώ όμως είναι ακόμα πιο χαρακτηριστική. Είναι, βασικά, σαν αυτό το φίλτρο της σχολικής επετηρίδας που είχαμε δει πέρσι πολύ έντονα στα social media.
Μια ταινία που θα συζητάμε για πολλούς μήνες
Η επιλογή του Ζεμέκις να πάει με μια τοποθέτηση της κάμερας, είναι κάτι που για να το ξαναβρούμε στο σινεμά, πρέπει να πάμε 90 χρόνια πίσω, στις ταινίες του σιωπηλού σινεμά.
«Τι περνάει από την οπτική του σύμπαντος; Νομίζω ότι είναι ένας ενδιαφέρων τρόπος να αναλογιστούμε την θνητότητα. [Αυτή η οπτική] πατάει πάνω στην υπαρξιακή αγωνία πως όλα περνάνε και χάνονται, που διέπει το σύμπαν», λέει ο Ζεμέκις στο Vanity Fair.
Στο Here βλέπουμε τον Χανκς, που υποδύεται τον Ρίτσαρντ, και τη Ράιτ, που υποδύεται τη Μάργκαρετ, από την εφηβική τους ηλικία, όταν πρωτογνωρίστηκαν, μέχρι τα 80 τους, όλα στο σαλόνι του σπιτιού που έζησε και μεγάλωσε ο Ρίτσαρντ, εκεί όπου έκαναν και τη δική τους οικογένεια, εκεί όπου έκαναν μέχρι και τον γάμο τους. Καθώς λοιπόν οι δυο τους παίζουν τόσο μικρές ηλικίες, αντιλαμβάνεται κανείς τις απαιτήσεις σε επίπεδο κίνησης, φωνής και γενικότερης ερμηνείας, τι απαιτήσεις υπάρχουν. Κι ο Ζεμέκις επιβεβαιώνει πως είναι φανταστικοί.
Το Here είναι μια ιστορία που έγραψε ο Ζεμέκις με τον Έρικ Ροθ, βασισμένοι σε μια νουβέλα του Ρίτσαρντ ΜακΓκουάιρ από το 2014, η οποία άντλησε υλικό από ένα κόμικ του ίδιου του ΜακΓκουάιρ που πρωτοφτιάχτηκε το 1989!
Στην ουσία, το Here είναι μια timelapse ταινία όπου μπορούμε να δούμε ως θεατές πώς ο χρόνος εξαφανίζει και το τελευταίο μας αποτύπωμα και να μπούμε σε βαθιά υπαρξιακές αναζητήσεις.
Κι όπως λέει κι ο Μαζωνάκης: Εδώ, θα γυρίζεις εδώ, θα ‘σαι πάντα εδώ, δε θα φεύγεις εσύ πουθενά!
* Φωτογραφία: Sony Pictures
