Τις περισσότερες φορές, δεν παίρνουμε και πολύ στα σοβαρά το τι γράφουν σε μεγάλα μέσα του εξωτερικού οι κριτικοί κινηματογράφου. Τις περισσότερες φορές, κάτι που έγραψαν για μια ταινία, καταλήγει να μην ισχύει, σύμφωνα με τα δικά μας κριτήρια πάντα. Φέτος όμως, έχει συμβεί να ταυτίζονται πολύ συχνά τα όσα γράφουν με αυτό που καταλήγουμε να πιστεύουμε κι εμείς για την εκάστοτε περίπτωση.
Το Here, ταινία του Ρόμπερτ Ζεμέκις με πρωταγωνιστές τους Τομ Χανκς και Ρόμπιν Ράιτ, είναι μια περίπτωση που δε θα θέλαμε να συμπορευτεί η άποψή μας με αυτή των κριτικών που, λίγα 24ωρα πριν αυτή κυκλοφορήσει στις ΗΠΑ, μιλούν για μια αδιάφορη ταινία που δεν είχε κανέναν λόγο να γίνει και φανερώνει πως ο Ζεμέκις δεν πρόκειται να ξαναβρεί την σύνδεσή του με το κοινό.
Στο Here έχουμε μια ιδιαίτερη κινηματογράφηση, αφού πρόκειται για μια ιστορία με ένα και μόνο σκηνικό, ένα σαλόνι μιας αμερικανικής οικογένειας, με μία κάμερα, μία λήψη, με ένα πλάνο στην ουσία. Όλα συμβαίνουν σε αυτό το σαλόνι και μέσα από τις συζητήσεις των ηθοποιών σε αυτό το σημείο, αλλά και την αλλαγή στην εμφάνισή τους, κατανοούμε την πορεία προς τον χρόνο, τις κοινωνικές αλλαγές και πώς αυτές επηρεάζουν την ζωή του καθενός.
Η οικογένεια Γιανγκ. Αυτής είναι το σπίτι, ο νεαρός γιος της οικογένειας είναι ο πρωταγωνιστής που γνωρίζει τη γυναίκα του στο λύκειο και ζουν μαζί όλη τους τη ζωή, μέχρι τα βαθιά γεράματα, σε αυτό το σπίτι. Εκεί κάνει την οικογένειά του ο νεαρός Γιανγκ και φτάνει να γίνει γέρος και να δει τα δικά του παιδιά και εγγόνια να φεύγουν.
Στη θεωρία, έχουμε να κάνουμε με μια ταινία με έντονο συναισθηματισμό, που θυμίζει σε κάποια στοιχεία της το Boyhood, που καταπιάνεται με τη μεγάλη βάσανο των ανθρώπων, τον χρόνο που περνάει και τους καθιστά φθαρτούς, θνητούς, μοιραίους.
Τι έγραψαν για την ταινία τα μεγάλα μέσα του εξωτερικού
Τα πρώτα μηνύματα από όσους είδαν το Here, δεν είναι ενθαρρυντικά, με κάποιους να γράφουν πως δεν βρήκαν κανέναν λόγο για να πείσουν κάποιον να το δει. Το Daily Beast έκανε λόγο για «embarassment», για ντροπή, ενώ το Indiewire ανέφερε πως ο Ζεμέκις σπατάλησε αυτό που του δόθηκε, δηλαδή ο Τομ Χανκς και η Ρόμπιν Ράιτ στους οποίους εφαρμόστηκε τεχνική αντιγήρανσης, VFX, όπως είχαμε δει στο The Irishman του Σκορτσέζε.
Το Variety υποστηρίζει πως η ταινία έδινε την ευκαιρία να αναζητηθούν βαθύτερα ζητήματα, αλλά επιλέγει μια ρηχότητα και θεματικές που δεν έχουν, εξ ορισμού, βάθος.
Η Guardian στο άρθρο της έκανε λόγο για ένα horror show, για μια καταραμμένη εκδοχή του Forrest Gump.
Στο Deadline αυτό που τονίστηκε είναι ότι αν το Here ήταν ένα θεατρικό, μια παράσταση, το κόνσεπτ με το ένα σκηνικό, το ένα κάδρο, θα ήταν πολύ καλό. Κινηματογραφικά όμως, δεν πέτυχε.
Στην Ελλάδα, το Here δεν έχει ακόμα ορισμένη ημερομηνία για το πότε θα κυκλοφορήσει, αλλά, εικάζουμε, πως θα γίνει προς το τέλος του έτους ή στις αρχές του 2025.
