Σε μια-δυο μέρες που θα ανέβει στο σάιτ το κείμενο για τους ηθοποιούς και τις ταινίες που αγνοήθηκαν άδικα στις υποψηφιότητες των Όσκαρ, τούτη η ταινία δε θα είχε θέση. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί δεν την είχαμε δει. Ανέβηκε όμως η ταινία στην πλατφόρμα της Cosmote TV και την είδαμε, οπότε στο τσακ, θα έχει θέση και θα την έχει πρώτα και πάνω απ’ όλα για την τρομακτικά καταπληκτική ερμηνεία του πρωταγωνιστή της.
Το Longlegs είναι μια ταινία που κάπου το περασμένο καλοκαίρι, όταν είχε κυκλοφορήσει το trailer, είχαμε πιστέψει πως θα είναι μια από αυτές που θα κερδίσουν το κοινό. Η αλήθεια είναι πως όταν κυκλοφόρησε, δεν είδαμε την αντίδραση που περιμέναμε κι αυτό κάπως σα να μας αποθάρρυνε από το να την δούμε. Λάθος μας, προφανώς. Οι πλατφόρμες όμως φροντίζουν για να μπορούμε να διορθώσουμε τις αστοχίες και αφού είδαμε το Longlegs, επανερχόμαστε στην αρχική εκείνη πρώτη πεποίθηση. Αυτή τη φορά όχι αβάσιμα, μα με στέρεο έδαφος.
Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Νίκολας Κέιτζ και είναι η δική του ερμηνεία που δεν κατανοούμε γιατί δεν συμπεριλήφθηκε πουθενά σε Χρυσές Σφαίρες ή Όσκαρ. Κατανοούμε πως γενικά η Ακαδημία δεν το έχει με τα βαριά horror movies και τα αγνοεί, αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να το ξεπεράσει. Έτσι, σνόμπαρε το Heretic με τον Χιου Γκραντ, αλλά και το Longlegs με τον Κέιτζ.
Τι θα δεις στην ταινία
Στο τελευταίο, ο Κέιτζ συνεχίζει σε μια πορεία μαζεμένων πολύ καλών ερμηνειών, είναι ο επονομαζόμενος Longlegs ή, αλλιώς, Φέρντιναντ Κομπλ, ένας ακραίος Σατανιστής που, με κάποιον τρόπο, έχει καταφέρει να μεταφέρει τη σατανική του πνευματικότητα μέσα σε μεγάλες πλαστικές κούκλες. Αυτές τις παραδίδει σε μικρά κορίτσια και την ημέρα που θα μπουν στο σπίτι, θα μετατρέψουν τον άντρα του σπιτιού σε μανιακό δολοφόνο που θα σκοτώσει γυναίκα και παιδιά και μετά αυτοκτονεί.
Η Λι Χάρκερ, ντετέκτιβ του FBI, ερευνά μια σειρά κατά συρροήν δολοφονιών-αυτοκτονιών στο Όρεγκον κάπου στα 90s, με έναν χλωμό άντρα, ονόματι Longlegs, να είναι ο βασικός ύποπτος, αλλά ποτέ κανείς να μην τον έχει δει, εκτός από τα θύματα, επομένως δεν ξέρουν πώς να τον αναζητήσουν από την αστυνομία.
Καθώς η Λι συλλέγει τα στοιχεία, βλέπει πως σε όλες τις οικογένειες υπάρχει ένα στοιχείο: οι θάνατοι γίνονται 6 ημέρες πριν από τα γενέθλια του κοριτσιού της οικογένειας, το οποίο κλείνει πάντοτε τα 9 του έτη και έχει γενέθλια στις 14 του μήνα. Όπως αναλύει τις υποθέσεις, σχηματίζεται ένα τρίγωνο σε ένα καλεντάρι, όπου μένει κενός ο αριθμός 13. Η Λι πιστεύει πως είναι η ημέρα της επόμενης δολοφονίας-αυτοκτονίας.
Από όλες τις υποθέσεις αυτές, μια έφηβη κοπέλα κατάφερε να μείνει ζωντανή και όταν την επισκέπτονται η Λι με τον επικεφαλής της, τον Γούιλιαμ Κάρτερ, σε ένα κέντρο πνευματικής υγείας όπου έχει καταλήξει, θα δουν στο βιβλίο επισκεπτών ότι το προηγούμενο βράδυ την έχει επισκεφθεί κάποιος που έδωσε το όνομα της Λι στον φύλακα. Κάτι τη συνδέει με τον Longlegs, αλλά τι; Υπάρχει μια μνήμη μέσα της που έχει σβηστεί.
Όταν ο Κάρτερ θα της αναφέρει πως η μητέρα της, η Ρουθ, είχε κάνει μια καταγγελία στην αστυνομία το 1974, όταν η Λι θα έκλεινε τα 9 της χρόνια, θα πάει να αναζητήσει τις απαντήσεις στο σπίτι της. Εκεί, θα βρει τη μητέρα της σε κατάσταση χαμένη, όμως θα βρει και μια πολαρόιντ στην οποία έχει απαθανατίσει τον Longlegs. Η σύλληψή του δεν αργεί. Όμως, η σύλληψη αυτή θα ξεκλειδώσει μια πόρτα ενός τεράστιου σοκ για την Λι που θα μάθει πως ο Διάβολος είναι υπαρκτός και…κρύβεται στις λεπτομέρειες.
Η ταινία είναι ένα άριστο horror, ένα ιδανικό δείγμα του είδους, διότι επιλέγει να δείχνει και να μη δείχνει τον κακό της ιστορίας, τον Longlegs. Δείχνει δηλαδή το σώμα και το πρόσωπο από πλάγια, αλλά όταν η κάμερα είναι από μπροστά, ο Longlegs έχει τα χέρια του στο πρόσωπο και κάνει κάτι περίεργες κινήσεις. Εντείνει δηλαδή την περιέργεια για το πώς είναι αυτός, μέχρι που στον δείχνει κανονικά και είναι ό,τι πιο τρομακτικό έχουμε δει. Ξεπερνάει τους κλόουν, το Nosferatu, ξεπερνάει τα πάντα.
Κατ’ αρχάς, όποιος σκέφτηκε να τον αποτυπώσει έτσι, έχει είτε άρρωστο μυαλό είτε εμπιστεύεται πολύ τους εφιάλτες του και τις φιγούρες που του φέρνει το υποσυνείδητό του στον ύπνο του. Δεύτερον, η φάτσα του Νίκολας Κέιτζ ταιριάζει τόσο σε αυτό που τον έχουν μετατρέψει που είναι σαν μια διασταύρωση Σχιζοφρενή Δολοφόνου με το Πριόνι, Βάλακ από το Conjuring και Jigsaw. Όλα μαζί, για να μη σου μείνει τίποτα στο εσώρουχο, να φτάσουν μέχρι την κάλτσα.
Η πλοκή της ταινίας είναι σχεδόν σοκαριστική, αν και, από ένα σημείο και μετά ψυχανεμίζεσαι πού οδεύει, εν τέλει έχει 3-4 σημεία μετά τη σύλληψη του Longlegs που ψάχνεις γύρω τη μαμά σου για να κρυφτείς και τρέχεις να ανάψεις όλα τα φώτα για να μην υπάρξει ούτε γωνίτσα σκοτεινή στο σπίτι.
Μην κάνεις το λάθος να δεις την ταινία μόνος σου, αλήθεια, δεν υπερβάλλουμε, το εννοούμε. Όπως εννοούμε ότι ο Νίκολας Κέιτζ είναι για υποψηφιότητα στα Όσκαρ με αυτόν τον ρόλο, αυτή την ερμηνεία. Το horror όμως τρώει σνομπάρισμα και κάποτε αυτό πρέπει να αλλάξει. Η ταινία δεν είναι, επ’ ουδενί, για 6.6 βαθμολογία που έχει στο IMDB, είναι ένα καθαρότατο 7.5 και προς τα πάνω.
Για το τέλος, να αναφέρουμε πως στην ταινία πρωταγωνιστεί η Μάικα Μονρό στον ρόλο της Λι Χάρκερ, μια ηθοποιός που έχει ταυτιστεί με το genre, καθώς πρωταγωνιστούσε και στο έτερο scaryshit horror, το It Follows, ενώ η σκηνοθεσία και το σενάριο ανήκουν στον Οζ Πέρκινς (Legally Blonde, Gretel & Hansel).
Μπουμπούνα το στην Cosmote TV κι έλα μετά να τρέμουμε μαζί από φόβο.
