Θέλω να ξεκαθαρίσω τη θέση μου εξαρχής: αυτό δεν είναι απλά ένα άρθρο για τη Jennifer Lawrence και την καινούργια της ταινία «No Hard Feelings». Δεν είναι ακριβώς μια αναδρομή στην καριέρα της, τους ρόλους της, το Όσκαρ της και τις αμέτρητες διακρίσεις που έχει κερδίσει μόλις στα 33 της. Είναι κάτι σαν ερωτική εξομολόγηση. Διότι δεν υπάρχει κανένα άλλο κορίτσι στο Χόλιγουντ, που να είναι ταυτόχρονα τόσο ταλαντούχο, τόσο ακομπλεξάριστο και τόσο σέξι. Και κανένα άλλο με τέτοιο πρόσωπο.
Δεν πρέπει να υπάρχει άλλη ηθοποιός, που να «παίζει» περισσότερο με τα μάτια της, από την Jennifer Lawrence. Μπορεί απλά να κοιτάζει την κάμερα για πέντε λεπτά, χωρίς να λέει λέξη και να κοιτάς μαγεμένος. Μπορεί να φοράει μαγιό ή τίποτα κι εσύ να κοιτάς τα μάτια της. Μπορεί να είναι το ίδιο εκθαμβωτική στις κακουχίες του «Hunger Games» μέσα στο δάσος, τραυματισμένη και ματωμένη, όπως είναι με ένα όμορφο φόρεμα στον «Οδηγό Αισιοδοξίας» ή με μια υπέροχη τουαλέτα στον «Οδηγό Διαπλοκής».
Mπορεί να αποπλανήσει με ένα χαμόγελό της ακόμα και τα σκαλοπάτια, όπως έκανε στο «Red Sparrow» και να σε κάνει να παρακαλάς να μην αλλάξει ποτέ μορφή ως «Μιστίκ» στο «X-Men», όπου ακόμα και μπλε, παραμένει το απόλυτο αντικείμενο του πόθου…
Η κορεκτίλα μας χτυπάει δυνατά την πόρτα
Στη νέα της λοιπόν ταινία, το «No Hard Feelings», η Jennifer Lawrence είναι μια οδηγός Uber, που έχει χρέη, χάνει το αυτοκίνητό της και κινδυνεύει να χάσει και το σπίτι της. Και μια που χωρίς αυτοκίνητο δεν έχει δουλειά, αποφασίζει να ανταποκριθεί θετικά σε μια αγγελία, όπου δυο απελπισμένοι γονείς αναζητούν μια γυναίκα να ξεπαρθενιάσει τον ευφυή αλλά «κλειστό» και άπειρο (τόσο κοινωνικά, όσο και με τις γυναίκες) γιο τους, ώστε να μην αποφοιτήσει από το κολλέγιο χωρίς να έχει γνωρίσει τις χαρές του έρωτα. Καλά ως εδώ; Για εμάς, πολύ καλά. Αλλά όχι για όλους…
Η ταινία, είναι φυσικά μια κωμωδία, όπου η Jennifer Lawrence πρωταγωνιστεί και είναι και παραγωγός. Συμμετέχει μάλιστα με μεγάλη χαρά, διότι ήθελε για χρόνια να κάνει κωμωδία, διότι γέννησε πριν λίγο καιρό, διότι έψαχνε για κάτι ευχάριστο, χωρίς πιστολίδια και μεταλλαγμένους ήρωες.
Το κάνει με την καρδιά της, τσαλακώνεται, ξεγυμνώνεται, γελάει και διασκεδάζει – τίποτα πιο ωραίο από μια ακομπλεξάριστη κούκλα, που περνάει καλά, είναι σχεδόν εγγύηση ότι θα περάσουμε κι εμείς καλά. Τι λένε όμως διάφοροι «δυσκοίλιοι» του Χόλιγουντ, κριτικοί και κάθε λογής μίζεροι, που έχουν κρεμάσει στο μπαλκόνι τους τη σημαία της πολιτικής ορθότητας και την ανεμίζουν όλη μέρα, νομίζοντας ότι ο αέρας αυτός θα αλλάξει τον κόσμο;
«Δεν είναι σωστό να παρουσιάζονται οι “εργάτριες του έρωτα” με τέτοιον τρόπο… Δεν είναι χαρούμενες με αυτό που κάνουν, υπάρχει πολλή δυστυχία και εκμετάλλευση γι’ αυτές τις γυναίκες». Σωστά όλα αυτά. Επίσης, υπάρχει πολλή πείνα στον κόσμο, αλλά δεν σας βλέπω να ράβετε το στόμα σας και υπάρχει το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής αλλά δεν σας βλέπω να πηγαίνετε στη δουλειά σας με το ποδήλατο.
Επίσης να σας θυμίσω κάτι: Είναι ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ! Είναι σενάριο ταινίας. Είναι Χόλιγουντ, όπως ήταν η Τζούλια Ρόμπερτς στο «Pretty Woman» και δεκάδες πόρνες και call-girls στην ιστορία του κινηματογράφου, που παίζουν έναν ρόλο και δεν ωραιοποιούν κάποια κατάσταση, ούτε ξεπλένουν την πορνεία στην Κολυμπήθρα του Σιλωάμ.
Η Jennifer Lawrence, είναι ωραίος τύπος
Στην πραγματικότητα, όλες αυτές οι φωνές της σοβαροφάνειας, όλη αυτή η «καθωσπρεπίλα» και η «δυσκοιλιότητα», καθόλου δεν την αγγίζει. Η Jennifer Lawrence είναι ένα κορίτσι που τα έκανε όλα νωρίς, αλλά με βήματα προσεκτικά και στοχευμένα, που έγινε η νεότερη που προτάθηκε για Όσκαρ (στην «Καρδιά του Χειμώνα») και στη συνέχεια η νεότερη που κέρδισε Όσκαρ (στον «Οδηγό Αισιοδοξίας»).
Που κέρδισε τρίτη υποψηφιότητα για Όσκαρ λίγο μετά, στον «Οδηγό Διαπλοκής», στο πλευρό του Cristian Bale.
Που την απέρριψαν (ευτυχώς) για το «Twilight» και την επέλεξαν (ευτυχέστερα) για το «Hunger Games».
Που χάκαραν το λογαριασμό της και ανέβασαν προσωπικό της υλικό και γυμνές φωτογραφίες παντού κι εκείνη δεν «διαλύθηκε», δεν «έσπασε» και δεν έψαξε να βρει μια τρύπα να κρυφτεί, όταν έγινε εκείνη η μαζική διαρροή προσωπικών δεδομένων σε iCloud και Gmail.
Που η μόνη φορά που πραγματικά στενοχωρήθηκε για ρόλο που δεν πήρε, ήταν στην ταινία του Tim Burton «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων», ρόλο που πήρε η Mia Wasikowska. «Ε, δεν ήταν γραφτό να γίνει, προχώρα, τι να κάνεις;» είχε πει η Jennifer Lawrence στον Howard Stern το 2018.
Η Jennifer Lawrence είναι μια γυναίκα που κάνει ό,τι θέλει, όποτε το θέλει. Και δεν είχε πρόβλημα να ομολογήσει ότι στο «Don’t look Up», στη σκηνή όπου καπνίζει ένα τσιγαριλίκι και φιλοσοφεί για το τέλος του κόσμου, όντως κάπνισε ένα τσιγαριλίκι.
Που κάνει πλάκες και τρώει τούμπες στις τελετές των Όσκαρ και γελάει σαν μικρό παιδί. «Δεν ξέρω αν θα παίζω σε 15 χρόνια. Δεν πρόκειται να το κάνω αυτό για πάντα. Είμαι κουρασμένη. Αυτό είναι δύσκολο. Μετά βέβαια παίρνεις μερικούς μήνες άδεια, διαβάζεις κάτι υπέροχο και λες, Θεέ μου, πρέπει να το φτιάξω αυτό. Ιδανικά θα ήθελα να συνεχίσω να κάνω τη ζωή που κάνω, αλλά εύχομαι να ήμουν ανώνυμη, για να βγάζω με την ησυχία μου τα σκουπίδια, φορώντας παντόφλες».
Που και τα σκουπίδια να έβγαζε με παντόφλες η Lawrence, με ρόλεϊ στα μαλλιά και πράσινη μάσκα ομορφιάς στο πρόσωπο, πάλι θα ήταν μια από τις πιο ερωτεύσιμες γυναίκες στον πλανήτη…
