Οι βιογραφικές ταινίες είναι πάντα ένα δυνατό χαρτί στο Χόλιγουντ και όταν μιλάμε για τους Beatles, τότε η δύναμη αυξάνεται πολλαπλώς. Με εξαίρεση τον Πίτερ Τζάκσον που έκανε τη σειρά ντοκιμαντέρ, είναι μια μπάντα που δεν την έχει αγγίξει ο κινηματογράφος, αλλά θα την πιάσει για τα καλά ο Σαμ Μέντες με 4 ταινίες να κυκλοφορούν τον Απρίλιο του 2028!
Χθες, λοιπόν, αν το διαβάσατε ή το είδατε, ανακοινώθηκε το καστ, με τους Χάρις Ντίκινσον (Babygirl, Triangle of Sadness), Πολ Μεσκάλ (Aftersun, All of Us Strangers, Gladiator 2), Μπάρι Κίογκαν (Killing of A Sacred Deer, Banshees of Inisherin, Saltburn) και Τζόζεφ Κουίν (Stranger Things, Gladiator 2, Fantastic Four) να γίνονται η 4άδα που έκανε τη ροκ να ανθίσει. Οι 4 θα παίξουν κατά σειρά τους Τζον Λένον, Πολ ΜακΚάρτνι, Ρίνγκο Σταρ και Τζορτζ Χάρισον και η τετραλογία τιτλοφορείται “The Beatles – A Four-Film Cinematic Event”.
Όλα καλά ως εδώ; Όχι και τόσο. Για εμάς τουλάχιστον, διότι για το Χόλιγουντ και για τους απανταχού παθιασμένους με έναν εκ των τεσσάρων πρωταγωνιστών ή και με τους τέσσερις, η σύνθεση του καστ είναι ιδανική. Κι αν το δούμε μαρκετίστικα (πήραμε ένα μάθημα από τη σειρά The Studio), τότε έχουμε να κάνουμε με τους ζεν πρεμιέ του Χόλιγουντ, με ηθοποιούς που έχουν τεράστια απήχηση, που ξετρελαίνουν γυναικείο και queer κοινό και στα γραφεία παραγωγής είναι εχέγγυο επιτυχίας.
Η επιτυχία όμως με την τέχνη δε συμβαδίζουν πάντοτε. Στην περίπτωση των ταινιών Beatles, η πρώτη μας αίσθηση είναι πως αυτό θα ισχύσει. Γιατί, όταν στήνεται ένα καστ με βάση τη δημοφιλία, οι πιθανότητες να δούμε μια καλή αφήγηση, μια καλή ιστορία, μειώνονται πολύ.
Θα είναι ταινίες για τους Beatles ή οι πρωταγωνιστές θα τους επισκιάσουν;
Πρώτα και κύρια, ο Πολ Μεσκάλ και ο Τζόζεφ Κουίν (ειδικά αυτός), έχουν γίνει από τους μεγαλύτερους μαϊντανούς στο Χόλιγουντ. Σιγά σιγά αρχίζουν να χτυπάνε την πόρτα των μέγιστων μαϊντανών, της Ζεντάγια και του Τιμοτέ Σαλαμέ. Στον δε Κουίν, δεν έχω δει και κάτι που να υποδηλώνει τέτοιο ταλέντο ώστε κάθε χρόνο να τον βλέπουμε σε μίνιμουμ 2-3 πρότζεκτ. Ο ρόλος του στο Stranger Things τον ανέδειξε, αλλά από αυτή τη σειρά, δεν υπάρχει ούτε ένας ηθοποιός που να τον έχουμε δει αλλού και να μας ενθουσίασε.
Τον Κουίν θα τον δούμε και στο σύμπαν της Marvel, θα είναι και στο Avengers: Doomsday του χρόνου, όπως ανακοινώθηκε πριν μερικές μέρες, γενικώς έχουμε μπουχτίσει από την παρουσία του. Ο Πολ Μεσκάλ βρίσκεται ένα βήμα πιο πίσω, αλλά κι αυτός αρχίζει να εμφανίζεται παντού. Οι δυο τους είναι αυτοί που δε μου ταιριάζουν καθόλου για ΜακΚάρτνι και Χάρισον. Ούτε κι ο Ντίκινσον για Λένον. Μόνο ο Μπάρι Κίογκαν μου φαίνεται συμβατός με τους Beatles και τον ρόλο του Ρίνγκο Σταρ.
Για να μη μακρηγορώ, είναι παραπάνω από ξεκάθαρο πως οι ταινίες των Beatles είναι ένα μεγάλο στοίχημα για τον Μέντες και την παραγωγή και γι’ αυτό ανατέθηκαν οι ρόλοι σε 4 ηθοποιούς που είναι σε τροχιά κορύφωσης ως προς τη δημοφιλία τους. Και μέχρι το 2028, θα έχουν πιάσει το peak. Μπορεί όμως και να έχουν κουράσει υπερβολικά.
Επιλέχθηκαν πρωτίστως γιατί είναι αυτοί που είναι και εν δευτέροις για τη συμβατότητα τους με τους ρόλους. Τα ονόματά τους είναι τα ευπώλητα χαρακτηριστικά της ταινίας και όχι οι Beatles ή οι ερμηνείες τους, όταν έρθει ο καιρός γι’ αυτό. Το ότι συζητείται τόσο από χθες η ταινία, οφείλεται στην κοινή τους φωτογραφία. Θα καταλήξουμε επομένως να μιλάμε για το πώς είναι οι 4 ως Σκαθάρια ή θα λέμε απλά πόσο μας ικανοποιεί να τους βλέπουμε σε ταινίες; Γιατί, εσχάτως, προς τα εκεί πάει το ποτάμι.
Ας ελπίσουμε πως δε θα είναι ένα πουκάμισο αδειανό, αλλά θα υπάρχει όντως μια Ελένη μέσα σε αυτό!
