Πριν πάω να δω την ταινία, είχα κατεβάσει πάρα πολύ χαμηλά τις προσδοκίες, βασικά δεν είχα καμία προσδοκία. Πήγαινα στο σινεμά απλά για να είμαι σε μια ζεστή αίθουσα, με άνεση, να τρώω την πίτσα μου και να με ηρεμεί ο dolby surround ήχος. Είχα διαβάσει διάφορα σχόλια στα social που την περιέγραφαν ως χειρότερη του Morbius, που ήταν όντως από τις πολύ κακές ταινίες, όπως και το Madame Web, οπότε με το Kraven περίμενα ότι θα φύγω από την αίθουσα και δε θα θέλω να θυμάμαι τίποτα.
Δύο ώρες μετά, δεν μπορώ με τίποτα να πω ότι είδα κάτι που είναι χειρότερο του Morbius. Δεν μπορώ να πω ότι είδα μια τόσο κακή ταινία ώστε να της βάλω 14% βαθμολογία, όπως το Rotten Tomatoes, ή 5,6 όπως στο IMDB. Δεν μπορώ να πω καν ότι είδα μια απλά κακή ταινία.
Δεν ξέρω αν οι μηδενικές μου προσδοκίες διαμόρφωσαν τελικά μια θετική εικόνα για το Kraven The Hunter, αλλά τολμώ να πω ότι είδα μια σχετικά καλή ταινία. Ταβάνι της το 6,5, αν είσαι πολύ πιο επιεικής, ίσως της βάλεις κι ένα 7. Θα κινδυνεύσεις οι φανατικοί να σε λιντσάρουν, γι’ αυτό ας μείνουμε στο 6,5. Σίγουρα δεν πρόκειται για κάποιο χάσιμο χρόνου ή πεταμένα λεφτά.
Το Kraven είναι ένα origin του χαρακτήρα που συστήνεται στο κινηματογραφικό κοινό, οπότε εξ ορισμού θα είχε ένα περιορισμένο ταβάνι. Ο Άαρον Τέιλορ-Τζόνσον είναι πρωταγωνιστής και στο καστ μαζί του έχουμε τον Ράσελ Κρόου, την Αριάνα ΝτεΜπόζ και τον Φρεντ Χέσινγκερ.
Τι είναι αυτή η ταινία;
Ο Kraven ή αλλιώς Σεργκέι Κράβινοφ, έχει πάει με τον αδυσώπητο πατέραα του και τον «μαλθακό» αδερφό του, τον Ντμίτρι, για να κυνηγήσουν ένα λιοντάρι που έχει γίνει θρύλος και δεν το έχει σκοτώσει κανένας από τους λαθροκυνηγούς. Στην πορεία τους μέσα στην αφρικανική ζούγκλα, το λιοντάρι ξεσκίζει τον Σεργκέι και τον σέρνει σε ένα σημείο για να τον φάει. Εκεί όμως περιμένει η νεαρή Καλύψω που διώχνει το λιοντάρι και ρίχνει ένα μυστικό γιατροσόφι της γιαγιάς της, ένα υγρό, στις πληγές του Σεργκέι όπου, μαζί με το υγρό, έχει εισχωρήσει και το αίμα του λιονταριού.
Τον πηγαίνουν στο νοσοκομείο, πεθαίνει για 3 λεπτά και μετά επανέρχεται στις αισθήσεις του, έχοντας πια υπερδυνάμεις, τις ιδιότητες λιονταριού και ανθρώπου, μα και άλλων ζώων, όπως φαίνεται στη συνέχεια. Είναι ο τέλειος θηρευτής ο Kraven, είναι ανίκητος. Ή μήπως όχι; Είναι απαράβατος κανόνας πως όλοι βρίσκουν έναν αντάξιο αντίπαλο.
16 χρόνια μετά από εκείνη τη μέρα, ο Kraven κυνηγά δολοφόνους, μαφιόζους, ανθρώπους γενικώς που είναι εγκληματίες, και τους σκοτώνει. Και προσπαθεί να διαφυλάξει το φυσικό περιβάλλον, πηγαίνοντας κόντρα στη θεώρηση του πατέρα του πως ο άνθρωπος είναι ο μόνος θηρευτής. Είναι σα να λέμε ένας ακτιβιστής για το περιβάλλον με υπερδυνάμεις.
Αυτοί που σκοτώνει, κατέχουν ένα κομμάτι της μαφιόζικης πίτας, οπότε το κενό που αφήνουν, κάποιοι επιδιώκουν να το καλύψουν, να πάρουν το μερίδιο. Ο πατέρας του θέλει να γίνει κυρίαρχος και γι’ αυτό σκαρώνει ένα σχέδιο ώστε ο Kraven να βγάλει εκτός κάδρου έναν δυνατό αντίπαλο, τον Αλεξέι Σίτσεβιτς που κι αυτός έχει μια ζώωδη δύναμη μέσα του.
Μεταξύ όμως όλων αυτών των δυνατών, των θηρίων που μάχονται, αυτός που πάντα βγαίνει κερδισμένος, είναι το underdog, αυτός που τον θεωρούν αδύναμο, διότι μένει πίσω να παρατηρεί, αναλύει, βρίσκει αδυναμίες και χτυπάει με το μυαλό.
Αυτό είναι το story του Kraven, η ταινία δεν επιδέχεται τρελών αναλύσεων, έχει κάποια πολύ καλά σημεία, έχει και κάποια όχι τόσο καλά. Όχι τέτοια όμως που να κάνουν τόσο κακή τη γενική εικόνα, όσο υποδηλώνει το 14%. Ένα σημείο που βαρέθηκα, είναι η σεκάνς με το backstory για το πώς έγινε ο Kraven αυτό που είναι. Ναι, δεν είχαμε κάτι το ιδιαίτερο σε διαλόγους, το σενάριο ήταν μάλλον μέτριο.
Αλλά η εκτέλεση ήταν τόσο καλή, ώστε έκανε το μέτριο καλό. Πολλές καλές σκηνές μάχης, ο Τζόνσον ανέδειξε τον χαρακτήρα του, ο Ράσελ Κρόου έβαλε λίγο παραπάνω στάτους στην ταινία, η Αριάνα ΝτεΜπόζ σίγουρα χρειαζόταν κάτι παραπάνω από το σενάριο, αλλά ήταν κι αυτή καλή στη δράση. Η ταινία δεν έχει κάποια τρελή κλιμάκωση, έχει ένα πολύ δυνατό τελείωμα με 2 σκηνές, πιθανότατα δεν θα σε ενθουσιάσει, αλλά θα σου δώσει δύο καλές ώρες σε μια αίθουσα σινεμά χωρίς να βλαστημάς που έδωσες τα λεφτά σου.
Δυσκολεύομαι να ερμηνεύσω το τι ακριβώς οδήγησε τόσο κόσμο να «θάψει» την ταινία, μου φαίνεται αρκετά ακραίο και δεν είναι με τίποτα Morbius. Είναι μια οκ ταινία που, ίσως, δεν πρέπει να την δεις σαν μέρος ενός μεγαλύτερου όλου, δηλαδή να τη συσχετίσεις με τα κόμικς ή με οτιδήποτε, μην αφήσεις το ισχυρό φανατιλίκι μέσα σου να επηρεάσει την άποψή σου. Δες την ταινία χωρίς αγκυλώσεις και, ναι, χωρίς τεράστιες προσδοκίες. Αλλά, ειλικρινά, ποιος έχει τεράστιες προσδοκίες;
Οπότε το παίρνω πίσω. Με ό,τι προσδοκίες έχεις, πήγαινε δες την ταινία, θα σε ικανοποιήσει.
* Η ταινία κυκλοφορεί στις αίθουσες από τη Feelgood
