Περιεχόμενα
Πηγαίνοντας να δει κανείς το Mission Impossible 7, πριν αρχίσουν 2 ώρες και 45 λεπτά που περνάνε σε χρόνο dt (τα ‘χε πει με τη Θεωρία της Σχετικότητας ο φίλος Αλβέρτος…), εμφανίζεται στην οθόνη ένα σύντομο βίντεο-μήνυμα.
Ο Τομ Κρουζ και ο σκηνοθέτης Κρίστοφερ ΜακΚουάρι ευχαριστούν όσους πλήρωσαν εισιτήριο για να δούνε την ταινία, στηρίζοντας έτσι έμπρακτα το σινεμά. Ευγενική και γεμάτη συμβολισμό κίνηση. Ελλιπής ωστόσο, συνάμα. Καθότι είμαστε εμείς ως κοινό που πρέπει να τους ευχαριστούμε για τέτοια ταινία(ρα) που μας χάρισαν!
Είναι πραγματικά epic το σύνολο, από κάθε άποψη. Ένα φοβερό και τρομερό φιλμ που θα το μνημονεύουμε για την επόμενη δεκαετία. Ένα φοβερό και τρομερό φιλμ από τον άνθρωπο που έχει βαλθεί θαρρείς να σώσει μόνος του το Hollywood.
Έχει, λένε, κακή φήμη ο Τομ Κρουζ στη δουλειά ως συνεργάτης. Είναι από όσους δεν αντιλαμβάνονται πως ό,τι λέει ή κάνει δεν εκπορεύεται από έναν είδους σνομπισμό. Είναι η τελειομανία του που «μιλάει». Μαζί βέβαια και το πανίσχυρο «εγώ» του. Αν ωστόσο δεν ήταν τέτοια η φτιάξη του ως χαρακτήρας, δεν θα ήταν στα 61 του ο κορυφαίος action movies hero εκεί έξω. Στα 61 του, ξαναλέμε και τονίζουμε μπας και το πιστέψουμε.
O μοντέρ του Mission Impossible 7 εξηγεί πώς έγιναν δυνατά τα αδύνατα
Το Mission: Impossible – Dead Reckoning Part One συνιστά μια ωδή στο πώς να αφηγηθείς μια τέτοιου είδους ιστορία δράσης. Κρατώντας το ενδιαφέρον του θεατή αμείωτο καθόλη τη διάρκεια. Σαφώς και προφανώς, το μοντάζ, η τέχνη του μοντάζ, είναι κομβικής σημασίας. Και το Vanity Fair θέλησε να μάθει περισσότερα για τα τι και πώς που οδήγησαν σε αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα. Συνομιλώντας με τον Έντι Χάμιλτον, που είχε το γενικό πρόσταγμα γι’ αυτό το κομμάτι στην ταινία.
«Το κόλπο είναι να πεις τη μεγαλύτερη δυνατή ποσότητα ιστορίας στο συντομότερο επί οθόνης χρόνο», έδωσε αυτός το γενικό περίγραμμα. Όσο εύκολα το λες βέβαια, τόσο δύσκολα το κάνεις. Αλλά γι’ αυτό τέτοιες δουλειές μένουν στο μυαλό, κερδίζουν καρδιές και γίνονται κλασικές. Επειδή γίνονται από ανθρώπους που ξέρουν πολύ καλά το αντικείμενό τους, που είναι απολύτως καταρτισμένοι.
«Στην ταινία δεν υπάρχει πραγματικά ούτε μια απλή ακολουθία, εκτός ίσως από τότε που ο Ίθαν Χαντ έλαβε την αποστολή στην αρχή», λέει ο Χάμιλτον. «Όμως όλα τα άλλα είναι απίστευτα λεπτομερή και πυκνά. Και υπάρχει επίσης πολλή παράλληλη αφήγηση».
Ο Έντι Χάμιλτον, που παρεμπιπτόντως είχε δουλέψει με τον Κρουζ και στο Top Gun: Maverick, βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη πρόκληση την εποχή που Mission Impossible 7, δεδομένου πως αυτό γυρίστηκε εξ ολοκλήρου την περίοδο της πανδημίας.
Έπρεπε, με άλλα λόγια, να κάνει σε μεγάλο βαθμό τηλεργασία. Οι άλλοι γύριζαν για παράδειγμα σκηνές στη Ρώμη, στη Βενετία κι αυτός ήταν με το team του στα κεντρικά στο Λονδίνο, κάνοντας τη δουλειά με το υλικό που τους έστελναν.
Σήμα κατατεθέν του Mission Impossible 7 είναι η δράση στο μάξιμουμ, που εγγυάται συγκινήσεις και χτυποκάρδια. Και από εδώ και πέρα δεν σας συνιστούμε να διαβάσετε αν για κάποιο (περίεργο το δίχως άλλο) λόγο δεν έχετε ακόμα δει την ταινία. Υπάρχουν, γαρ, spoiler. Μαζί με την παροιμιώδη, στα όρια του θρυλικού, επιμονή του Κρουζ να γυρίζει μόνος του όλες τις σκηνές, ακόμα και τις πιο επικίνδυνες.
Mission Impossible 7: Αποκωδικοποιώντας τις πιο epic σκηνές
Για παράδειγμα, το σημείο στο οποίο ο Ίθαν και η Γκρέις (την οποία υποδύεται η bad-ass Χέιλι Άτγουελ) τρέχουν στα πλακόστρωτα δρομάκια της Ρώμης με ένα μικροσκοπικό κίτρινο Fiat 500 (το οποίο ήταν «πειραγμένο» με έναν κινητήρα Tesla για να πηγαίνει πιο γρήγορα), με τους δύο ηθοποιούς δεμένους μεταξύ τους με χειροπέδες.
Το όλον είναι φουλ ρεαλιστικό on screen ακριβώς επειδή… είναι. Τουτέστιν βλέπουμε πραγματικά τον Ίθαν να οδηγεί μόνο με το ένα χέρι. «Ο Τομ είναι πραγματικά ένας από τους καλύτερους οδηγούς-κασκαντέρ στον κόσμο», σημειώνει ο Χάμιλτον. Και συνεχίζει: «Υπήρχε πολύ υλικό και κόπηκαν κάποια διασκεδαστικά κομμάτια. Χρειάστηκε πολύ κόπος για να συμπιεστεί και να μη χάσει σε ροή και ρυθμό, εξακολουθώντας να είναι έντονο χωρίς να προκαλεί σύγχυση στον θεατή».
Στη συνέχεια, η δράση μεταφέρεται στη Βενετία για ένα μεταμεσονύκτιο γκαλά στο Palazzo Ducale, όπου ο Ίθαν και η πρώην πράκτορας της MI6 Ίλσα Φάουστ (Ρεμπέκα Φέργκιουσον) έρχονται αντιμέτωποι με όλους όσους προσπαθούν να πάρουν στα χέρια τους το πολυπόθητο κλειδί που θα μπορούσε να νικήσει την Οντότητα – την Τεχνητή Νοημοσύνη που απειλεί τον κόσμο.
Εν μέσω μιας έντασης που όλο ανεβαίνει, η Γκρέις κρύβει το κλειδί περισσότερες από μία φορές, αναγκάζοντας τον Ίθαν να ψάχνει συνεχώς να βρει πού είναι. «Ήταν μια πολύ προκλητική σκηνή», λέει ο Χάμιλτον. «Ο σκηνοθέτης καλύπτει πολύ χώρο, ώστε να μπορεί ο θεατής να βλέπει συνεχώς πού βρίσκεται ο κάθε παρευρισκόμενος σε σχέση με τους άλλους».
Τα ανοιχτά πλάνα που θα επέτρεπαν στο κοινό να δει όλους τους χαρακτήρες στο ίδιο καρέ δεν είναι αρκετά δυναμικά για σεκάνς όπως αυτή. «Για να μπούμε μέσα στους χαρακτήρες, εστιάσαμε στα μεσαία πλάνα και στα κοντινά πλάνα. Συμβαίνουν τόσα πολλά, χρειαζόμαστε τη σωστή ισορροπία αντιδράσεων για να κρατήσουμε όλους τους χαρακτήρες ζωντανούς», μας δίνει την κεντρική ιδέα ο Χάμιλτον.
Η σκηνή που όλοι κράτησαν την ανάσα τους, η σκηνή που συνοψίζει όλη την ταινία
Η τοπ σκηνή του Mission Impossible 7 είναι αναντίρρητα αυτή που ο Ίθαν πηδάει από το γκρεμό στα 1.200μ. υψόμετρο με τη μηχανή του για να «πιάσει» το τρένο Orient Express που διασχίζει τις Αυστριακές Άλπεις – στην πραγματικότητα γυρίστηκε στη Νορβηγία.
Η εκπαίδευση του Κρουζ για να είναι έτοιμος γι’ αυτό το παράτολμο εγχείρημα περιελάβανε 500 πτώσεις με αλεξίπτωτο και 13.000 άλματα μοτοκρός! Με κομμένη την ανάσα παρακολουθούσε το συνεργεία τον… τρελό-Τομ να γυρίζει όχι 1 ούτε 2, αλλά 7 φορές τη σκηνή για να διασφαλίσει το τέλειο πλάνο.
Μόλις ο Κρουζ πήδηξε από τον γκρεμό, είχε 4 δευτερόλεπτα διορία για να ανοίξει το αλεξίπτωτο και άλλα 4 πριν προσγειωθεί. «Στην πρώτη λήψη, άπλωσε το χέρι του πίσω για να τραβήξει το σκοινί, αλλά το έχασε στην αρχή. Ευτυχώς, το έπιασε αμέσως μετά και έτσι λειτούργησε», θυμάται ο Χάμιλτον, που ήταν παρών σε αυτό το γύρισμα.
«Ήταν πολύ τρομακτική η πρώτη φορά – όλοι κρατούσαν την ανάσα τους βλέποντάς το. Για να απαθανατίσουμε αυτήν την τόσο έντονη σεκάνς, γυρίσαμε με πολλές κάμερες, αλλά τελικά το κρατήσαμε συνεχόμενο. Με αυτόν τον τρόπο, βλέπεις τον Τομ να κάνει πραγματικά ολόκληρο το άλμα».
Με το που τελείωσε εκείνο το γύρισμα, το crew του Mission Impossible ήξερε πως είχε στα χέρια του το best of της ταινίας. «Την ίδια εβδομάδα κιόλας, έφτιαξα ένα backstage από το γύρισμα για να το στείλω στο στούντιο και να τους κάνω να ενθουσιαστούν με την ταινία», θυμάται ο Χάμιλτον. Μια ελαφρώς κομμένη εκδοχή αυτού, κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2022. Ιδού:
Το γκραν φινάλε του Mission Impossible 7 – Αργεί το 8;
Η τελευταία σκηνή της ταινίας βρίσκει το Orient Express μετέωρο πάνω από μια γκρεμισμένη γέφυρα, με τον Ίθαν και την Γκρέις να σκαρφαλώνουν στο ένα βαγόνι τρένου μετά το άλλο σε ακόμα μια αγωνιώδη προσπάθεια να νικήσουν το θάνατο.
Είναι μια συναρπαστική σκηνή — αλλά με την ταινία να πλησιάζει στο τέλος της, έπρεπε να «τρέξει» ακόμα πιο γρήγορα από τις προηγούμενες. «Θέλαμε να κόψουμε την ανάσα στο θεατή, να πηγαίνει από το ένα “Ω, Θεέ μου! Ω, Θεέ μου!” στο άλλο. Συνεχίσαμε να το συμπιέζουμε έως ότου κάθε καρέ που έμεινε ήταν απολύτως απαραίτητο», μας μαθαίνει ο Χάμιλτον.
Ω, ναι. Τίποτα το περιττό δεν υπάρχει σε αυτήν την ταινία. Σε όλους τους τομείς, η δουλειά που έχει γίνει είναι φανταστική. Δεν υπήρξε… mission impossible για τους ανθρώπους που μας χάρισαν το Mission: Impossible – Dead Reckoning Part One. Το μόνο κακό είναι πως αργεί το Part Two, το 8 δηλαδή…
