Στο τέλος του 2023, το Netflix κυκλοφορούσε στην πλατφόρμα του το πρώτο μέρος από ένα πολύ φιλόδοξο πρότζεκτ, από έναν σκηνοθέτη με τον οποίο συνεργάζεται 3 χρόνια σχεδόν και δεν μπορείς να πεις ότι έχει αποδώσει αυτή η συνεργασία. Υπάρχει βέβαια ακόμα μια τελευταία ζαριά. Οι πιθανότητες να γυρίσει το παιχνίδι, μοιάζουν πολύ πολύ λίγες.
Μιλάμε για το Rebel Moon του Ζακ Σνάιντερ, το οποίο στο πρώτο του μέρος ήταν αρκετά φλατ, αλλά είχαμε πιστέψει πως είναι απαραίτητο να συμβεί αυτό, ώστε στο δεύτερο μέρος να γίνει η απογείωση. Το είδαμε και στο Dune αυτό, σε σαφώς πολύ μεγαλύτερα μεγέθη. Το πρώτο μέρος ήταν καλό, το δεύτερο μέρος ήταν μια κινηματογραφική αποθέωση.
Στο Rebel Moon δε θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο σε αυτό το μέγεθος, αλλά θα μπορούσε να υπάρξει μια ταινία ως δεύτερο μέρος που θα ανέβαζε αισθητά τον χαμηλωμένο πήχη που είχε το A Child of Fire. Κι όμως, στο The Scargiver, οι μόνοι που πήραμε scars, δηλαδή αμυχές, ήμασταν οι θεατές, διότι όχι μόνο δεν ανέβηκε κάπως το επίπεδο, αλλά κατέληξε να πέσει.
Μπορεί το Rebel Moon Part 2 να βρέθηκε για μερικές μέρες στο Νο1 του Netflix, αλλά είναι τρομερά λίγες για ένα τέτοιο πρότζεκτ για έναν τέτοιο σκηνοθέτη που έχει αυτό το hype και τη δυναμική του Justice League. Ίσως κι εδώ να κρύβεται το κόλπο.
Υπάρχει ελπίδα στις Snyder’s Cut εκδοχές του Rebel Moon;
Ο Ζακ Σνάιντερ έχει πει ότι θα υπάρξουν δύο Snyder’s Cut εκδοχές που θα κυκλοφορήσουν στο Netflix προς καλοκαίρι μεριά, την ίδια μέρα. Η τελευταία ελπίδα πως το Rebel Moon μπορεί να γίνει ένα πρότζεκτ αντάξιο των βιβλίων, βρίσκεται εκεί. Ίσως δηλαδή ο Σνάιντερ να αποτύπωσε επίτηδες έτσι τα δύο cut versions, ώστε με κάποιο τρόπο να αναδείξει την δική του ικανότητα στο editing και στο πόσο διαφορετική μπορεί να φανεί μια ταινία όταν της δίνεται όλος ο αναγκαίος χώρος.
Το ερώτημα βέβαια εδώ είναι γιατί δεν συνέβη εξ αρχής; Γιατί δεν είδαμε στο Netflix τις Snyder’s Cut εκδοχές, αφού δεν υπάρχουν οι αγκυλώσεις του σινεμά; Και ποιες αγκυλώσεις, όταν έχουμε δει τα τελευταία 3 χρόνια τόσες 3ωρες και βάλε ταινίες..;
Στο A Scargiver βλέπουμε κακές ερμηνείες, δείγμα ενός κακού σεναρίου, βλέπουμε ελάχιστες σκηνές με πολύ καλά οπτικά εφέ, οι στιγμές της αφηγηματικής κορύφωσης δεν ντύνονται με την απαιτούμενη μεγαλοπρέπεια που τους αρμόζει και αν δεν υπήρχε λίγο ο Ντζίμον Χούνσου στον ρόλο του Τάιτους, και ο Εντ Σκράιν στον ρόλο του Άττικους Νομπλ, του villain της υπόθεσης, μάλλον δεν θα είχαμε τίποτα να θυμόμαστε από τα δύο μέρη του Rebel Moon.
Στο 1-1 το Netflix
Φυσικά, τα πάντα είναι ζήτημα προσωπικής οπτικής. Είδα online κριτικές που έλεγαν ότι το πρώτο τέταρτο της ταινίας δημιουργεί μια αρνητική προδιάθεση, αλλά στην πορεία αλλάζει το σκηνικό και σε κερδίζει. Είδα και πιο καταδικαστικές κριτικές απλών ανθρώπων, όχι υποτιθέμενων κριτικών κινηματογράφου.
Δεν ξέρω κι αν θα ήταν χρήσιμο για τέτοιες ταινίες να προβληθούν σε σινεμά, με την προοπτική η μεγαλύτερη ένταση του ήχου και η πιο συλλογική εμπειρία να τις αποτυπώσει διαφορετικά στο συναίσθημα του θεατή.
Ό,τι έγινε, έγινε όμως, και το κορίτσι ονόματι Σοφία Μπουτέγια, που φαινόταν πολλά υποσχόμενη, κάνει ακόμα μια άστοχη ερμηνεία στην διαδρομή της και όσοι περιμέναμε κάτι από το Rebel Moon, θα πρέπει να το ξεχάσουμε και να πούμε ότι αφού μας ικανοποίησε το 3 Body Problem, ας μη ζητάμε και πολλά από το fantasy/sci-fi στο Netflix.
Τώρα, το Rebel Moon είναι 2ο στις ταινίες του Netflix, με τον Τρυποκάρυδο να πηγαίνει πρώτος. Δεν το λες και αναβάθμιση!
