Περιεχόμενα
Ακόμα μια εβδομάδα είμαστε εδώ, πιστοί στο ραντεβού μας με το Netflix και τις 5 ταινίες που οδηγούν τις εξελίξεις στο κομμάτι της δημοτικότητας μεταξύ των συνδρομητών της πλατφόρμας.
Μην χάνουμε χρόνο, μην το ζαλίζουμε με περιττές λεπτομέρειες. Στη βράση κολλάει το σίδερο και αυτά στο Netflix βλέπουν όλοι.
Οι 5 πιο δημοφιλείς ταινίες του Netflix αυτήν την εποχή
60 Minutes
Τι μπορεί να κάνει ένας πατέρας για την κόρη του; Τα πάντα λέμε εμείς, αλλά και αυτή η γερμανική ταινία δράσης που αρέσει τόσο στους Έλληνες συνδρομητές του Netflix με ντεκόρ το πάντα γοητευτικό Βερολίνο.
Δεν θα σου αλλάξει τη ζωή, αλλά θα σε κάνει να θες να το δεις ως το τέλος, που spoiler, είναι στα 90 λεπτά συνολική διάρκεια – πήγαν να μας ξεγελάσουν αυτοί οι… Γερμαναράδες με τον τίτλο που πήγαν και διάλεξαν!
Lift
Σταθερά δημοφιλές το Lift στο κοινό του Netflix. Ο Κέβιν Χαρτ δρα σαν μαγνήτης και η αλήθεια είναι πως έχει το ειδικό βάρος για να σηκώσει μια τέτοια ευθύνη.
Η ταινία πάντως δεν είναι κάτι που θα σε ξετρελάνει. Ούτε και κάτι που απογοητεύει. Είναι ό,τι πρέπει για να «σβήσει» η μέρα, δίχως πολλούς προβληματισμούς, αγνή ψυχαγωγία. Σε ένα μοτίβο action περιπέτειας που έχουμε δει πολλές φορές, αλλά πάντα εκεί γυρνάμε.
Favourite (Η Ευνοούμενη)
Λάνθιμε γερά η κούπα είναι κοντά! Και ενώ περιμένουμε το Poor Things να βάλει από κάτω το Oppenheimer (δύσκολο όχι αδύνατο) και ο Έλληνας σκηνοθέτης να καμαρώνει (και να τον καμαρώνουμε) με το Όσκαρ ανά χείρας, το κοινό του Netflix βουτάει στην προηγούμενη δουλειά του, που είχε σαρώσει στις υποψηφιότητες για το χρυσό αγαλματίδιο.
Η… φιλενάδα μας η Έμμα Στόουν, μαζί με την επίσης δικό μας άνθρωπο, Ρέιτσελ Βάις πρωταγωνιστούν σε μια ταινιάρα εποχής που σατιρίζει την εξουσία με τον πιο τολμηρό και ευφυή τρόπο. Το πρώτο πέρασμα του Λάνθιμου σε πιο mainstream μονοπάτια χωρίς να χάσει τίποτα από τη δημιουργική του ορμή και την κινηματογραφική του ιδιοφυία.
Φόνος στο Όριεντ Εξπρές
Πόσο διαφορετικά μπορεί να ειπωθεί μια χιλιοειπωμένη ιστορία; Ο Κένεθ Μπράνα, προς τιμήν του, το προσπάθησε αρκετά καλά. Αλλά το Αγκάθα Κρίστι-Ηρακλής Πουαρό είναι μια διαχρονική ένωση που θα ήθελε κάτι το γκράντε για να απογειωθεί ως μεταφορά τη σήμερον ημέρα.
Αυτό δεν έρχεται ποτέ. Την βλέπεις ευχάριστα την ταινία, χωρίς ωστόσο ποτέ να νιώσεις πεταλούδες στο στομάχι, εκρήξεις αδρεναλίνης. Είναι λίγο αυτό; Όχι, οπότε το play συστήνεται, το δίχως άλλο.
Society of the Snow
Έτσι μου στε; Ακούσατε πως μπήκε στις υποψηφιότητες για Όσκαρ και το επαναφέρατε στην πρώτη πεντάδα του Netflix; Όταν φωνάζαμε εμείς και λέγαμε πόσο αδικία ήταν που είχε τόσο γρήγορα (ξε)πεταχτεί από τη λίστα με τα πιο δημοφιλή ήμασταν οι περίεργοι;
Και αφού τελειώσαμε το… παραλήρημα, ας το θέσουμε σε ένα πιο «πολιτισμένο» περίβλημα. Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή της φρικιαστικής ιστορίας κανιβαλισμού που παρακολουθούμε σε αυτήν την ταινία.
Έχουμε να κάνουμε με ένα από τα πιο δυνατά υλικά που έχουν φτάσει στα μάτια μας μέσα από την πιο δημοφιλή υπηρεσία streaming στον κόσμο. Σε κρατάει από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό, δεν σε αφήνει στιγμή να ησυχάσεις. Με την ασύγκριτη δύναμη που έχουν τα καλά «based on a true story».
