Μέσα στο μυαλό του σουρεαλιστή Ντέιβιντ Λιντς τα πάντα μοιάζουν σαν χυμένα όνειρα σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο κινηματογραφικό «πίνακα».
Ένας νάνος που χορεύει μηχανικά μέσα σε ένα κόκκινο δωμάτιο φωνάζοντας «Let’s rock» στην πόλη Twin Peaks…
Μία κοπέλα με ροζ φόρεμα και στυλιζαρισμένο ξανθό μαλλί που τραγουδά σε ένα στούντιο «ντα, ντα, ντα, ρα, ρα, ρα» ενώ την παρακολουθεί ένας άνδρας με κοκάλινα γυαλιά λέγοντας: «this is the girl» στο Mulholland Drive.
Ένας άνδρας με κάτωχρο πρόσωπο και διαπεραστικό βλέμμα εισβάλλει σε ένα πάρτι, γελά ειρωνικά, τρυπώντας τα αφτιά και γεννώντας τρόμο σε έναν ανυποψίαστο μέχρι εκείνη την στιγμή άνδρα στο Lost Highway…
Μία μαυροντυμένη γυναίκα σκύβει στο μέρος ενός άνδρα, τα μαλλιά της χαϊδεύουν ερωτικά το μάγουλό του, ενώνει τα χείλη της με τα δικά του σε ένα ηδονικό φιλί ξυπνώντας τις ορμές του και σαγηνεύοντας τις φαντασιώσεις του…
Μία τραγουδίστρια τραγουδά σε ένα άγνωστο σύμπαν blye velvet…
Δύο ατίθασες καρδιές, μέσα σε ένα παρακμιακό περιβάλλον, αναζητούν την παντοτινή αγάπη…
Παραμορφωμένα πρόσωπα, βλοσυρά βλέμματα και μία οικογένεια κουνελιών σε ένα σαλόνι στο Inland Empire…
Μικρές πόλεις που αναστατώνονται από δολοφονίες και απουσίες και παρουσίες, ψίθυροι και φωνές απροσδιόριστης προέλευσης, από οράματα και παροράματα μέχρι να φτάσουν στη λύτρωση.
Εφιάλτες, χρώματα, μάτια, χείλη, ερωτισμός διάχυτος παντού να πέφτει σαν αστερόσκονη στους σουρεαλιστικούς ήρωες ενός άλλου σύμπαντος που ζούσε στο κεφάλι του Ντέιβιντ Λιντς, σαν ένας πίνακας του Ιερώνυμου Μπος και ένα σουρεαλιστικό ποίημα του Νταλί, όταν τα βλέματα χύνονται σε ονειρικές φαντασιώσεις και η κινηματογραφική οθόνη μεταμορφώνεται σε μία «πόρτα» που σε οδηγεί στον βαθύτερο εαυτό σου, εκείνο τον ανομολόγητο που κρύβεις διακριτικά, γιατί «κοιτάς την τρύπα και όχι το ντόνατ» που θα σε γλυκάνει και θα απελευθερώσει τις αισθήσεις και τις επιθυμίες, έστω και αν είναι ενοχικές…
Ο άνδρας πέρασε χθες το σύνορο και ανέβηκε στα σύννεφα να συνεχίσει να ονειρεύεται… Οι μικροί ήρωες στον αποχαιρετισμό τους για μία ακόμη φορά χόρεψαν και συμμετείχαν σε ένα οργιώδες πάρτι παθών και διαστροφών…
Τον έλεγαν Ντέιβιντ Λιντς και ήξερε να γεννά όνειρα… Από χθες θα τα ζει στα σύννεφα ενός άλλου ουρανού, σαν μία συνέχεια ενός σουρεαλιστικού ονείρου που κλείστηκες μέσα του για να ζήσεις την αιωνιότητα…
