Στα μέσα Φεβρουαρίου ο Στίβεν Σπίλμπεργκ μιλούσε κατ΄ιδίαν στον Τομ Κρουζ στο δείπνο των υποψηφίων για τα Όσκαρ και του έλεγε, μπροστά στις κάμερες, πως έσωσε τον κ*λο της κινηματογραφικής βιομηχανίας τη φετινή χρονιά.
Δεν είναι μόνο ότι αυτή την ατάκα την είπε ο Σπίλμπεργκ, που είναι αυτός που είναι και έχει συνεργαστεί με τον Τομ Κρουζ στο War of Worlds. Είναι κι ότι του το είπε σε μια χρονιά που ο ίδιος έχει βγάλει το The Fabelmans, μια ταινία που είναι απ΄αυτές που αξίζει να περηφανεύεται η κινηματογραφική βιομηχανία.
Φυσικά, η φράση του Σπίλμπεργκ έχει από πίσω της πολλά. Δεν είναι μόνο και ένα νεύμα προς τη βιομηχανία που στρέφεται πλήρως στο streaming. Είναι και μια έμμεση αναφορά στα blockbusters της Marvel και γενικώς αυτού του είδους του σινεμά, το οποίο έχει επικριθεί σφοδρά τον τελευταίο χρόνο από σκηνοθέτες όπως ο Σκορτσέζε ή ο Ταραντίνο.
Τι εννοούσε ο Σπίλμπεργκ
Πίσω από την φράση του Σπίλμπεργκ, πέραν της εμπορικής επιτυχίας του Top Gun: Maverick, κρύβεται μια άλλη δήλωση: «Έσωσες το σινεμά σε μια περίοδο που όλοι κοιτάνε μόνο Marvel και τα CGI».
Σε μια πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε στον Τζίμι Κίμελ, ο 60χρονος ηθοποιός ρωτήθηκε πώς κατάφερε να μην ενδώσει στις πιέσεις ώστε το Top Gun: Maverick να μην πουληθεί σε streaming πλατφόρμα.
Η ταινία που κυκλοφόρησε το περασμένο καλοκαίρι, ήταν κανονικά να βγει κάπου το 2021, αλλά λόγω Covid υπήρξαν αρκετές αναβολές και ο Κρουζ επέλεξε να χάσει κάποια χρήματα και να επιμείνει στην αγάπη του για το σινεμά, παρά να δώσει το δημιούργημα του σε μια πλατφόρμα. Και δικαιώθηκε. Όχι μόνο λόγω των οσκαρικών υποψηφιοτήτων, αλλά και γιατί έβαλε στο ταμείο περίπου 1.5 δισεκατομμύριο δολάρια.
«Θα κρατούσα την ταινία ακόμα και 10 χρόνια, αν ήταν να μη βγει στο σινεμά. Η ταινία έχει φτιαχτεί για τις αίθουσες. Το έκανα για αυτό και μόνο, όλοι όσοι συμμετείχαμε. Μου αρέσει να μιλάω στους ανθρώπους, γι΄αυτούς κάνω ταινίες», είχε απαντήσει στον Κίμελ. Όπως και ότι του αρέσει πολύ να πηγαίνει να βλέπει τις ταινίες του ως ένας θεατής, ανάμεσα σε ένα απλό κοινό, και να αφουγκράζεται τις αντιδράσεις τους, το συναίσθημα τους.
Τον περασμένο Μάιο, στην προβολή της ταινίας στις Κάννες, είχε πάλι τοποθετηθεί για το ζήτημα και είχε δηλώσει ξεκάθαρα ότι «δεν πρόκειται ποτέ να φτιάξω ταινίες για streaming πριν αυτές βγουν στις αίθουσες. Οι ταινίες πρέπει να παίζονται στις αίθουσες. Εκεί νιώθεις μέρος μιας κοινότητας, μοιράζεσαι την εμπειρία. Ξέρω τη βιομηχανία σήμερα, αλλά μου αρέσει η εμπειρία να φτιάχνω ταινίες στη μεγάλη οθόνη, ταινίες με διάρκεια. Το σινεμά είναι το πάθος μου. Πάντα πηγαίνω στο σινεμά όταν βγαίνουν οι ταινίες. Βάζω το καπέλο μου και κάθομαι, όπως όλοι, στο κοινό».
Η λασπολογία που δέχτηκε και τα παιδικά του όνειρα
Σε όλα αυτά τα χρόνια, μέχρι να φτάσει στο σημείο να βλέπει τις ταινίες του, είτε αφορούν το Mission Impossible, είτε άλλες δουλειές του, να αποθεώνονται, ο Τομ Κρουζ δέχτηκε αρκετή λασπολογία. Δεν είναι κρυφό, πρόκειται για έναν out of the box τύπο. Έχει τις παραξενιές του, που όμως σχετίζονται με τη δουλειά του. Έχει αφιερώσει τον εαυτό του και το σώμα του στην απόλαυση του κοινού και αυτό δεν έρχεται με κανονικότητες. Θέλει να καταργήσεις λίγο και τη λογική.
To κατανοεί κανείς στη σκηνή του Top Gun: Maverick όπου παίζει βόλεϊ με τους πιτσιρικάδες πιλότους. Είναι 60 χρονών ο Τομ, 35 και κάτω αυτοί. Και το σώμα του συναγωνίζεται το δικό τους. Στεγνός, μυώδης, ένας άνθρωπος που προσέχει κάθε λεπτομέρεια.
Κάτι η Σαϊεντολογία, κάτι τα ρεπορτάζ που τον παρουσίαζαν ως κακό πατέρα που δεν θέλει να βλέπει την κόρη του, κάτι η γενικότερη τάση να στηρίζεται η Κέιτι Χολμς άκριτα, έκαναν τον Τομ Κρουζ έναν στόχο, με τον ίδιο να μην έχει τοποθετηθεί ποτέ για κάτι που σχετίζεται με την προσωπική του ζωή και για πολλά χρόνια να διατηρεί στάση σιωπής.
Είναι αυστηρός; Ναι. Μπορείς να τον κακολογήσεις όμως όταν ο τύπος ρισκάρει τη ζωή του σε κάθε ταινία για να προσφέρει κάτι μεγάλο; Όχι. Αν αποδεχτείς να δουλέψεις μαζί του, πρέπει να βάλεις τον εαυτό σου σε mode υπέρβασης. Κι αυτό είναι που αναγνωρίζουν όλοι όσοι έχουν συνεργαστεί μαζί του. Ότι στο τέλος της συνεργασίας, είχαν δει έναν εαυτό τους πιο τολμηρό, πιο θαρραλέο, μια καλύτερη εκδοχή τους. Και το όφειλαν στην πίεση που τους άσκησε να επιτείνουν τα όρια τους.
«Έγραφα πράγματα μικρός, έπλαθα χαρακτήρες, σκαρφάλωνα δέντρα, ήμουν ονειροπόλος. Ως έφηβος πουλούσα χριστουγεννιάτικες κάρτες από πόρτα σε πόρτα ή κούρευα το γρασίδι. Και ό,τι κέρδιζα, το ξόδευα στο σινεμά. Στα 18 μου άρχισα να κάνω δικά μου βίντεο. Δεν πήγα σε σχολή σκηνοθεσίας, τα έμαθα όλα στο set. Πρέπει να δουλεύεις σκληρά για να μάθεις. Γυρίζω σκηνές σε διάφορα μέρη στον κόσμο και μου αρέσει να εμβαθύνω στην κουλτούρα και τη γλώσσα. Με ενδιαφέρουν οι άνθρωποι. Με ενδιαφέρει η Ιστορία», είχε δηλώσει πάλι στις Κάννες.
Δεν χρησιμοποίησε ποτέ green screen σε σκηνές του
Ο Τομ Κρουζ ήθελε από τα 4 του να πετάξει. Τότε που ανέβηκε στην οροφή του σπιτιού με ένα σεντόνι και πήγε να το χρησιμοποιήσει ως αλεξίπτωτο και πήδηξε στο κενό. «Ήταν κακή ιδέα γιατί είτε θα σκοτωνόμουν είτε θα με σκότωνε μετά η μάνα μου», θα πει χαριτολογώντας.
Για να κάνει το Top Gun: Maverick, χρειάστηκε πολλά χρόνια, δεκαετίες για να το δημιουργήσει. Όχι γιατί το σκεφτόταν από τότε που κυκλοφόρησε το πρώτο, αλλά γιατί σε όσες προτάσεις είχε αυτά τα 36 χρόνια να κάνει το sequel, δεν ένιωθε έτοιμος ως ηθοποιός, ως δημιουργός. Έπρεπε πρώτα να περάσει από συγκεκριμένα στάδια για να φτάσει στο κατάλληλο σημείο.
Τα τελευταία 10-15 χρόνια, έχει μια σταθερή ομάδα ανθρώπων με την οποία συνεργάζεται και ξέρει πως αποτελούν το δίχτυ ασφαλείας του σε κάθε stunt που κάνει. Όπως αυτό το τρελό που έκανε 8 φορές στα γυρίσματα του νέου Mission Impossible.
Και όσο τους εμπιστεύεται, τόσο τον εμπιστεύονται. Όσο τον στηρίζουν, τόσο τους στηρίζει. Θα μπορούσε να κάνει όλα αυτά τα stunts κάποιος stunt double. Θα μπορούσε να μπει σε ένα green screen και να είναι όλα CGI. Να κρεμιέται σε σχοινιά όπως στις ταινίες της Marvel. Δεν μπήκε ποτέ καν στη διαδικασία να το δοκιμάσει. Όλα πρέπει να είναι αληθινά, ανεξαρτήτως κόστους.
Αν σε κάποιο stunt του ο Τομ Κρουζ, ω μη γένοιτο, κάνει κάτι λάθος και πεθάνει, θα το έχει κάνει χαρούμενος και για την τέρψη του κοινού. Μπορεί ο Χιου Τζάκμαν να πρωταγωνίστησε στην ταινία The Greatest Showman In The World, αλλά ο Τομ Κρουζ μπορεί να έχει, δικαιωματικά, αυτόν τον τίτλο.
Είναι ο μεγαλύτερος showman στο Χόλιγουντ, ένας αφηγητής, ένας τύπος που εμπνέει. Αφού κατάφερε τον Τζέιμς Κόρντεν να πέσει από αεροπλάνο πριν 5 χρόνια ή να μπει σε αεροπλάνο που πιλόταρε ο Τομ και έκανε κάποια από τα κόλπα που έκανε στο Top Gun, τότε δε γίνεται παρά να μην υποκλιθείς στο inspiration που καταθέτει με τον τρόπο ζωής του ο Κρουζ.
Ο Τομ Κρουζ δεν έσωσε φέτος το σινεμά με το Top Gun: Maverick. Το σώζει κοντά 20 χρόνια με το πείσμα του. Που δεν παράτησε ποτέ την ιδεολογία του στο όνομα του χρήματος. Μη νομίζει κανείς πως δεν έχει δεχτεί αδρές προτάσεις για να βγάλει το Top Gun στο Netflix ή αλλού. Αλλά σε μια εποχή που το σινεμά βρίσκεται στα κάτω του σε σχέση με τις πλατφόρμες, ο Τομ Κρουζ αποτελεί ένα από τα τελευταία οχυρά.
