Περιεχόμενα
Είναι ζήτημα πολιτισμού, ζήτημα ταυτότητας της πρωτεύουσας, είναι υπόθεση ευθύνης. Οι κινηματογραφικές αίθουσες Ιντεάλ, Άστορκαι Ίριδα βρίσκονται έκθετες απέναντι στον ΕΦΚΑ, όπου ανήκουν τα κτήρια, με την εκμίσθωσή τους να έχει δοθεί σε επενδυτές ώστε να μετατραπούν σε ξενοδοχεία και σε γραφεία επιχείρησης.
Πρόκειται για τρεις ιστορικές κινηματογραφικές αίθουσες, οι οποίες δεν ανήκουν στη σφαίρα της νοσταλγίας. Είναι αίθουσες ενεργές, που σφύζουν από ζωή, δεν είναι εγκαταλελειμμένα σημεία, δεν τα αγνοεί το σινεφίλ κοινό. Κι ειδικά μετά την πανδημία που πήγαν και σε πιο εμπορικές επιλογές, δεν είναι ταμεία που αιμορραγούν.
Στη διάρκεια της περασμένης χρονιάς και στις αρχές του έτους, όταν προβλήθηκαν αντίστοιχα τα Aftersun και The Whale, οι προβολές ήταν γεμάτες και αναγκάζονταν οι ταμίες να πουν για περίπου 3 εβδομάδες στους ανθρώπους που ήθελαν να αγοράσουν εισιτήριο, ότι δεν υπάρχει διαθεσιμότητα.
Δεν είναι προφανώς αίθουσες που γεμίζουν ασφυκτικά κάθε μέρα ή σε κάθε ταινία που προβάλλουν, αλλά δεν είναι και αίθουσες ξεχασμένες από τον χρόνο και τον χώρο, δεν είναι επιζήμιες.
Μπορεί τα κτήρια να ανήξουν στον ΕΦΚΑ, αλλά η ψυχή τους και η πρόοδός τους στον χρόνο ανήκουν στους ανθρώπους που τα λειτουργούν και σε όλους αυτούς που ένα μήνα τώρα μοχθούν με φωνή και πράξεις για να μην ολοκληρωθεί η διαδικασία της μεταβίβασης της χρήσης τους σε επενδυτές.
Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν τόσοι άλλοι χώροι στο κέντρο που έγιναν ξενοδοχεία και τόσοι άλλοι που μπορούν να γίνουν ξενοδοχεία. Αναγκαίος ο τουρισμός και το χρήμα του στην πρωτεύουσα, αλλά δεν θα ξεπουληθούν όλα στο όνομα του τουρισμού.
Δήλωση με νόημα από Μπακογιάννη
Κάποια κτήρια είναι διατηρητέα, ανήκουν στη σύγχρονη αστική κληρονομιά της Αθήνας. Τέτοια είναι και οι κινηματογραφικές αίθουσες του κέντρου. Κι αυτό, ευτυχώς, δείχνουν να το κατανοούν όχι μόνο οι αντιπολιτευτικές δυνάμεις, αλλά και ο δήμαρχος Κώστας Μπακογιάννης που βρέθηκε το βράδυ της Κυριακής στις ελεύθερες προβολές στις συγκεκριμένες αίθουσες και είπε ότι «Είμαστε εδώ για να ενώσουμε τις δικές μας φωνές με τις δικές σας και να υπογραμμίσουμε την ανάγκη να ανακηρυχθούν διατηρητέτοι κατά τη χρήση οι δύο κινηματογράφοι.
Υπάρχει διαπαραταξιακή συναίνεση σε αυτό, γιατί είναι καθαρό σε εμάς ότι αυτή η συζήτηση ξεπερνάει τους δύο κινηματογράφους και έχει να κάνει με την ταυτότητα της Αθήνας. Ναι, θέλουμε την οικονομική ανάπτυξη. Θέλουμε τις επενδύσεις, θέλουμε τους επισκέπτες.
Δε θέλουμε, όμως, η Αθήνα να χάσει την ψυχή της. Δε θέλουμε να μετατραπούμε σε μία αρχαιοελληνική Disneyland. Το αντίθετο. Η δύναμή μας είναι η αυθεντικότητά μας και οι μικτές χρήσεις. Δεν ανταγωνιζόμαστε το Ντουμπάι, ούτε θέλουμε μία πόλη απονευρωμένη και ερημοποιημένη. Θέλουμε μια πόλη φτιαγμένη για τον μόνιμο κάτοικο και για αυτό βρισκόμαστε σήμερα εδώ».
Από τη στιγμή λοιπόν που υπάρχει αυτή η βούληση να διασωθούν, γιατί δεν ακυρώνεται η εκμίσθωση και δεν ανακηρύσσονται διατηρητέα; Γιατί φαίνεται πως κανείς από τους αρμόδιους δεν θέλει να έχει στα χέρια του την καυτή πατάτα της ακύρωσης της εκμίσθωσης που θα έφερνε έσοδα στο κράτος και την ίδια στιγμή της σφραγίδας τέλους σε αυτές τις ιστορικές αίθουσες που είναι βιώσιμες επιχειρήσεις και με τόσο κόσμο να έχει συσπειρωθεί και κινητοποιηθεί υπέρ τους.
Υπουργείο Πολιτισμού, Υπουργείο Ενέργειας και Περιβάλλοντος και ΕΦΚΑ πετάνε το μπαλάκι το ένα στο άλλο και η απόφαση για να κριθούν διατηρητέα έχει παγώσει και η υπόθεση φαίνεται πως θα τραβήξει αρκετούς μήνες. Όσο δεν παίρνεται η απόφαση, τόσο οι αίθουσες είναι «προς πώληση» και δε μπορεί να αρχίσει καμία διαδικασία έργων για την συντήρησή τους.
Τι υποστηρίζουν οι αιθουσάρχες Ιντεάλ και Άστορ
Ο Μπάμπης Κονταράκης, αιθουσάρχης του Άστορ, που μαζί με τον αδερφό του Ανδρέα, τρέχουν το εμβληματικό σινεμά στην Κοραή, έκανε μια πολύ διαφωτιστική τοποθέτηση στη συνάντηση της Κυριακής.
«Ο ΕΦΚΑ διαχειρίζεται δημόσια περιουσία με όρους real-estate. Όμως την Κυριακή με το κάλεσμα μας “ΤΑ ΣΙΝΕΜΑ ΜΑΣ, Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ”, η στήριξη του κόσμου ήταν πρωτοφανής. Απέδειξε ο κόσμος ότι τα θέλει τα σινεμά του, ότι τη θέλει την πόλη του να είναι μια πόλη ζωντανή.
Οι κινηματογράφοι δεν είναι μουσεία ούτε μαυσωλεία, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Οι κινηματογράφοι όχι μόνο κουβαλούν μεγάλη ιστορία, αλλά εξακολουθούν με συνέπεια να γράφουν ιστορία στην πόλη και τον πολιτισμό.
Πού αποσκοπεί όλη αυτή η παραφιλολογία ότι δεν έχουμε θεατές ενώ μόλις φέτος μας επέτρεψαν να έχουμε θεατές; Όλο αυτό το διάστημα ήταν οι αίθουσες του κέντρου που το κράτησαν όρθιο μέσα στην συστηματική και καλά σχεδιασμένη ερημοποίηση του. Η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου προειδοποίησε ότι μια πόλη χωρίς σινεμά, είναι μια πόλη σε κρίση».
Όσο οι θεσμικοί φορείς κωλυσιεργούν εσκεμμένως, οι άνθρωποι της τέχνης ενώνουν τις φωνές τους και εκτός από το ψήφισμα που υπάρχει στο Avaaz που έχει μαζέψει 10.700 υπογραφές, σπουδαίοι άνθρωποι του σινεμά ζητούν να διασωθούν οι τρεις αίθουσες.
Τα αδέρφια Κονταράκη με τα αδέρφια Σπέντζου που τρέχουν το Ιντεάλ, υποστήριξαν ότι «Όλοι εμείς που διαμαρτυρόμαστε από την πρώτη στιγμή, ζητάμε το αυτονόητο: να αναλάβει η Πολιτεία τις υποχρεώσεις της υπέρ του δημοσίου συμφέροντος. Να κρατηθούν οι αίθουσες στις θέσεις τους, για να κρατηθεί και η πόλη. Έχουμε συγκεντρώσει ήδη πάνω από 10.000 υπογραφές στήριξης. Μπορούμε να φέρουμε όσες χρειαστεί.
Όμως μας λείπει ακόμα μία. Αυτή του υπουργού Ενέργειας και Περιβάλλοντος. Βρισκόμαστε στο σημείο που ο υπουργός χρειάζεται να βάλει απλώς μία υπογραφή, όμως απ’ ό,τι φαίνεται κάτι τον εμποδίζει. Καλούμε λοιπόν το ΥΠΕΝ και το ΥΠΠΟΑ να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να κηρύξουν άμεσα διατηρητέα τη χρήση των κινηματογράφων, Άστορ και Ιντεάλ, που βάσει των αιτιολογικών εκθέσεων της διεύθυνσης Αρχιτεκτονικής, Οικοδομικών Κανονισμών και Αδειοδοτήσεων του ΥΠΕΝ, δικαιούνται αυτό το καθεστώς».
Στην ουσία, οι δύο αίθουσες πληρούν όλα τα κριτήρια προστασίας πολιτισμικής κληρονομιάς, δεν έχουν καμία οικονομική ατασθαλία, παρά το ότι για ενάμιση έτος υπολειτουργούσαν ή δε λειτουργούσαν καθόλου λόγω Covid, και παρόλα αυτά, έχουν ανακάμψει μέσα σε λίγους μήνες.
Η στήριξη καλλιτεχνών διεθνούς κύρους
Ο σπουδαίος Κώστας Γαβράς έστειλε το δικό του μήνυμα, πέραν της υπογεγραμμένης επιστολής του. «Θέλω να απευθυνθώ στην υπουργό Πολιτισμού κα. Λίνα Μενδώνη. Είμαι σίγουρος πως έχει πολιτιστικό πατριωτισμό. Και ελπίζω να έχει και κινηματογραφικό πατριωτισμό για να σώσει αυτές τις αίθουσες».
Ο Τούρκος σκηνοθέτης Φατίχ Ακίν ζήτησε να στηρίξουμε τις τρεις αίθουσες. «Άκουσα με λύπη ότι δύο αίθουσες στην Αθήνα, το Ιντεάλ, 102 ετών, και το Άστορ με το οποίο έχω προσωπική σχέση γιατί έδειξε πρώτο Το Χρυσάφι Του Ρήνου, θα κλείσουν. Τα σινεμά είναι κληρονομιά, είναι σαν τις σπηλιές όπου οι πρόγονοί μας έλεγαν τις ιστορίες τους και με αυτές παρηγορούσαν εαυτούς, κατανοούσαν τον κόσμο και δίδασκαν τα παιδιά τους. Αυτοί οι τόποι πολιτιστικής κληρονομιάς δεν πρέπει να διαγραφούν. Σώστε τα σινεμά Ιντεάλ και Άστορ! Είμαι ο Φατίχ Ακίν, γειά σας».
Στην ίδια πλεύση, με επιστολές τους, βρίσκονται και οι Εμίρ Κουστουρίτσα και Κεν Λόουτς.
Στην συγκέντρωση της Κυριακής βρέθηκε και η συγγραφέας Ζυράννα Ζατέλη που ανέδειξε και την συναισθηματική αξία αυτών των αιθουσών. Για ανθρώπους όπως αυτή, που ζουν στο κέντρο και το περιδιαβαίνουν καθημερινά, είναι τόποι-ορόσημα, μέρη συνάντησης, είναι τα σημεία που ξέρουν ότι θα συναντήσουν ανθρώπους με τους οποίους συνομιλούν και να συναναστρέφονται. Κι αυτό δεν μπορεί να το αγοράσει κανένας επιχειρηματίας, κανένας καπιταλισμός.
* Μπορείς να ψηφίσεις κι εσύ εδώ.
** Φωτογραφίες: Eurokinissi
