Αμερική 1960. Δύο μαύροι επιχειρηματίες επιχειρούν να καταστρέψουν εκ των έσω το φυλετικό καταπιεστικό καθεστώς και να κυνηγήσουν το αμερικανικό όνειρο, που φάνταζε ανεκπλήρωτο και ακατόρθωτο. Αυτή είναι μια αληθινή ιστορία των Μπέρναρντ Γκάρετ και Τζο Μόρις, που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, το 2020, με τίτλο «The Banker» και πλέον φιγουράρει στην πλατφόρμα της Apple Tv+.
Δύο ώρες που αξίζει να αφιερώσει κανείς (δεν καταλαβαίνεις πως περνάνε) για να παρακολουθήσει μια ταινία αφιερωμένη στον κοινωνικό ρατσισμό, τον καπιταλισμό και τη δικαιοσύνη. Όλα αυτά συνοδευμένα με μπόλικες δόσεις έξυπνου χιούμορ, ούτως ώστε το «The Banker» να μην υποπέσει στα βάθη της πλήξης, αλλά να προσφέρει ένα χάδι ευχαρίστησης και κυρίως, έμπνευσης.
Η υπόθεση της ταινίας «The Banker»
Ο Μπέρναρντ και ο Τζο είναι δύο τύποι που τους ενώνει το ίδιο πάθος, το ίδιο όραμα, η ίδια οργή προς τους λευκούς, αλλά με διαφορετικές προσωπικότητες. Ίσως αυτό τελικά να ήταν και ο συνδετικός κρίκος ανάμεσά τους. Γεννημένος στη δεκαετία του 1930 στο Τέξας, ο Μπέρναρτ είχε φιλοδοξίες που ο κόσμος γύρω του προσπαθούσε συνεχώς να τις ισοπεδώσει. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στην αρχή της ταινίας ο πατέρας του «έχεις σπουδαίες δυνατότητες, αλλά γεννήθηκες με λάθος χρώμα».
Ο Μπέρναρντ συνειδητοποίησε γρήγορα πως οι ευκαιρίες για έναν μαύρο ήταν εξαιρετικά περιορισμένες, αλλά μεγαλώνοντας δεν υιοθέτησε αυτή την ιδέα για τη ζωή του. Συγκροτημένος και με «όπλο» το μυαλό του, δεν άφησε τίποτα στην τύχη του. Αντίθετα, ο Τζο είναι το άλλο άκρο. Γλετζές, γνωστός στους κύκλους των υψηλών προσώπων, αφού έχει δικό του μπαρ, και με ένα κεφάλαιο αναγκαίο για να φτάσουν στην επιτυχία. Άλλωστε, ο μοναδικός λόγος που ο Μπέρναρντ συνεργάστηκε μαζί του, ήταν αυτό το κεφάλαιο.
Οι δυο τους καταστρώνουν ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο, αρκετά ριψοκίνδυνο, ώστε να δημιουργήσουν τη δική τους αυτοκρατορία στα ακίνητα. Για να τον πετύχουν, βάζουν ως βιτρίνα έναν λευκό άντρα της εργατικής τάξης, τον Ματ, που έχει ήδη αποτύχει επιχειρηματικά, επομένως δεν έχει και πολλά να χάσει. Τον πλάθουν, του μαθαίνουν γκολφ – απαραίτητο για να πλησιάσει λευκούς επιχειρηματίες- και στο πρόσωπό του ζωγραφίζουν το πρότυπο του επιτυχημένου επιχειρηματία, του λευκού πλούσιου που έχει το κύρος και το χρήμα για την αγορά ακινήτων. Γίνεται, επί της ουσίας, το κλειδί για να τους εξασφαλίσει συμφωνίες, στις οποίες σε διαφορετική περίπτωση δεν θα είχαν πρόσβαση λόγω του χρώματος τους.
Όμως, η ακόρεστη και αδηφάγα ανάγκη τους για περισσότερα χρήματα (ήταν γλυκιά η γεύση της επιτυχίας) τους οδηγεί σε πιο δύσκολα μονοπάτια και τολμούν να αγοράσουν τράπεζα. Ωστόσο, το γεγονός ότι προσπάθησαν μέσω αυτής της τράπεζας να βελτιώσουν τις ζωές των μαύρων, παρέχοντας τους οικονομικά δάνεια αλόγιστα, καθώς και διαμερίσματα που ενοικιάζονταν σε όσους υφίσταντο διακρίσεις από λευκούς ιδιοκτήτες, τους έφερε στο μάτι του κυκλώνα. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση άρχισε να τους «ξεψαχνίζει» αθόρυβα, για να φτάσουν τελικά στα χέρια της δικαιοσύνης.
Γιατί να δεις το «The Banker»
Το «The Banker» ξεχωρίζει αρχικά για την ιστορία του. Βλέπουμε έγχρωμους χαρακτήρες που ξεφεύγουν από τα τετριμμένα, δηλαδή ρόλους όπως υπηρέτριες και σκλάβοι, αλλά επιχειρηματίες με ορμή και όραμα. Δίνονται σημαντικές πληροφορίες για την Αμερική εκείνης της εποχής, κάνοντας σε να μένεις προσηλωμένος, σε μια ταινία που δεν έχει δράση αλλά ενδιαφέρον.
Τα όσα συνέβησαν, τα σημαντικά βήματα που ακολούθησαν και ο αντίκτυπος που είχε η σκληρή δουλειά των δύο πρωταγωνιστών για τους μαύρους, κάνει την ταινία εξαιρετική και γίνεται ιδανική για να εμπνευστείς. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι πως δεν αναλώνεται σε ηθικολογίες που θα την έριχναν πολύ εύκολα στον βούρκο.
Όμως το «The Banker» είναι και οι ερμηνείες. O Άντονι Μακί και ο Σάμιουελ Λ. Τζάκσον δίνουν ρέστα. Είναι απολαυστικό δίδυμο που ο ένας κόβει και ο άλλος ράβει. Με λίγα λόγια, το «The Banker» είναι η ταινία που πρέπει να δεις με κλειστά μάτια.
Να πέσει το trailer:
