Έχουμε δακρύσει με το E.T. Έχουμε συγκινηθεί με τη Διάσωση Του Στρατιώτη Ράιαν. Έχουμε πωρωθεί με το Jurassic Park. Έχουμε τρομάξει με το Jaws. Έχουμε πονέσει με τη Λίστα του Σίντλερ. Κι όμως, αυτό που γίνεται με το The Fabelmans είναι ίσως το πιο ιδιαίτερο, το μεγαλύτερο διαμάντι που μας προσφέρει και αφήνει ως παρακαταθήκη στο σινεμά ο Steven Spielberg.
Ο λόγος που το λέμε αυτό, είναι ότι και στην καρδιά του ίδιου του δημιουργού, πρέπει να είναι έτσι. Δε θα μπορούσε να ισχύει κάτι άλλο, από τη στιγμή που το The Fabelmans είναι μια ελεγεία της ζωής του, ένας φόρος τιμής στους γονείς του που πέθαναν τα τελευταία 4 χρόνια και ήταν η αιτία για να γίνει σκηνοθέτης.
Ο πατέρας του ήταν αυτός που χρηματοδοτούσε τις μικρού μήκους ταινίες που έκανε στα 10 του και στα 15 του, η μαμά του ήταν αυτή που του εμφύσησε το καλλιτεχνικό ταλέντο και ενίσχυε την αυτοπεποίθηση του για να συνεχίσει να κάνει αυτό που τον γοήτευε, που κινητοποιούσε την ίδια του τη ζωή και έδινε νόημα και σε όλες τις υπόλοιπες πτυχές που απαρτίζουν αυτό που λέμε ανθρώπινη ύπαρξη.
Αν και τα ονόματα των The Fabelmans δεν είναι αυτά που είχαν οι γονείς και οι αδερφές του, το μεγαλύτερο σκέλος της ταινίας είναι βγαλμένο από την πραγματική ζωή και γι΄αυτό σε αρκετές σκηνές, ειδικά σε αυτές που περιελάμβαναν τους τσακωμούς των γονιών του, ο Spielberg δε μπόρεσε να συγκρατηθεί και έκλαψε, όπως έχει αποκαλύψει ο Seth Rogen.
Ο Burt και η Mitzi έχουν τρία παιδιά, τον Sammy (Spielberg), την Natalie και την Reggie, ενώ η Mitzi είναι έγκυος σε μια τρίτη κόρη. Στο σπίτι τους έχει πάντοτε σταθερή παρουσία ο Bennie, φίλος και συνάδελφος του Burt, με τον οποίο εξελίσσουν τις ικανότητες τους γύρω από τα δίκτυα και τους υπολογιστές.
Αυτός είναι και ο λόγος που φεύγουν από το σπίτι τους και μετακομίζουν στην Αριζόνα. Ο Burt έχει μια πολύ καλή πρόταση για δουλειά και πείθει την εταιρεία να προσλάβει και τον Bernie γιατί η Mitzi θεωρεί πως η φιλία τους είναι τέτοια που δε μπορεί να τον αφήσει πίσω. Όπερ και εγένετο. Η Mitzi έχει εγκαταλείψει τα όνειρα της για να γίνει σπουδαία πιανίστρια και νιώθει εγκλωβισμένη με το να ακολουθεί τα όνειρα ενός άλλου, έστω και του άντρα της.
Όπως εγκλωβισμένη νιώθει από την ηρεμία με την οποία αντιμετωπίζει τα πάντα, δεν έχει δηλαδή νεύρο, είναι επίπεδος. Και γι΄αυτό γοητεύεται από τον Bernie που είναι πιο αλέγρος.
Αυτή είναι μια παράλληλη ζωή, αφού η ιστορία μας επικεντρώνεται στον Sammy και στο πώς αποτυπώνονται μέσα του και μέσα από τα μάτια του τα γεγονότα στην οικογένεια και τη ζωή του. Από την εφηβεία όπου μαζί με συμμαθητές του φτιάχνουν ταινίες μαζί μέχρι τη μετακόμιση στην Καλιφόρνια και τη συναναστροφή με λυκειόπαιδα που του κάνουν bullying και είναι αντισημίτες, ο Sammy καλείται να βρει τη θέση του στον κόσμο και να δείξει σε όλους πως το μέλλον του είναι η αφήγηση, η σκηνοθεσία.
Το The Fabelmans θυμίζει αρκετά σε ατμόσφαιρα το Licorice Pizza του Paul Thomas Anderson που είδαμε πέρσι, δεν σε γεμίζει με βάρος στην ψυχή σου, δεν επιθυμεί να δραματοποιήσει τα πράγματα, τα αντιμετωπίζει με ήρεμο τρόπο, ίσως και λόγω της απόστασης που έχει πια από αυτά ο Spielberg.
Το The Fabelmans μας θυμίζει ότι στο τέλος θυμόμαστε τα όμορφα
Για παράδειγμα, το bullying από τους συμμαθητές δεν το πλαισιώνει με οδύνη, αλλά με χιούμορ και στην ουσία το αποδυναμώνει. Και μέσα του και στους έξω του. Μπορεί να έχει φάει ο Sammy μια γερή μπουνιά, αλλά και σε αυτή τη στιγμή και στην πορεία, βγαίνει νικητής και είναι τελικά πιο δυνατός από αυτούς που τον χτύπησαν.
Κι έχει κι ένα υπέροχο χιούμορ η ταινία. Η σκηνή ειδικά με την πρώτη κοπέλα του Sammy που πάει σπίτι της, είναι αποθέωση. Όπως κι η σκηνή με την εμφάνιση του David Lynch που υποδύεται τον John Ford και δίνει τη δική του συμβουλή στον φιλόδοξο σκηνοθέτη Sammy.
Κάθε λεπτό στο The Fabelmans είναι σαν ένα κομμάτι της ίδιας μας της ζωής, όπως τη βέπουμε ως παρατηρητές ή όπως την αναπολούμε σε κάποιες στιγμές απομάκρυνσης μας από την εν εξελίξει καθημερινότητα.
Paul Dano, Michelle Williams και Seth Rogen δίνουν στους ρόλους τους όλα τα στοιχεία που χρειάζονται για να μην καλύψουν τον Sammy και να φέρουν μπροστά στα μάτια του θεατή κάθε ψυχολογική πλευρά τους. Κι όλο γίνεται αβίαστα, με απλότητα, όπως στη σκηνή που ο Bennie κάνει δώρο μια κάμερα στον Sammy και τον αποχαιρετά. Τίποτα το δακρύβρεχτο.
Η ζωή φέρνει κάποιες φορές τα πράγματα έτσι που μοιάζουν επώδυνα για έναν έφηβο, αλλά την ίδια στιγμή μπορεί να είναι απαραίτητα για την ευτυχία των γονιών του ή κάποιου άλλου ανθρώπου. Είναι μια σκληρή συνειδητοποίηση πως η ευτυχία του ενός, είναι η δυστυχία του άλλου, αλλά αυτό που λέει το The Fabelmans είναι πως όλοι μας θα βρεθούμε και στη μία και στην άλλη πλευρά και δεν μπορούμε να το αποφύγουμε. Μπορούμε μόνο την κάθε στιγμή δυστυχίας να την μετατρέπουμε σε καύσιμο για να ψάξουμε το πώς θα βρούμε μια νέα ευτυχία.
* Το The Fabelmans είναι διαθέσιμο on demand στην Cosmote TV.
