Σε όλα αυτά τα χρόνια που ο Τομ Χάρντι είναι γνωστός στον δυτικό πολιτισμό, έχει γνωρίσει αποθέωση ό,τι κι αν έχει κάνει. Το στιλάκι του βγάζει μια αλητεία, που συνδυάζεται με εντιμότητα και ειλικρίνεια, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει άνθρωπος που να τον βλέπει σε ταινίες, σειρές ή απλά σε συνεντεύξεις, και να μη μιλάει με τα καλύτερα λόγια. Βγάζει, τω όντι, μια πολύ ωραία αύρα. Η νέα σειρά στην οποία πρωταγωνιστεί, το Mobland, που προβάλλεται στην Cosmote TV, μας δίνει όμως την αφορμή να αναρωτηθούμε το εξής: ο άνθρωπος Τομ Χάρντι μοιάζει υπέροχος…ο ηθοποιός Τομ Χάρντι όμως, είναι κάτι αξιόλογο;
Δεν έχω πολλά επιχειρήματα να καταγράψω εδώ, παρά μόνο σκέψεις, ίσως ατάκτως ερριμμένες. Αν έγραφα το ίδιο κείμενο πριν από 6-7 χρόνια, θα έλεγα πως ο Τομ Χάρντι είναι ένας πολύ καλός ηθοποιός. Σήμερα, θα γράψω πως είναι ένας πολύ ικανός στο να είναι ηθοποιός. Μπερδεμένο μοιάζει, ας το εξηγήσω.
Αν μιλήσετε με ανθρώπους που έχουν ζήσει τη βιομηχανία του Χόλιγουντ, που έχουν πάει σε οντισιόν, που έχουν μια καλή επαφή με το πώς παίρνεις ρόλους και αρχίζεις σιγά σιγά να γίνεσαι περιζήτητος, θα σου πουν ότι οι κατευθύνσεις που δέχονται οι πρωτόβγαλτοι, ειδικά όσοι δεν μιλάνε αμερικάνικα, είτε «μαύρα» είτε λευκά, είναι να διαμορφώσουν μια εξωτερική εμφάνιση που να κάνει τους casting directors να τους ταυτίζουν με μια κατηγορία ρόλων.
Για παράδειγμα, όταν είχα μιλήσει με τον Χρήστο Βασιλόπουλο, που έκανε μια αξιόλογη πορεία στο Χόλιγουντ, δεδομένου ότι δεν είναι μητρική του γλώσσα τα αμερικάνικα, μου είχε πει ότι είχε το physique ενός Ρώσου ή γενικώς Ανατολικοευρωπαίου εγκληματία, οπότε πόνταρε σε αυτό, πήγαινε στοχευμένα σε τέτοιες οντισιόν και έτσι κατάφερνε να πάρει ρόλους που ήταν πολύ όμοιοι, όπως στο The Last Ship, το Banshee ή το Blindspot.
Ο Τομ Χάρντι, βέβαια, είναι Βρετανός, μιλάει τα αγγλικά που θέλει το Χόλιγουντ, οι Βρετανοί είναι πάντα περιζητήτοι, οπότε κάτι σαν το παραπάνω, δε θα είχε νόημα. Τότε, όμως, γιατί σε οποιονδήποτε ρόλο του, είναι ακριβώς ίδιος; Αλλάζουν τα ρούχα, αλλάζει η ιστορία, αλλά το παίξιμό του και τα χαρακτηριστικά του ρόλου είναι ίδια.
Mad Max, Batman, The Revenant, Capone, Legend, Taboo, Venom και τώρα Mobland, είναι όλοι τους ίδιοι ρόλοι, με τον Τομ Χάρντι να βάζει μπρος αυτή τη σκληρή και βραχνή φωνή, να μιλάει μέσα από τα δόντια του, χωρίς να ανοίγει το στόμα του, να πετάει από δω κι από κει μερικές σαρκαστικές ατάκες και εν τέλει να χρειάζεται τη σωματική δράση για να προκαλέσει κάποιο συναίσθημα στον θεατή. Που κι αυτό, δηλαδή την ενεργοποίηση του σωματικού acting, το κάνουν κυρίως οι stunt doubles…
Ο Τομ Χάρντι υπερβαίνει πάντα των ρόλων του
Μοιάζει ο Τομ Χάρντι να έχει χακάρει το σύστημα, να έχει βρει κάποιο cheat code από αυτά που ψάχναμε όταν παίζαμε το GTA Vice City, και να το χρησιμοποιεί σε όλη του την καριέρα για να πάρει ρόλους και να διατηρήσει τη συντήρηση του ονόματος του. Είναι κάτι άλλο, πέραν της υποκριτικής ο 48χρονος ηθοποιός. Είναι ένα brand, το οποίο τυχαίνει να στηρίζεται στο σινεμά και την τηλεόραση. Αλλά δεν κεφαλαιώνεται από αυτά. Μοιάζει η αποδοχή που έχει ως χαρακτήρας, ως προσωπικότητα, να κάνουν pitch τη συμμετοχή του σε ταινίες και να οδηγούν τους παραγωγούς στην επιλογή του.
Κι εγώ τον γουστάρω τρελά τον Χάρντι. Ως τύπο. Υποκριτικά, συνειδητοποιώ τώρα, μετά από πολλά χρόνια, ότι δεν έχω δει τίποτα το διαφορετικό. Αυτό, βέβαια, για τον ίδιο δεν είναι κακό. Είναι δείγμα ευφυΐας να ξέρεις πού ακριβώς είσαι πολύ καλός και να μην παρεκκλίνεις. Πόσες μπάντες άλλαξαν ύφος σε έναν δίσκο τους, και οι φανατικοί ένιωσαν προδομένοι; Προφανώς, στο τέλος της ημέρας ο Τομ Χάρντι αποφασίζει ο ίδιος για τη ζωή του και το legacy του, μα και τους σκοπούς που θέλει να εξυπηρετήσει με τα λεφτά που βγάζει ως ηθοποιός.
Ούτως ή άλλως, δε μου φαίνεται ένας τύπος που ζει και πεθαίνει για το επάγγελμα. Μου μοιάζει για τύπος που αντιλαμβάνεται την πέραση που έχει, γνωρίζει τα στοιχεία του που τον κάνουν ελκυστικό, και τα πουλάει όσο καλύτερα γίνεται, ώστε το αντίτιμο να το χρησιμοποιήσει κάπου αλλού. Και σε αυτή τη διαδρομή, επισκιάζει τους ρόλους του. Τα χαρακτηριστικά της δικής του προσωπικότητας εισβάλλουν στους ρόλους και τους αλλάζουν. Ή, έχουν γραφτεί εξ αρχής πάνω του.
Θα ήθελα πολύ να δω αν μπορεί να αντεπεξέλθει σε κάτι διαφορετικό, να μην είναι πάντα αυτός ο λιγομίλητος ματσό τύπος, αλλά το λέω χωρίς να αντιλαμβάνομαι πως, αν το έκανε, μπορεί να τον «έκαιγε» και να του αλλοίωνε την εικόνα στις παραγωγές, άρα για ένα διάστημα να μην τον επέλεγαν. Οπότε, πολύ λογικά ο Τομ Χάρντι ακολουθεί ένα ασφαλές μονοπάτι στην καριέρα του, χωρίς κάτι το extreme, πολύ λογικά κι εγώ θα ήθελα να τον εξερευνήσω σε άλλους ρόλους, όμως δεν περιστρέφεται ο κόσμος γύρω από μένα.
Σίγουρα, ο Τομ Χάρντι είναι υπερεκτιμημένος σε υποκριτικό επίπεδο, αλλά και πόση, τελικά, αξία έχει κάτι τέτοιο;
