Περιεχόμενα
Γιος του Λόιντ (μεγάλου σταρ στα 50s και στα 60s), αδελφός του επίσης ηθοποιού Μπο, ο Τζεφ Μπρίτζες μεγάλωσε μέσα στο σινεμά. Όχι και τόσο περίεργο συνεπώς, που σαν αντίδραση, αρχικά δεν ήθελε να μπλέξει με το χώρο. Εφηβικές επαναστάσεις είναι αυτές, συμβαίνουν ακόμη και σε παιδιά που έχουν περάσει ευτυχισμένη παιδική ηλικία – όπως αυτός.
Για το καλό όλων μας, σταμάτησε τα πείσματα και ακολούθησε το πεπρωμένο του, το ταλέντο του. Σε ηλικία 74 ετών πια (από τις 4/12) ο Τζεφ Μπρίτζες κοιτάει πίσω και βλέπει μια γεμάτη από κάθε άποψη καριέρα. Εμείς πάλι, δεν χορταίνουμε να τον βλέπουμε.
Κάναμε μια λίστα με αυτές που ξεχωρίσαμε ως 5 καλύτερες ταινίες του. Πολύ δυσκολευτήκαμε. Ο The Dude ποτέ δεν έχει απογοητεύσει. Ποτέ. Με αυτήν την απαράμιλλη γοητεία που εκπέμπει, με αυτό το γνήσιο και ανόθευτο coolness.
Και κυρίως, με αυτή τη φυσικότητα. Το να λάμπει ερμηνευτικά είναι στο DNA του. Ένας από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς των καιρών μας και παράλληλα ένας από τους λιγότερο θορυβώδεις.
Οι καλύτερες ταινίες του Τζεφ Μπρίτζες
The Fisher King (Ο Βασιλιάς της Μοναξιάς – 1991)
Ναι, ναι, ο Big Lebowski είναι ο πιο εμβληματικός του ρόλος. Αλλά στο Fisher King ο Τζεφ Μπρίτζες κατέθεσε μια ερμηνεία που μπαίνει στα best of γενικώς. Στην ιστορία του σινεμά, εννοούμε.
Σε ένα φιλμ που φαντασία και ρεαλισμός κάνουν το πιο παράδοξα αρμονικά ταίρι – ως συχνά συμβαίνει σε ταινίες του Τέρι Γκίλιαμ – υποδύεται αριστουργηματικά τον έκπτωτο και αλκοολικό ραδιοφωνικό παραγωγό που μια τραγωδία τον κάνει να ζει τις μέρες του μέσα στην παρακμή και στην αυτολύπηση. Μέχρι που ένας… τρελός τον σώζει.
Πώς εξελίσσει το χαρακτήρα του, πώς σε κάνει από εκεί που τον μισείς αρχικά να θες με όλο σου το «είναι» να σωθεί, αυτό είναι τέχνη, φίλοι. Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς, δίπλα του, δίνει επίσης ρεσιτάλ και όλα δένουν για να βγει κάτι πραγματικά «μια στο τόσο».
Starman (1984)
Μια εξωγήινη ερμηνεία από πλευράς Τζεφ Μπρίτζες και το εννοούμε τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά! Σε αυτό το εναλλακτικό «Ε.Τ.» του Τζον Κάρπεντερ, υποδύεται μια μορφή ζωής που προέρχεται έξω από τα μέρη μας και έρχεται στη Γη, έχοντας λάβει το σήμα του Voyager πως αναζητούμε… μουσαφίρηδες από άλλους πλανήτες.
Εμφανίζεται τότε στο σπίτι μιας νεαρής χήρας (Κάρεν Άλεν) κλωνοποιώντας τη μορφή του μακαρίτη άνδρα της. Ο ρόλος είναι αβανταδόρικος ώστε ο Τζεφ Μπρίτζες να δείξει την πλήρη παλέτα των ερμηνευτικών του δυνατότητων, δεδομένου πως ο εξωγήινος πρέπει να μάθει να χρησιμοποιεί το σώμα του για να επικοινωνεί…
The Last Picture Show (H Τελευταία Παράσταση – 1971)
Είναι η ταινία που έκανε πραγματικά σταρ τον Τζεφ Μπρίτζες. Παρότι δεν είναι ο πρωταγωνιστής, καταφέρνει να γίνει το πραγματικό κέντρο της προσοχής. Ένα όμορφο, φτωχό και τυχερό παιδί που είναι πολύ καλός στα σπορ και δεν δείχνει να κατανοεί πως η σχέση του με την ομορφότερη και πλουσιότερη κοπέλα της πόλης του, στα βάθη του Τέξας, είναι καταδικασμένη.
Δεν κατανοεί πως χάνει το χρόνο του, πως αφήνει να πάει στράφι η προοπτική του. Και ο Μπρίτζες το αποτυπώνει αυτό επί της οθόνης με συγκλονιστικό τρόπο. Ειδικά οι σκηνές του καβγά με το φίλο του και μετά της συμφιλίωσης-αποχωρισμού σε κάνουν να θες να τον χειροκροτήσεις με όση δύναμη έχεις, για το πόσο καλά τις χειρίζεται.
Crazy Heart (2009)
Μετά από 5 υποψηφιότητες για Όσκαρ, αυτή είναι η ταινία που αποκατέστησε δικαιοσύνη για το μέγεθος της αξίας του Τζεφ Μπρίτζες τουλάχιστον όσον αφορά τα βραβεία της αμερικανικής Ακαδημίας. Υπάρχει ζωή και χωρίς το αγαλματίδιο, αλλά όσο και να το πεις, ειδικά στις ΗΠΑ, μετράει πάντα… αλλιώς.
Όσκαρ α’ ανδρικού συνεπώς για το ρόλο του ως Μπαντ Μπλέικ, ήτοι ενός κατεστραμμένου αλκοολικού τραγουδιστή της κάντρι, που βρίσκει την σωτηρία με την βοήθεια της Τζιν (Μάγκι Γκίλενχαλ), μιας δημοσιογράφου που καταφέρνει να διεισδύσει στην ψυχή του.
Να πούμε πως την εποχή που κυκλοφόρησε η ταινία δεν βρήκε διανομή στις αίθουσες στην Ελλάδα και ήρθε κατευθείαν σε dvd – είχαν ακόμα πέραση τότε, λίγο πριν το κύκνειο άσμα τους.
The Big Lebowski (1998)
Εμφανίστηκε άραγε ποτέ πιο cool ήρωας στην ιστορία του κινηματογράφου; Όχι. Ξεκάθαρα. Ένα καλτ έπος που, άκουσον άκουσον, όταν βγήκε αρχικά κάθε άλλο παρά έθελξε. Ήταν μάλλον επειδή ήταν τόσο καλό που ήθελε λίγο χρόνο ο κόσμος για να το νιώσει στην ολότητά του. Για να το κάνει το φαινόμενο της ποπ κουλτούρας που όλοι ξέρουμε πια.
Ο The Dude δεν γινόταν να μείνει στην αφάνεια. Το πιο δικό μας ρεμάλι εκεί έξω, ο πιο απολαυστικός τεμπέλης που είδες ποτέ. Μαριχουάνα, μπόουλινγκ και ««Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ χαίρομαι που υπάρχει ένας Dude εκεί έξω» όπως μας λέει χαμογελώντας ο καουμπόη αφηγητής.
Μια θρυλική μαύρη κωμωδία που οι αδελφοί Κοέν «κεντάνε» όπως μόνο αυτοί ξέρουν ενώνοντας τη σάτιρα με τις πιο μεγάλες αλήθειες. Και ένας Τζεφ Μπρίτζες που κάνει το υπέροχος να μοιάζει αδύναμη λέξη για να τον περιγράψει.
