Περιεχόμενα
Η Τζένιφερ Λόπεζ είναι μια από τις μεγαλύτερες ποπστάρ. Αδιαμφισβήτητο. Είναι επίσης και μια από τις πιο σέξι γυναίκες όλων των εποχών. Κι αυτό αδιαμφισβήτητο. Αλλά όταν έρχεται η στιγμή να την κρίνουμε για τις υποκριτικές της επιδόσεις, πρέπει κάποιες φορές να λέγονται τα πράγματα όπως ακριβώς τα αισθανόμαστε. Και με αφορμή το The Mother στο Netflix, θέλω ειλικρινά να ρωτήσω τους παρατρεχάμενους της Τζένιφερ Λόπεζ γιατί την έπεισαν ότι πρέπει να επενδύσει τόσο τα τελευταία χρόνια στην υποκριτική.
Με ποιο δόλωμα την έσυραν σε μια διαδικασία να κάνει συχνότερα ταινίες απ’ ό,τι να βγάζει τραγούδια και έχουμε φτάσει στο σημείο να βλέπουμε μέσα σε μια χρονιά τρεις ταινίες της, με τις οποίες θέλαμε ειλικρινώς να βγάλουμε τα μάτια μας και να τα πλένουμε μανιωδώς σε γούρνα, μπας και σκιστούν οι μνήμες και δεν μεταφερθούν στο υποσυνείδητο;
Η ταινία Marry Me με τον Όουεν Γουίλσον ήταν…μια ταινία σαν τις περισσότερες που παίζει ο Όουεν Γουίλσον, τη εξαιρέσει των ταινιών του Γουές Άντερσον.
Το Shotgun Wedding δεν πρέπει να το είδε κανείς από τους συντελεστές.
Ε, το The Mother έπιασε πρωτιά στην κορυφή του Netflix γιατί, όπως έχουμε ξαναπεί, στην πρώτη θέση του Netflix μπαίνει το οτιδήποτε. Ένα βίντεο από την χοροεσπερίδα της 6ης δημοτικού μου να βάλω, όπου χορεύω Γιάννη Πουλόπουλο με χέρι στον γύψο, μερικές ώρες στην πρώτη θέση θα τις περάσει.
Δεν είναι εύκολο πράγμα να κάνεις ταινία δράσης να είναι τόσο κακή τη σήμερον ημέρα, που να αποτυγχάνει πλήρως και στο κομμάτι της δράσης. Στο κομμάτι της πλοκής και το διαλογικό, οκ, έχουμε δει κάμποσες να είναι πατάτες. Αλλά το The Mother δεν τα πάει έστω καλά σε κανένα κομμάτι από αυτά που απαρτίζουν μια ταινία.
Είναι ταινία που σε αναγκάζει να κοιτάζεις γύρω σου γιατί είσαι πεπεισμένος πως ακόμα κι αν την αφήσεις για κανένα μισάωρο για να πας στο μπάνιο ή να μαγειρέψεις, όταν γυρίσεις δε θα έχεις χάσει κάτι. Είναι τόσο κακή ταινία που κάνει το Ghosted με Έβανς και ντε Άρμας, το οποίο έφαγε το κράξιμο του αιώνα αδίκως, να μοιάζει με ταινιάρα.
Η πλοκή
Η Τζένιφερ Λόπεζ υποδύεται μια εκπαιδευμένη δολοφόνο, η οποία περνάει από τα σκοτάδια του υποκόσμου στη συνεργασία με την αστυνομία και στην πορεία της για να απεμπλακεί χωρίς φόβο από το παρελθόν, αναγκάζεται να αφήσει την κόρη της και να την δώσει για να μεγαλώσει με άλλους γονείς, στην ασφάλεια. Όμως, έρχονται έτσι τα πράγματα που η κόρη της γίνεται ένα διαπραγματευτικό χαρτί για τον αρχιμαφιόζο που τραβιόταν μαζί του και την απαγάγουν. Και η Mother (ο ρόλος της Τζένιφερ Λόπεζ δεν έχει όνομα) κάνει τα πάντα για να την σώσει.
Περισσότερα λόγια για την πλοκή της ταινίας δε χρειάζονται. Ασύνδετη σε αρκετά σημεία, εμφανή ακόμα και στον πιο αδαή, η ταινία που σκηνοθετεί η Νίκι Κάρο και έχει το επιστέγασμα σε κάθε στάδιο της παραγωγής η Τζένιφερ Λόπεζ, δεν είναι καν ταινία. Αυτό που αφήνει στον θεατή στο τέλος, δεν ξέρω καν αν στοιχειοθετείται ως αποτέλεσμα ταινίας. Δεν έχει δράμα, δεν έχει κλιμάκωση, απλά δεν.
Τι προσπαθεί να κάνει η Τζένιφερ Λόπεζ
Γι’ αυτό δεν θα εστιάσω τόσο στο γιατί η Τζένιφερ Λόπεζ έβγαλε το The Mother, αλλά γιατί έχει βάλει σε δεύτερη μοίρα το τραγούδι για να καταπιαστεί με το άπιαστο για την ίδια, το να πάρει κάποιο βραβείο. Έφτασε όσο πιο κοντά μπορούσε με το Hustle, αλλά δεν είναι όλα για όλους. Εδώ η Τζένιφερ Άνιστον μετά το Cake που ήταν η πιο δυνατή της ταινία, δεν έκανε καν κάτι αξιοσημείωτο.
Οκ, προφανώς όταν έχεις τόσα εκατομμύρια, έχεις το δικαίωμα να κάνεις ό,τι σου καρφωθεί στο κεφάλι. Ταινίες θέλει να κάνει η JLo και ταινίες θα κάνει. Φαίνεται όμως να της έχει καρφωθεί μια συγκεκριμένη ιδέα πως θα κάνει κάτι παραπάνω από ταινίες που στο επόμενο δευτερόλεπτο δεν θυμάσαι καν πώς λέγονται.
Με όλη την καλή διάθεση, Τζενιφεράκι μας άκουσέ μας. Είσαι φανταστική performer. Κάνε την πλάκα σου με μια ταινία μια στο τόσο και μη χαλάς τόσο αυτό που είσαι εξαιτίας κακών παραγωγών. Μιλάμε για την Τζένιφερ Λόπεζ, όχι για κάποιο πρόσωπο που το έχει ανάγκη.
Ή, μπορείς αν θες, να ρωτάς και την άποψη του Μπεν Άφλεκ που, είμαστε βέβαιοι, θα σου είχε πει, αν τον ρωτούσες, ότι το σενάριο είναι επιεικώς χαχόλικο. Δίπλα σου τον έχεις, δεν χάνεις τίποτα.
