Το 2023 μας αποχαιρετάει σιγά σιγά και στις παραδόσεις των ημερών είναι και οι ανασκοπήσεις. Εν προκειμένω, θα το πάμε στην κατηγορία «σινεμά». Αλλά όχι με νοσταλγική διάθεση. Τις ταινίες που θα δείτε παρακάτω, θέλουμε να τις ξεχάσουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
Στα μάτια μας και για λόγους που ποικίλουν, ήταν οι χειρότερες της χρονιάς. No more please. No. Σε μερικές ίσως ήμασταν πιο αυστηροί από ό,τι θα έπρεπε. Αλλά έφταιξε το τι περιμέναμε και τι (δεν) είδαμε..
Οι χειρότερες ταινίες του 2023
Fast X
Το χειρότερο των χειρότερων της σεζόν; Ναι, απαντάμε με όση δύναμη έχουμε. Ακόμα και σαν φάρσα να το προσεγγίζαμε, ούτε τότε θα μπορούσαμε να του δώσουμε κάποια points επιείκειας.
Ένα μεγάλο «γιατί» σε διάφορες μορφές βασανίζει το μυαλό του (άτυχου) θεατή. Γιατί κάποιος έκρινε πως αξίζει να δοθεί «Οκ» γι’ αυτό το φιλμ. Γιατί παίζουν τόσο άσχημα. Γιατί μας περνάνε για χαζούς. Και γιατί κάθομαι και το βλέπω. Αυτό το franchise έπρεπε να χε από καιρό τελειώσει.
The Flash
Μπορούμε να αρχίσουμε την κουβέντα για το πόσο αυτοκαταστροφικός είναι ο (ή «το» όπως προτιμά να τον αποκαλούν) Έζρα Μίλερ. Και πόσο αυτό επηρέασε άσχημα το πώς πήγε στο box office μια ταινία που η DC είχε επενδύσει «χοντρά».
Η αλήθεια όμως είναι πως η ταινία γενικώς ήταν κακή. Πολύ κακή. Ευθέως δυσανάλογη των προσδοκιών. Κούραζε σχεδόν από το πρώτο λεπτό, μην έχοντας το παραμικρό όραμα και το ερώτημα επανήλθε: Μήπως καταναλώσαμε περισσότερους σούπερ ήρωες από όσους αντέχαμε;
Ο Μπο Φοβάται
Τι ήθελε να μας πει τελικά αυτή η ταινία; Η απόδειξη πως μια πολύ καλή ιδέα δεν είναι απαραίτητο πως θα μεταφερθεί ομοίως στην οθόνη.
Κι αυτό που περιμέναμε πως θα ήταν (ακόμα) ένας ερμηνευτικός θρίαμβος του Χοακίν Φοίνιξ, κατέληξε κάτι που θα ήμασταν πολύ «ΟΚ» και να μην είχαμε δει ποτέ.
Ένας αχταρμάς από ακαταλαβίστικες εικόνες, που δεν έδεσαν ποτέ μεταξύ τους. Και ακριβώς επειδή είχαμε τρελές προσδοκίες, δεν συγχωρούμε αυτό το αποτέλεσμα. Πονάει η προδοσία και δεν καταλάβαμε Χριστό…
Asteroid City
Ο Γουές Άντερσον είναι ο Ιερώνυμος Μπος του σινεμά. Αλλά αυτό δεν σημαίνει και πως ό,τι πιάνει στα χέρια του μεταμορφώνεται σε χρυσάφι.
Η εξαιρετική φωτογραφία, η καλαισθησία, τα χρώματα και το τόσο ιδιαίτερο ύφος του ήταν κλασικά εκεί, στο Asteroid City. Τα άλλα όλα όμως, όχι.
Το λαμπερό καστ δεν έβγαλε τα κάστανα από τη φωτιά, ούτε το hype, πώς να γίνει αλλιώς όταν πάσχει η βασική ιδέα; Κι εδώ οι προσδοκίες ήταν στο «ψηλότερα δεν γίνεται», άρα το ξενέρωμα είναι αντίστοιχο. Εξαντλώντας την αυστηρότητα μέσα μας.
Προφανώς και υπήρξαν πολύ χειρότερες ταινίες. Αλλά για τη συγκεκριμένη κάναμε όνειρα χίλια. Κι αυτό που είδαμε ήταν η με διαφορά πιο αδύναμη στιγμή στη φιλμογραφία του Άντερσον.
Paint
O Όουεν Γουίλσον κάνει τον Μπομπ Ρος (κι ας τον λένε με άλλο όνομα) και αυτό είναι μια κωμωδία που θα έπρεπε να απαγορεύεται να έχει αυτόν τον χαρακτηρισμό. Της κωμωδίας δηλαδή.
Πόσο κακό μπορεί να ήταν; Όσο φαντάζεστε. Και ακόμη περισσότερο. Μα ταινίες που πάνε και βγάζουνε…
