10 παραστάσεις που κάνουν πρεμιέρα μετά το Πάσχα

Κάποτε εκεί γύρω στο Πάσχα η θεατρική σεζόν έκλεινε τον κύκλο της και οι νέες παραστάσεις αναμένονταν από φθινόπωρο ξανά. Το μόνο θεατρικό δρώμενο του καλοκαιριού πάντα σχετιζόταν με κάποιο φεστιβάλ… Πλέον και αυτός ο «μύθος» κατερίφθη και νέες παραστάσεις -και πολυαναμενόμενες- σηκώνουν αυλαία μετά το Πάσχα.

«Περιμένοντας τον Γκοντό» στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση (15-19/5)

Η Κεντρική Σκηνή της Στέγης θα φιλοξενήσει το αριστούργημα του Σάμιουελ Μπέκετ, «Περιμένοντας τον Γκοντό» σε μια σπουδαία συμπαραγωγή του Emillia Romagna Teatro με την υπογραφή του διεθνώς καταξιωμένου Έλληνα σκηνοθέτη Θεόδωρου Τερζόπουλου.

Πρόκειται για μια μνημειακή παράσταση, στα όρια της υψηλής ποίησης και της αυθάδικης κωμωδίας, που έχει ήδη λάβει διθυραμβικές κριτικές από τον ιταλικό Τύπο και μετά την Αθήνα θα συνεχίσει τη διεθνή περιοδεία της.

Η παράσταση του Τερζόπουλου «φανερώνει μια σταυρωμένη ανθρωπότητα, της οποίας τα καρφιά είναι λέξεις» όπως σημειώνουν τα ξένα δημοσιεύματα, για να καταλήξουν στο αποφθεγματικό: «μια παράσταση που θα γραφτεί στα χρονικά του σύγχρονου θεάτρου».

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (16-19/5)

Το Κρατικό Θέατρο της Τουρκίας σε συνεργασία με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και τον πολιτιστικό οργανισμό «Λυκόφως» ενώνουν τις δυνάμεις τους για να παρουσιάσουν μια ξεχωριστή ανάγνωση της ερωτικής τραγωδίας «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, με Έλληνες και Τούρκους ηθοποιούς, σε σκηνοθεσία του Λευτέρη Γιοβανίδη.

Πρόκειται για ένα εξαιρετικά φιλόδοξο και υψηλών απαιτήσεων εγχείρημα, το οποίο αποσκοπεί να αποτελέσει και μια «γέφυρα» μεταξύ των δύο χωρών, καθώς δίνει μια μοναδική ευκαιρία σε Έλληνες και Τούρκους καλλιτέχνες να συνεργαστούν και να ενώσουν τις φωνές τους.

Μετά την πρώτη της παρουσίαση στην Άγκυρα στις 19 Απριλίου και αμέσως μετά στην Κωνσταντινούπολη, η μεγάλη διεθνής συμπαραγωγή έρχεται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών μόνο για τέσσερις παραστάσεις σε μια τρίγλωσση εκδοχή στα ελληνικά, τα αγγλικά και τα τουρκικά (με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους).

«Odysseus» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (30 -31/5)

Το Δραματικό Θέατρο της Φιλιππούπολης (Plovdiv Drama Theater), ο σημαντικότερος και ιστορικότερος θεατρικός θεσμός της Βουλγαρίας, παρουσιάζει την πολυβραβευμένη και πολυταξιδεμένη υπερπαραγωγή «Odysseus».

Σαράντα ηθοποιοί επί σκηνής ενσαρκώνουν μέσα σε ένα οπτικοακουστικό υπερθέαμα το ομηρικό έπος, γραμμένο σε πρωτότυπη προσαρμογή για το θέατρο από τον κορυφαίο εν ζωή Βούλγαρο θεατρικό συγγραφέα Alexander Sekulov, σε σκηνοθεσία της βραβευμένης στο Φεστιβάλ της Αβινιόν, Diana Dobreva.

«Πόθεν Έσχες» στο Θέατρο Βεάκη (από 11/5)

Με χιούμορ, ελαφράδα και σκωπτική διάθεση απέναντι σε μια συλλογική μνήμη που είναι γεμάτη αντιφάσεις, έρχεται στο Θέατρο Βεάκη η νέα παράσταση της ομάδας 4Frontal, σε σκηνοθεσία των Γιώτας Σερεμέτη- Κώστα Φιλίππογλου και πρωτότυπο κείμενο της Νεφέλης Μαϊστράλη.

Αφηγείται την κωμικοτραγική ιστορία ενός απατεώνα, που εκμεταλλεύτηκε τις παθογένειες της μεταπολιτευτικής Ελλάδας και έγινε το σύμβολο μια ολόκληρης εποχής, η οποία συναντιέται με το σήμερα.

«Και λέγε-λέγε» στο Θέατρο Τέχνης (Σκηνή Φρυνίχου, από 15/5)

Ένα συνολικό έργο τέχνης που δημιουργήθηκε από τον συνδυασμό διαφορετικών τεχνών: κείμενα της Λένας Κιτσοπούλου, φωτογραφίες του Γιώργου Καπλανίδη και του Τάκη Διαμαντόπουλου, ένα video clip σε τραγούδι του Νίκου Κυπουργού, μια ταινία μικρού μήκους της Λένας Κιτσοπούλου σε κινηματογράφηση της Εύης Καλογηροπούλου. Η σύνθεση όλων αυτών οδηγεί στο έργο που θα παρουσιαστεί στη Φρυνίχου προτείνοντας μια νέα θεώρηση της θεατρικής πράξης πέρα από τα όρια του ίδιου του θεάτρου.

Η «Γραμμή του ορίζοντος» στην Πειραματική Σκηνή Νέων Δημιουργών του Εθνικού Θεάτρου (από 16/5)

Ως «μια ιστορία φυγής» χαρακτήριζε ο πρόωρα χαμένος συγγραφέας, κριτικός, δοκιμιογράφος, σκηνοθέτης και ραδιοφωνικός παραγωγός Χρήστος Βακαλόπουλος, το βιωματικό και ίσως και το ωριμότερο έργο του, τη «Γραμμή του ορίζοντος», που σκηνοθετεί ο Γιώργος Παύλου.

Ο αριστούχος απόφοιτος του Τμήματος Σκηνοθεσίας της Δραματική Σχολής του Εθνικού Θεάτρου φέρνει στη σκηνή τον επώδυνο απολογισμό μιας γυναίκας.

Η αναδρομή της δεν είναι μόνο μια καταμέτρηση προσωπικών απωλειών, αλλά και ένας αποχαιρετισμός σε μια γενιά που συνθηκολόγησε, μια Αθήνα που χάθηκε ανάμεσα στους συρμούς, μια Ελλάδα που απορροφήθηκε από τον υλισμό, μια κοινωνία που παρέδωσε την ταυτότητά της στην επίφαση.

«Κήτος» στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης (από 17/5)

Ένας άνδρας και απέναντί του, διαιτολόγοι, διατροφολόγοι, χάπια, μηχανήματα, ινστιτούτα, προσφορές αδυνατίσματος, υποσχέσεις, διαφημίσεις και μοντέλα του instagram. Κι όταν όλα αυτά μαζί καταφέρουν να μετακινήσουν τον δείκτη της ζυγαριάς του, η βελόνα κολλάει σε ένα συνονθύλευμα αναμνήσεων.

Ο Ευάγγελος Βογιατζής παρουσιάζει στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν τον ανέκδοτο θεατρικό μονόλογο του Βαγγέλη Ρωμνιού, ένα έργο που με αφορμή την παχυσαρκία μάς καλεί να κοιτάξουμε βαθύτερα στην ψυχοσύνθεση των ανθρώπων και να αναζητήσουμε τι είναι αυτό που προκαλεί και διαιωνίζει το κοινωνικό στίγμα.

«Ριχάρδος ΙΙΙ*» στο Σύγχρονο Θέατρο (από 09/5)

Η ομάδα Anima και η σκηνοθέτις Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη ανεβάζουν με έναν νέο, ανατρεπτικό τρόπο τον «Ριχάρδο III» του Σαίξπηρ, σε διασκευή του Ανδρέα Φλουράκη.

Η παράσταση, χρησιμοποιώντας τη συνθήκη του θεάτρου μέσα στο θέατρο, συμπεριλαμβάνει τρεις παράλληλες ιστορίες: το πρωτότυπο σαιξπηρικό έργο, τα γεγονότα που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια των προβών και την αγωνιώδη προσπάθεια ενός ηθοποιού να καταφέρει να προβάλει την εμπειρία του.

Η συνύπαρξη αυτών των αλληλένδετων ιστοριών στοχεύει να αναδείξει τα πάντα κρίσιμα θέματα της ανεξέλεγκτης χρήσης της εξουσίας, της άσκησης βίας του ισχυρού απέναντι στον αδύναμο, καθώς και του ρόλου των ΜΜΕ στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης.

«Μάθε με να φεύγω» στο bijoux de kant HOOD art space (από 10/5)

Η ομάδα bijoux de kant μεταφέρει στη σκηνή το πρωτότυπο και ανέκδοτο έργο του Άκη Δήμου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη. Ένα ακατάτακτο έργο που άλλοτε φλερτάρει με το -ξεχασμένο σήμερα- είδος του μπουλβάρ, άλλοτε με το ψυχολογικό θέατρο δωματίου, άλλοτε με τις ιστορίες μυστηρίου κι άλλοτε με τα παλιά, αισθηματικά ρομάντσα των περιπτέρων. Και που ενώ ονειρεύεται πως είναι δράμα, κρατάει σφιχτά το χέρι της κωμωδίας.

«Άλλες Εποχές» στο Θέατρο της οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής» (από 10/5)

Ο Άρης Τρουπάκης ανεβάζει το δημοφιλές στη χώρα μας έργο του Χάρολντ Πίντερ, «Άλλες Εποχές» («Old times», ευρύτερα γνωστό ως «Παλιοί καιροί»), σε μετάφραση Έλσας Ανδριανού, που μιλάει για τη διαχείριση της μνήμης, τους άλυτους λογαριασμούς μεταξύ των ζευγαριών και για το παρελθόν που μοιάζει όλο και πιο μακρινό, όσο ο άνθρωπος μεγαλώνει.

Η ιστορία του εντοπίζεται σε ένα απομονωμένο σπίτι δίπλα στη θάλασσα, όπου η Κέιτ και ο Ντίλι έχουν επιλέξει να μένουν μακριά από την πραγματικότητα. Η εμφάνιση της Άννας, παλιάς φίλης της Κέιτ, μοιάζει εκ πρώτοις σαν μια τυπική επίσκεψη.

Όμως, σταδιακά η Άννα λειτουργεί ως καταλύτης στη σχέση του ζευγαριού, αποκαλύπτοντας πως και οι δύο αποκρύπτουν πράγματα για το παρελθόν τους, και κυρίως το ότι θυμούνται και αντιλαμβάνονται τις κοινές τους εμπειρίες εντελώς διαφορετικά.

«Ένας εχθρός του λαού» στο Θέατρο Ρεκτιφιέ (από 9/5) 

Η Γεωργία Μαυραγάνη σκηνοθετεί το έργο του Χένρικ Ίψεν, «Ένας εχθρός του λαού». Κεντρικός ήρωας είναι ένας γιατρός μίας μικρής, πρόσφατα αναπτυσσόμενης εξαιτίας των θεραπευτικών λουτρών της, πόλης, που ανακαλύπτει πως τα λουτρά είναι μολυσμένα. Η πολιτική ηγεσία όμως δεν θα σταθεί στο πλευρό του.

Το πολιτικό έργο που αποτυπώνει τα ηθικά διλήμματα που αντιμετωπίζει μια κοινωνία και τα μέλη της ανεβαίνει με τη μορφή «δραματοποιημένου ντοκουμέντου μιας συνέλευσης, όπου όλο το παρασκήνιο και οι πολιτικοί και προσωπικοί χειρισμοί έρχονται σιγά-σιγά στην επιφάνεια».