Περιεχόμενα
Το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου αποκτά έναν ιδιαίτερα εορταστικό χαρακτήρα, καθώς 8 μεγάλες παραγωγές θα σηματοδοτήσουν τα Επιδαύρια του 2025, υπογραμμίζοντας τη σπουδαία θέση του 70χρονου θεσμού ως διεθνούς πολιτιστικού γεγονότος με μακροχρόνια παρουσία.
Το φετινό πρόγραμμα του φεστιβάλ τιμά τη συνολική πορεία του θεσμού από το 1955 μέχρι σήμερα, γι’ αυτό και θα παρουσιαστούν 8 έργα εκ των οποίων τα 7, θα είναι παγκόσμιες πρεμιέρες. Επίσης επιστρέφει η Ορέστεια σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Τερζόπουλου, η σύγχρονη όσο και τολμηρή προσέγγιση στο αριστούργημα του Αισχύλου που έκανε το κοινό να χειροκροτάει όρθιο στις κερκίδες το περασμένο καλοκαίρι.
Highlight του φετινού προγράμματος είναι η συμμετοχή της Ζιλιέτ Μπινός η οποία πρωταγωνιστεί στον Όρκο της Ευρώπης, του Wajdi Monawad, ένα έργο που γράφεται αυτή τη στιγμή για την επετειακή διοργάνωση του Φεστιβάλ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι φέτος στην Επίδαυρο δεν πρόκειται να δούμε κάποια κωμωδία, ωστόσο θα απολαύσουμε μια ξεχωριστή συναυλία από την ορχήστρα Utopia υπό τη διεύθυνση του Θεόδωρου Κουρεντζή.
Δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου
ΘΕΑΤΡΟ
Ulrich Rasche, Αντιγόνη του Σοφοκλή
27, 28 & 29 Ιουνίου
Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου – Εθνικό Θέατρο
Ο Ούλριχ Ράσε, που γνωρίσαμε το 2022 με τον συγκλονιστικό Αγαμέμνονα του Αισχύλου σε συμπαραγωγή με το Residenz theater του Μονάχου, επιστρέφει στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, για να σκηνοθετήσει αυτή τη φορά την Αντιγόνη του Σοφοκλή μ’ ένα λαμπερό καστ Ελλήνων ηθοποιών. Μια συμπαραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου με το Εθνικό Θέατρο, σε μια παράσταση που θα δοθεί στην Επίδαυρο για τρεις ημέρες.
Ανεξίτηλος στη μνήμη όσων παρακολούθησαν τον Αγαμέμνονα μένει ακόμα ο εκστατικός παλμός των ερμηνευτών, καθώς βάδιζαν αέναα πάνω στην τεράστια μηχανοκίνητη περιστρεφόμενη σκηνή με ζωντανή μουσική υπόκρουση. Εξελίσσοντας την ανατρεπτική του σκηνική γλώσσα, ο Ράσε βασίζεται στη αξεπέραστη μετάφραση του Νίκου Παναγιωτόπουλου για να αναδείξει την αγέραστη μορφή της Αντιγόνης. Η παράσταση θα ανοίξει το πρόγραμμα των Επιδαυρίων το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Ιουνίου και αναμένεται να αφήσει έντονο αποτύπωμα στο επετειακό έτος 2025.
Σημείωμα του σκηνοθέτη:
«Πάντοτε ονειρευόμουν να ανεβάσω στην Επίδαυρο την Αντιγόνη του Σοφοκλή. Ίσως ακουστεί κάπως παράξενο, αλλά η επιλογή μου δεν είχε να κάνει τόσο με τον χαρακτήρα της ίδιας της Αντιγόνης όσο με τη φιγούρα του βασιλιά Κρέοντα. Η Αντιγόνη, όπως γνωρίζουμε, είναι η ηρωίδα του έργου. Αντιστέκεται στην αυταρχική εξουσία του βασιλιά. Προτάσσει τις δικές της ιδέες για το τι πρέπει να συμβεί.
Η δύναμη και η αντίστασή της απέναντι στην εξουσία είναι αξιοθαύμαστες. Αλλά μήπως δεν ζούμε σήμερα σε μια κοινωνία όπου είναι πανεύκολο για όλους να παριστάνουν τις ηρωίδες ή τους ήρωες, να μιλούν και να πράττουν με τα δικά τους μέτρα και σταθμά; Μήπως πολλές φορές ξεχνάμε ότι αποστολή του Κρέοντα ως βασιλιά είναι να υπερασπίζεται το κράτος και τους νόμους; Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να ρίξουμε μια ματιά στον βασιλιά και στα επιχειρήματά του, που διατυπώνονται τόσο εύστοχα από τον Σοφοκλή στην τραγωδία.
Όπως ξέρουν καλά οι Έλληνες, η δημοκρατία είναι μια κατάκτηση που σφυρηλατήθηκε μέσα στους αιώνες, θεμελιωμένη σε ατομικές ελευθερίες αλλά και υποχρεώσεις. Στην Αντιγόνη, ο Κρέων είναι εκείνος που υπερασπίζεται αυτό το πολίτευμα. Έστω κι αν τελικά ακολουθεί εσφαλμένη πορεία, έστω κι αν αποδεικνύεται ανίκανος να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων που επιτάσσει η λειτουργία ενός τέτοιου πολιτεύματος, αξίζει τον κόπο να εξετάσουμε πιο προσεκτικά τα επιχειρήματα του Σοφοκλή εστιάζοντας στον χαρακτήρα του Κρέοντα.
Σε κάθε περίπτωση, χαίρομαι αφάνταστα για την ευκαιρία που μου δίνεται να διερευνήσω εις βάθος τις διαστάσεις και την επιχειρηματολογία του τραγικού ποιητή στην Επίδαυρο με έναν θίασο Ελλήνων ηθοποιών». (Μετάφραση από τα γερμανικά: Γιάννης Καλιφατίδης)
Σκηνογραφία: Ulrich Rasche, Δραματουργία: Antigone Akgün, Μετάφραση: Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος, Μουσική: Alfred Brooks, Κοστούμια: Άγγελος Μέντης, Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ, Εκπαίδευση και καθοδήγηση χορού: Yannik Stöbener, Βοηθός σκηνοθέτης: David Moser, Βοηθός σκηνογραφίας: Lukas Kötz, Βοηθός σκηνοθέτη: Θωμαΐς Τριανταφυλλίδου, Βοηθός σκηνογράφου: Ευάγγελος Αγάτσας
Πρωταγωνιστούν: Γιώργος Γάλλος- Κρέων, Δημήτρης Καπουράνης – Αίμων, Κόρα Καρβούνη – Αντιγόνη, Φιλαρέτη Κομνηνού – Τειρεσίας, Κίττυ Παϊταζόγλου- Ισμήνη, Θάνος Τοκάκης- Φύλακας
Χορός (αλφαβητικά) Γιώργος Ζιάκας, Δημήτρης Καπουράνης, Βασίλης Μπούτσικος, ΓκαλΡομπίσα, Θανάσης Ραφτόπουλος, Γιάννης Τσουμαράκης, Στρατής Χατζησταματίου και τρεις ακόμα ηθοποιοί.
Δημήτρης Τάρλοου, Ηλέκτρα του Σοφοκλή
4 & 5 Ιουλίου
Θέατρο Πορεία
Το θέατρο Πορεία επανέρχεται στην Επίδαυρο, αυτή τη φορά με τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Δημήτρη Τάρλοου στην πρώτη του σκηνοθεσία στο αργολικό θέατρο με τη σοφόκλεια εκδοχή της Ηλέκτρας.
Σε έναν κόσμο που μαστίζεται από ολοκληρωτισμούς και κοινωνική αδικία, σε μια εποχή όπου η βία και η εκδίκηση παρουσιάζονται συχνά ως «αναγκαίο κακό», η Ηλέκτρα του Σοφοκλή αποκτά ανατριχιαστική επικαιρότητα. Η τραγωδία αυτή δεν είναι απλώς μια αφήγηση εκδίκησης, αλλά ένας καθρέφτης των ανθρώπινων διλημμάτων, της διαχρονικής σύγκρουσης ανάμεσα στη δικαιοσύνη και την ηθική.
Η Ηλέκτρα, μέλος της καταραμένης οικογένειας των Ατρειδών, μια γυναίκα παγιδευμένη σε αυτόν τον κύκλο αίματος και φρίκης, είναι κάτι περισσότερο από τραγικός χαρακτήρας, αφού προσωποποιεί το δίλημμα ανάμεσα στην ανάγκη για δικαιοσύνη και την ηθική επιταγή της αποφυγής της βίας. Δεν είναι μόνο ένα τραγικό πλάσμα της μοίρας, αλλά και ένα δημιούργημα του χαρακτήρα της, ενός χαρακτήρα ολόψυχα δοσμένου στον αγώνα για δικαιοσύνη. Είναι άραγε και η ίδια θύμα της εμμονής της με την εκδίκηση ή μια φωνή αντίστασης απέναντι στη βαρβαρότητα της εξουσίας;
Και γιατί όταν το παλάτι απαλλάσσεται πλέον από τους τυράννους, εκείνη δεν περνάει το κατώφλι του; Μένει απλώς έξω από τον Οίκο που μισεί ή αρνείται να γίνει μέρος του συστήματος που πολέμησε με πάθος; Είναι ακόμα δέσμια των ακραίων συναισθημάτων που την καθόρισαν – του πόνου για τον θάνατο του πατέρα, του μίσους για τη μητέρα, της νοσταλγίας για τον χαμένο αδερφό; Το πάθος της –είναι βέβαιο– δεν σιγάζει ούτε μετά την κάθαρση.
Στην Ηλέκτρα, ο ποιητής δεν δίνει απαντήσεις, οι θεοί απουσιάζουν, οι χρησμοί απλώς συμπίπτουν με τις ανθρώπινες αποφάσεις, η συνείδηση περνά σε δεύτερη μοίρα, οι Ερινύες δεν εμφανίζονται. Παρ’ όλα αυτά, το τίμημα για τους επιζώντες είναι βαρύ. Αυτό το τίμημα της επιλογής και την ανθρώπινη ανάγκη για κάθαρση με κάθε κόστος μάς καλεί να αναλογιστούμε η σοφόκλεια Ηλέκτρα. Εξάλλου, ο Σοφοκλής δεν θα μας δώσει άλλη ευκαιρία, δεν θα γράψει τριλογία: το δικό του έργο τελειώνει εδώ – εντός αυτών των 1.510 στίχων θαυμαστής συμμετρίας και λιτότητας θα διευθετηθεί κάθε μία από τις αμφιβολίες και τα ερωτήματα που έχει θέσει.
Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς, Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου, Σκηνικά – Κοστούμια: Πάρις Μέξης, Μουσική σύνθεση: Φώτης Σιώτας, Σχεδιασμός φωτισμού: Αλέκος Αναστασίου, Χορογραφίες: Μαρκέλλα Μανωλιάδη, Συνεργάτις δραματολόγος: Έρι Κύργια, Βοηθοί σκηνοθέτη: Δήμητρα Κουτσοκώστα, Αρίστη Τσέλου, Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου: θ.α. , Βοηθός χορογράφου: Μάρω Σταυρινού, Βοηθοί φωτιστή: Χάρης Δάλλας, Ναυσικά Χριστοδουλάκου
Πρωταγωνιστούν: Γιάννης Αναστασάκης-Παιδαγωγός, Γρηγορία Μεθενίτη-Χρυσόθεμις, Λουκία Μιχαλοπούλου -Ηλέκτρα, Νικόλας Παπαγιάννης Αίγισθος, Ιωάννα Παππά -Κλυταιμνήστρα, Αναστάσης Ροϊλός- Ορέστης, Περικλής Σιούντας- Πυλάδης
Χορός (αλφαβητικά): Μαργαρίτα Αλεξιάδη, Ασημίνα Αναστασοπούλου, Ελένη Βλάχου, Ιωάννα Δεμερτζίδου, Ιωάννα Λέκκα, Ελένη Σίστη, Λυδία Στέφου, Άννα Συμεωνίδου, Χαρά Τζόκα. Ζωντανή ερμηνεία της μουσικής Φώτης Σιώτας, Τάσος Μισυρλής.
Μιχαήλ Μαρμαρινός, ζ – η – θ- Ο ξένος
Μια επιστροφή στις πηγές: Επίσκεψη σε τρεις ραψωδίες της Οδύσσειας
11 & 12 Ιουλίου
Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος – Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου
Ευγενικέ μου Αλκίνοε, που ξεχωρίζεις πρώτος στον λαό σου,
ωραίο πράγματι ν’ ακούς έναν καλό αοιδό,
όπως αυτός εδώ, με θεία θα ’λεγες φωνή.
Κι ομολογώ, απόλαυση άλλη δεν υπάρχει πιο χαριτωμένη,
απ’ όταν σμίγει ο κόσμος όλος σ’ ευφροσύνη: στην αίθουσα
οι καλεσμένοι, καθισμένοι στη σειρά, ακούν τον αοιδό
προσηλωμένοι, και τα τραπέζια εκεί μπροστά γεμάτα
ψωμί και κρέας· ο οινοχόος να τραβά απ’ τον κρατήρα
το κρασί και να περνά, να το κερνά στις κούπες.
Βαθιά το αισθάνομαι πως είναι αυτό ό,τι πιο ωραίο υπάρχει.
(Ομήρου Οδύσσεια, ραψωδία ι, στ. 2-11, μτφ. Δ.Ν. Μαρωνίτη,
Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών (Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη), ΑΠΘ, 2006)
Μετά τη ΝΕΚΥΙΑ με το ιαπωνικό θέατρο ΝΟ το 2015 και τους Ιχνευτές του Σοφοκλή το 2021, παραστάσεις που θα μας μείνουν αξέχαστες, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επανέρχεται στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου με μια ακόμα αναπάντεχη δραματουργική πρόταση καθοδηγώντας μια επιστροφή στις πηγές. Μια επίσκεψη σε τρεις ραψωδίες του έπους που αποκαλύπτει πώς αυτό το ατελεύτητο μυστήριο της προφορικής Αφήγησης (το βαθύ μυστήριο του θεάτρου) έχει τη δυνατότητα να μας εξακοντίζει συναρπαστικά «εκεί που η ιστορία ακόμα συμβαίνει». (Τα πρόσθετα αποσπάσματα από την Ιλιάδα στη δραματουργία της παράστασης είναι σε μετάφραση Δ.Ν. Μαρωνίτη, Άγρα, 2012).
Μετάφραση: Δημήτρης Μαρωνίτης, Σκηνοθεσία ΜιχαήλΜαρμαρινός, Δραματουργική επεξεργασία Ελένη Μολέσκη – Μιχαήλ Μαρμαρινός, Σκηνικά: Γιώργος Σαπουντζής, Κοστούμια: Ελευθερία Αράπογλου, Μουσική: Andys Skordis, Χορογραφία: Gloria Dorliguzzo, Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ, Μάσκες: Μάρθα Φωκά, Α΄βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Μολέσκη, Β΄ βοηθός σκηνοθέτη: Αλεξία Παραμύθα.
Γιάννης Χουβαρδάς, Οι δύο Οιδίποδες
25 & 26 Ιουλίου
Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου – Λυκόφως
Γιορτάζοντας 50 χρόνια συνεχούς επαγγελματικής παρουσίας στο θέατρο, ο Γιάννης Χουβαρδάς μεταφράζει, διασκευάζει και σκηνοθετεί τον Οιδίποδα Τύραννο και τον Οιδίποδα επί Κολωνώτου Σοφοκλή σε μίαπαράσταση ως ενιαίο έργο. Υπό από την καθοδήγηση του έμπειρου Έλληνα σκηνοθέτη, μια ομάδα σημαντικών ηθοποιών και συντελεστών θα αφηγηθούν, με ζωντανή μουσική, τη συγκλονιστική ιστορία του Οιδίποδα ξεκινώντας από το τέλος και πηγαίνοντας προς τα πίσω, στην αρχή του κακού.
Ο τυφλός και σε προχωρημένη πλέον ηλικία Οιδίπους μαζί με τους στενούς του συγγενείς φτάνουν σε έναν τόπο μυστηρίου διάσπαρτο με ιερά ταφικά μνημεία, τον αρχαίο Κολωνό, όπου θα γνωρίσουν μέσω θεϊκής αποκάλυψης τα ιερά απόκρυφα που θα τους δώσουν την απάντηση στο γιατί έζησαν μια τόσο βασανισμένη ζωή. Στη διάρκεια αυτής της μετάβασης, τα πρόσωπα αναβιώνουν μαζί με τον Οιδίποδα τα συνταρακτικά συμβάντα του «Τυράννου» και, περνώντας μέσα από τα στάδια προσέγγισης του θεϊκού πνεύματος όπως παρατίθενται στον «Επί Κολωνώ», παρακολουθούν την τελική ανύψωση και ανάληψη του ήρωα στους ουρανούς.
Στόχος του Γιάννη Χουβαρδά είναι τα δύο έργα ‒πολύ διαφορετικά μεταξύ τους σε σύλληψη και ύφος, και γραμμένα με μεγάλη χρονική απόσταση το ένα από το άλλο‒ να είναι απολύτως αναγνωρίσιμα στη διάρκεια της παράστασης, με τρόπο που να αποδίδει αρμονικά την αίσθηση μιας ενιαίας ιστορίας, πιστής στο πνεύμα του Σοφοκλή, του κορυφαίου τραγικού.
Μετάφραση – Διασκευή – Σκηνοθεσία Γιάννης Χουβαρδάς , Σκηνικά Εύα Μανιδάκη , Κοστούμια Ιωάννα Τσάμη , Μουσική Άγγελος Τριανταφύλλου , Κίνηση Ερμίρα Γκόρο , Φωτισμοί Νίκος Βλασόπουλος , Α΄ βοηθός σκηνοθέτη Δέσποινα Λάρδη , Βοηθοί σκηνοθέτη Ηλιάνα Καλαδάμη, Ναυσικά Κίρκη.
Πρωταγωνιστούν (αλφαβητικά): Στεφανία Γουλιώτη, Νίκος Καραθάνος, ΚαρυοφυλλιάΚαραμπέτη, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Πηνελόπη Τσιλίκα, Ορέστης Χαλκιάς, Νίκος Χατζόπουλος , Χορός Γιάννης Κότσιφας, Έκτορας Λυγίζος (κορυφαίοι), Πολυξένη Παπακωνσταντίνου, Θεόβη Στύλλου, Άγγελος Τριανταφύλλου.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΑ – ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΥΚΛΟΣ CONTEMPORARY ANCIENTS
Wajdi Mouawad, Ο όρκος της Ευρώπης
1 & 2 Αυγούστου
Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου – Théâtre national de la Colline
Κείμενο – Σκηνοθεσία Wajdi Mouawad
Στα ξένα ονόματα του προγράμματος περιλαμβάνεται ο λιβανικής και καναδικής καταγωγής συγγραφέας, σκηνοθέτης και ηθοποιός Ουαζντί Μουαουάντ, καλλιτεχνικός διευθυντής του Théâtre National de la Colline. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο του θα έχει έχει η Ζιλιέτ Μπινός.
Ο Ουαζντί Μουαουάντ έγινε γνωστός στην Ελλάδα κυρίως ως ο σεναριογράφος του υποψήφιου για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας Μέσα από τις φλόγες (σκην. Denis Villeneuve, 2010), που βασίστηκε στο θεατρικό έργο του Πυρκαγιές (Incendies). Το σκοτεινό αυτό οδοιπορικό στον Λίβανο του εμφυλίου, που ξετυλίγεται μέσα από μια τραυματική οικογενειακή ιστορία, έχει στη ρίζα του μια βαθιά σύνδεση με την αρχαία τραγωδία, η οποία αποτελεί την κυριότερη πηγή έμπνευσης του Μουαουάντ: ο διχασμός στην καρδιά της οικογένειας, η πάλη των δύο φύλων, ο ξεριζωμός, η ολέθρια κληρονομιά της προηγούμενης γενιάς στις επόμενες και η αναζήτηση κάθαρσης είναι θέματα που επανέρχονται στα θεατρικά του έργα, τα περισσότερα σε διάλογο με ήρωες του Αρχαίου Δράματος.
Θέατρο πολιτικό σε συνομιλία με τη σύγχρονη ιστορία, εμβαθύνει ταυτόχρονα στον Μύθο επιδιώκοντας να αναδείξει τις αρχετυπικές διαστάσεις της ανθρώπινης περιπέτειας, ανεξαρτήτως τόπου και χρόνου. Από την άλλη, εστιάζει στην αναζήτηση ταυτότητας πέρα από φυλετικά, θρησκευτικά, οικογενειακά όρια, και ο φωτισμός των προσώπων μ’ έναν έντονα λυρικό λόγο προσδιορίζει μια ιδιαίτερα σύγχρονη προσέγγιση, όπως το είδαμε και στο τελευταίο του έργο Όλοι εμείς πουλιά, που ανέβηκε στο Εθνικό Θέατρο πέρσι.
Ο Μουαουάντ είχε έρθει στο Ηρώδειο το 2011 με τον κύκλο Γυναίκες, σπονδυλωτή σκηνοθεσία των έργων του Σοφοκλή Αντιγόνη, Ηλέκτρα και Τραχίνιαι, με γαλλοκαναδικό θίασο σε μια διεθνή συμπαραγωγή.
Από τους πλέον ενδιαφέροντες σύγχρονους δραματουργούς διεθνώς, επανέρχεται φέτος στο Φεστιβάλ, πρώτη φορά όμως στην Επίδαυρο, με ένα νέο έργο εμπνευσμένο από αρχαίες ηρωίδες που γράφει με δική μας ανάθεση στο πλαίσιο του Κύκλου C, ntemp, raryAncients. Θα το παρουσιάσει το πρώτο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου μ’ έναν πολυεθνικό θίασο σε μια πολύγλωσση παράσταση, διεθνή συμπαραγωγή και από τα highlights του καλοκαιριού.
Σημείωμα του σκηνοθέτη:
«Το ταξίδι επιστροφής είναι πάντα ταξίδι αλλά ποτέ επιστροφής. Είναι πένθος, εσωτερικός νεκροθάλαμος όπου εισερχόμαστε για να αναγνωρίσουμε το πτώμα ενός πράγματος που θεωρούσαμε ακόμα ζωντανό. Αυτό συμβαίνει για κείνες που θεωρούν ότι θα ξαναβρούν κάποτε τη μητέρα τους αλλά και για τη μητέρα που θεωρεί ότι κάποτε θα ξαναβρεί τις κόρες της. Είναι μια αρχαία ιστορία που επαναλαμβάνεται διαρκώς από τα βάθη του χρόνου: ένα κορίτσι παίζει στην ακρογιαλιά όταν ξαφνικά βλέπει να εμφανίζεται ένας λευκός ταύρος. Θαμπωμένη από την ομορφιά και τη δύναμή του, η κοπέλα καβαλά ανυποψίαστη τον ταύρο που, μεμιάς, ξαναγυρνά προς τη θάλασσα παρασύροντάς την μια για πάντα μακριά από την πατρίδα της.
Αιώνες, χιλιετίες αργότερα, μέσα απ’ την ίδια τη σάρκα των παιδιών και των παιδιών των παιδιών των παιδιών εξακολουθούν να αντηχούν τα τραγούδια, τα κλάματα και οι χοροί των αρχαίων τραυμάτων, που κανείς ποτέ δεν είπε και κανείς ποτέ δεν αφηγήθηκε. Κι από συμφορά σε συμφορά, από βιαιότητα σε βιαιότητα, οι πηγές των βασάνων χάνονται στο πηγάδι του χρόνου.
Πρέπει, λοιπόν, κάποια στιγμή, αφού δεν μπορείς να μιλήσεις, δεν μπορείς να αναπνεύσεις, όταν όλα αρχίζουν ψελλίζοντας να επανέρχονται, με υπομονή, να μπεις στον λαβύρινθο της μνήμης ακολουθώντας το αόρατο νήμα του έρωτα, όσο οδυνηρό κι αν είναι, για να ξαναβρείς το πρωταρχικό τραύμα που αιμορραγεί ακόμα και να δοκιμάσεις να το επουλώσεις. Να επινοήσεις έναν χαρακτήρα για να ψηλαφίσεις τη φρίκη των συμφορών του δικού σου παρελθόντος».
Μαρία Πρωτόπαππα, Ανδρομάχη του Ευριπίδη
8 & 9 Αυγούστου
Μεταφερόμαστε μακριά από τα μεγάλα κέντρα, στην ελληνική επαρχία. Θεσσαλία, Φθιώτιδα, Θετίδειον. Στον οίκο του γιου του Αχιλλέα, του Νεοπτόλεμου. Ο βίαιος, σκληρός, ασεβής ήρωας της Ιλιάδας, που πάνω του στηρίχθηκε η νίκη των Ελλήνων στην Τροία, είναι ανίκανος να ανταποκριθεί στις ευθύνες του πατέρα, του συζύγου, του ηγέτη. Φεύγει για να βρει θεραπεία στο μαντείο του Απόλλωνα στους Δελφούς.
Ο πολεμικός παροξυσμός του έχει μολύνει το κρεβάτι, το σπίτι, την πόλη του. Μπροστά στα μάτια της γυναίκας που αδίκησε ανεπανόρθωτα, θα λάβει το είδος της τιμωρίας που ονομάστηκε νεοπτολέμειοςτίσις. Η χώρα, η επαρχία, αποδεκατισμένη, αντιπροσωπεύεται από έναν γκροτέσκο Χορό γυναικών, εγκαταλελειμμένων, φοβισμένων, υποταγμένων μέσα στην απορία τους.
Σε μιαν αντιστροφή της ηρωικής Ιλιάδας, στην Ανδρομάχηο Ευριπίδης στηλιτεύει την αλαζονεία των Ελλήνων και την ψευδαίσθηση της ανωτερότητας του πολιτισμού τους. Οι προπολεμικές υποσχέσεις για μια ενωμένη, ισχυρή χώρα διαψεύδονται σε ένα τοπίο φθοράς, γήρατος, φόβου και φθόνου. Η ευθύνη βαρύνει όχι μόνο τους πρωτεργάτες, αλλά και όσους τους πίστεψαν και συνέβαλαν στον ευτελισμό των αξιών με την ανοχή τους. Η νέα γενιά πληρώνει το τίμημα.
Μετάφραση: Γ. Β. Τσοκόπουλος, Σκηνοθεσία – Απόδοση – Δραματουργική επεξεργασία: Μαρία Πρωτόπαππα, Συνεργασία στη δραματουργική επεξεργασία Έλενα Τριανταφυλλοπούλου, Καλλιτεχνική συνεργασία Ελένη Σπετσιώτη , Σκηνικά – Κοστούμια Εύα Νάθενα, Μουσική σύνθεση Λόλεκ, Φωτισμοί Σάκης Μπιρμπίλης, Κίνηση Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου , Φωνητική διδασκαλία Άννα Παγκάλου, Βοηθός σκηνοθέτιδας: Εύη Νάκου.
Θεόδωρος Τερζόπουλος, Ορέστεια του Αισχύλου
22 & 23 Αυγούστου
Εθνικό Θέατρο
Η εμβληματική τριλογία του Αισχύλου Ορέστεια σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Τερζόπουλου, στην πρώτη συνεργασία του διεθνώς καταξιωμένου Έλληνα σκηνοθέτη και δασκάλου με το Εθνικό Θέατρο, αποτέλεσε από τις σπουδαιότερες στιγμές στην πρόσφατη ιστορία του ελληνικού θεάτρου. Μετά τη θριαμβευτική της πορεία σε ξεχωριστούς σταθμούς, η παράσταση επιστρέφει στις 22 & 23 Αυγούστου στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, ολοκληρώνοντας τον φετινό επιδαύριο κύκλο του Φεστιβάλ.
Η Ορέστεια του Τερζόπουλου συνιστά ένα έργο διανοητικού και φιλοσοφικού βάθους, που κατορθώνει με τη συνταρακτική του ενέργεια να διευρύνει τα όρια της τέχνης, και να αφηγηθεί, εντέλει, την ιστορία της ίδιας της ανθρωπότητας. Ως πράξη αδιαμφισβήτητα πολιτική και εμπειρία πολυδιάστατα πνευματική, η παράσταση έτυχε διθυραμβικής υποδοχής τόσο από τους χιλιάδες θεατές που την παρακολούθησαν όσο και από τα εγχώρια και διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Μετά την πρεμιέρα της στην Επίδαυρο το 2024, την περιοδεία που ακολούθησε στην Ελλάδα και την Κύπρο, και την παρουσίασή της στη Βιτσέντσα της Ιταλίας, όπου άνοιξε τον 77ο Κύκλο Κλασικών Παραστάσεων στο ιστορικό θέατρο ,limpic, η μοναδική αυτή παράσταση επιστρέφει στον τόπο από όπου ξεκίνησε το συναρπαστικό της ταξίδι, για να προσφέρει σε όλους μας τη δυνατότητα να τη ζήσουμε για ακόμα μια φορά.
Μετάφραση: Ελένη Βαροπούλου , Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Θεόδωρος Τερζόπουλος, Συνεργάτης σκηνοθέτης: Σάββας Στρούμπος , Σκηνικά – Κοστούμια – Φωτισμοί: Θεόδωρος Τερζόπουλος, Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Παναγιώτης Βελιανίτης, Σύμβουλος δραματολόγος: Μαρία Σικιτάνο , Δραματολόγος παράστασης: Ειρήνη Μουντράκη, Βοηθός σκηνοθέτη: Θεοδώρα Πατητή , Συνεργάτης σκηνογράφου: Σωκράτης Παπαδόπουλος, Συνεργάτιδα ενδυματολόγου: Παναγιώτα Κοκκορού , Συνεργάτης φωτιστή: Κωνσταντίνος Μπεθάνης, Καλλιτεχνική συνεργάτιδα: Μαρία Βογιατζή , Βίντεο Νίκος Πάστρας , Φωτογραφίες: J,hannaWeber
Παίζουν (αλφαβητικά): Μπάμπης Αλεφάντης Πυλάδης, Έβελυν Ασουάντ Κασσάνδρα, Τάσος Δήμας Φύλακας/Κορυφαίος/Προπομπός, Κωνσταντίνος Ζωγράφος Ορέστης, Έλλη Ιγγλίζ Τροφός, Δαυίδ Μαλτέζε Αίγισθος, Άννα Μαρκά Μπονισέλ Προφήτις, Νίκος Ντάσης Απόλλων, Ντίνος Παπαγεωργίου Κήρυκας, Αγλαΐα Παππά Αθηνά, Μυρτώ Ροζάκη Ηλέκτρα, Σάββας Στρούμπος Αγαμέμνων, Αλέξανδρος Τούντας Οικέτης, Σοφία Χιλλ Κλυταιμνήστρα / Το Είδωλον της Κλυταιμνήστρας ,
Χορός: Μπάμπης Αλεφάντης, Κατερίνα Αμπλιανίτη, Έβελυν Ασουάντ, Χριστόφορος Βογιατζής, Ναταλία Γεωργοσοπούλου, Κατερίνα Δημάτη, Πύρρος Θεοφανόπουλος, Έλλη Ιγγλίζ, Βασιλίνα Κατερίνη, Θάνος Μαγκλάρας, Ελπινίκη Μαραπίδη, Άννα Μαρκά Μπονισέλ, Λυγερή Μητροπούλου, Ρόζυ Μονάκη, Ασπασία Μπατατόλη, Νίκος Ντάσης, Ντίνος Παπαγεωργίου, Βαγγέλης Παπαγιαννόπουλος, Σταύρος Παπαδόπουλος, Μυρτώ Ροζάκη, Γιάννης Σανιδάς, Αλέξανδρος Τούντας, Κατερίνα Χιλλ, Μιχάλης Ψαλίδας.
Διάρκ. 200΄
Φεστιβάλ Αθηνών 2025
ΚΥΚΛΟΣ ΚΛΑΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
Θεόδωρος Κουρεντζής, Utopia
19 Ιουλίου
Regula Mühlemann – Eve-Maud Hubeaux
Γκούσταφ Μάλερ: Συμφωνία αρ. 4και Τραγούδια για τα νεκρά παιδιά (Kindertotenlieder)
Η ανακοίνωση κάθε νέας συναυλίας του Θεόδωρου Κουρεντζή δημιουργεί υψηλές προσδοκίες και αδημονία: για τοπαγκόσμιο μουσικόφιλο κοινό οι ερμηνείες του χαρισματικούαρχιμουσικού εγγυώνται μεγάλες συγκινήσεις. Πόσο μάλλον όταν η πληθωρική μουσική προσωπικότητα του Κουρεντζή αναμετριέται με το μεγαλείο του Μάλερ, που προκαλεί τον διανοητικό και συναισθηματικό κόσμο του ακροατή με τις υπαρξιακές αναζητήσεις και τις μεταφυσικές αγωνίες του.
Σε μια μοναδική συναυλία στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, ο πολυβραβευμένος Έλληνας αρχιμουσικός θα διευθύνει τηUt,pia, την ανεξάρτητη ορχήστρα που ίδρυσε το 2022,στην Τέταρτη συμφωνία του Μάλερ, τη δημοφιλέστερη του Αυστριακού μουσουργού. Το τραγούδι του δ΄ μέρους θα ερμηνεύσει η εξαιρετική Ελβετή σοπράνο ΡέγκουλαΜίλεμαν, από τις κορυφαίες της γενιάς της.
Στο δεύτερο μέρος της βραδιάς, η μεσόφωνος Εβ-ΜοντΙμπό θα ερμηνεύσει τα σπαρακτικά Τραγούδια για τα νεκρά παιδιά (Kindert,tenlieder), τον κύκλο τραγουδιών που συνέθεσε ο Μάλερ (1901-1904) σε φόρμα ορχηστρικών λίντερ, μελοποιώντας πέντε ποιήματα του Φρίντριχ Ρίκερτ.
*Πηγή: Aefestival
Photo Credit: Shutterstock
