Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς τίτλο παράστασης «Έρως μονόπτερος ο πλάνης»; Εγώ σκέφτομαι μια σουρεαλιστική αποτύπωση του εσωτερικού δράματος του ανθρώπου μπροστά στον έρωτα. Και η Μαρία Φλωράτου, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Γεράσιμου Γεννατά, επιστρέφει με αυτή την παράσταση για λίγα μόνο ανεβάσματα για να απαλύνει την οδύνη της ψυχής μπροστά στο ανεκπλήρωτο και στη φαυλότητα του έρωτα.
Λίγες μέρες πριν κάνει πρεμιέρα στο H. Ug., η Μαρία Φλωράτου μου μίλησε για το πώς είναι να στέκει πάνω στη σκηνή μόνη και να υποδύεται 20 διαφορετικές προσωπικότητες, για το τι σημαίνει να είσαι ηθοποιός και για τις δικές της προσωπικές αναζητήσεις.
– Τι είναι για σένα ο έρωτας;
Η δύναμη που μας κινητοποιεί, μας κάνει χαρούμενους, αισιόδοξους, δημιουργικούς.
– Με τι είσαι πολύ ερωτευμένη αυτή την περίοδο στη ζωή σου;
Δυστυχώς δεν διανύω τέτοια περίοδο στην ζωή μου, αλλα προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη και να χαίρομαι την καθημερινότητα.
– Πώς είναι για σένα να στέκεσαι μόνη επάνω στη σκηνή, να υποδύεσαι 20 ρόλους και να συνομιλείς αποκλειστικά με τους θεατές;
Έκανα μεγάλη προσπάθεια για να μπορέσω να διαχειριστώ μιάμιση ώρα μόνη μου πάνω στην σκηνή. Οι φόβοι και η ανασφάλεια, που ένιωθα πριν το επιχειρήσω ήταν πολύ ισχυροί. Ευτυχώς η επιθυμία μου να το δοκιμάσω ήταν μεγαλύτερη και ήμουν πολύ τυχερή, γιατί είχα έναν σκηνοθέτη, που εμπιστευόμουν απόλυτα, να με καθοδηγεί.
Οι φόβοι, ασφαλώς δεν φεύγουν απο την μια στιγμή στην άλλη δια μαγείας. Όταν καταφέρνω όμως και τους ξεπερνώ ή απλώς τους αντέχω και συνεχίζω μαζί με αυτούς, η ανταμοιβή της διαρκούς συνομιλίας με το κοινό είναι πολύ γλυκιά και οδηγεί σε μια αίσθηση του “μαζί”, που μόνο στο θέατρο έχω νιώσει.
Σε μια παράσταση όπως αυτή, έχεις μεν να μοιραστείς το όραμα μαζί με τον σκηνοθέτη και τους υπόλοιπους συντελεστές, αλλά στη σκηνή είσαι εσύ και ο εαυτός σου. Σου δημιουργεί καθόλου αυτό μια αίσθηση μοναξιάς;
Η μόνη στιγμή που έχω την αίσθηση της μοναξιάς είναι λίγο πριν βγω στη σκηνή, στην αρχή της παράστασης. Από τη στιγμή όμως που ανοίξουν τα φώτα και ακουστεί η μουσική, μπαίνω μέσα σε αυτόν τον κόσμο, που είναι γεμάτος οπτικά και ηχητικά ερεθίσματα. Καθε παράσταση ειναι ενα ταξίδι με όλους τους θεατές και τις περσόνες του έργου συνταξιδιώτες. Τότε δεν νιώθω καθόλου μόνη.
– Είναι αυτό το πιο απαιτητικό που έχεις κάνει θεατρικά;
Απολύτως. Η παράσταση είναι πολύ απαιτητική και σωματικά και ψυχικά. Θέλει τρομακτική αντοχή και εκρηκτικότητα. Σε κάποιους ηθοποιούς αυτό υπάρχει έμφυτο. Εγω πρέπει να προσπαθήσω πολύ συνειδητά και να κάνω πολυ πρόβα για να το καταφέρω.
Οι προηγούμενοι σου ρόλοι σε ακολουθούν; Αυτό το ρωτάω με διπλή έννοια. Η μία αφορά στο αν τους κρίνεις τώρα ως απαραίτητο στάδιο για να μπορείς να διαχειριστείς αυτούς τους 20 ρόλους αυτής της παράστασης. Η άλλη αφορά στο αν τους σκέφτεσαι και όταν τελειώνει η διαδρομή και σε βασανίζει μήπως έπρεπε να τους έχεις προσεγγίσει διαφορετικά.
Όλοι οι προηγούμενοι ρόλοι νιώθω ότι με πλουτίζουν και με συντροφεύουν στους επόμενους. Αναμφίβολα, όλες οι εμπειρίες, όχι μόνο οι θεατρικές αλλά και οι προσωπικές, συμβάλλουν στο υλικό ενός ηθοποιού. Είναι τέτοια η φύση της δουλειάς. Από τη στιγμή όμως που ένας ρόλος αποκτήσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του μέσα από τις δοκιμές, μετά
Νιώθω μόνο χαρά για το νέο αυτο “πρόσωπο”, που αυτονομείται. Ασφαλώς και πολλά πράγματα θα μπορούσαν να έχουν διαφορετικό αποτέλεσμα αν τα χειριζόταν κάποιος άλλος ή ήμουν εγώ η ίδια πιο έμπειρη ή οι συνθήκες ήταν λίγο πιο άνετες. Αυτό όμως δεν με βασανίζει. Νομίζω κάθε ρόλος είναι η συνισταμένη των δυνατοτήτων και των πληροφοριών που είναι στην διάθεση του ηθοποιού σε μία δεδομένη στιγμή. Υπ’ αυτην την έννοια κάθε ρόλος είναι “ωραίος” γιατί είναι στην ώρα του.
– Τα εικονικά συναισθήματα ενός ρόλου, αποτελούν και μια ευλογία για τον ηθοποιό ώστε τα συναισθήματα της πραγματικής του ζωής να τα διαχειρίζεται με ηρεμία;
Όχι δεν νομίζω ότι οι άνθρωποι που ασχολούμαστε με το θέατρο διαχειριζόμαστε καλύτερα τα συναισθήματα της πραγματικής μας ζωή χάρη σε αυτό. Η δική μου εμπειρία τουλάχιστον δεν επιβεβαιώνει κάτι τέτοιο. Η διαχείριση των σχέσεων, που είναι αμιγώς υπεύθυνη για τα συναισθηματα, που μας πλημμυρίζουν, είναι μεγάλη πρόκληση για όλους μας και χρειάζεται πολύ προσωπική δουλειά από τον καθένα για να μαλακώσει τα τραύματα και τις δυσλειτουργίες του.
– Ηθοποιός σημαίνει καταβύθιση στις πιο άγνωρες πλευρές του μέσα σου;
Σημαίνει καταβύθιση, απογείωση, προσγείωση, ανατροπή, υπερβολή, αμφισβήτηση και πολλές άλλες λέξεις, κάθε μία από τις οποίες είναι ένας τόμος ολόκληρος για την τέχνη του ηθοποιού.
– Ποιος είναι ο μεγαλύτερος σου φόβος και ποια η μεγαλύτερη σου απόλαυση στη ζωή;
Μεγαλύτερος φόβος, η μοναξιά και μεγαλύτερη απόλαυση, ο ανοιξιάτικος ήλιος
– Πώς τα πας με το τέλος ως έννοια και συνθήκη;
Άσχημα, άσχημα, πολύ άσχημα
Ο Γύρος των Γρήγορων Απαντήσεων με τη Μαρία Φλωράτου
– Αγαπημένο φαγητό να τρως;
Βλήτα με αυγά μάτια και πατάτες τηγανιτές
– Φαγητό που μαγειρεύεις τόσο καλά και θα φτιάξεις στους ανθρώπους σου;
Δυστυχώς δεν μαγειρεύω τίποτα αρκετά καλά, ας φάμε έξω
– Αγαπημένη εποχή;
Άνοιξη
– Αγαπημένο μέρος όπου έχεις ταξιδέψει και θα ήθελες να ζήσεις εκεί;
Ιερουσαλήμ
– Αγαπημένο είδος ταινιών;
Κατασκοπικές
– Αγαπημένη δραστηριότητα όταν δεν ασχολείσαι με την υποκριτική;
Περπατημα
– Μπαρ, κλαμπ, μπουζούκια ή μεζεδοπωλείο για να πας με την παρέα σου;
Μεζεδοπωλείο
– Αλμυρό ή γλυκό;
Αλμυρό
– Μότο ζωής;
Be happy
– Αν δεν ήσουν άνθρωπος, αλλά ζώο, τι ζώο θα ήθελες να ήσουν;
Γάτα
– Παρελθόν ή μέλλον;
Μελλον
– Ταξίδι με υποβρύχιο ή με διαστημόπλοιο;
Διαστημόπλοιο
* Κεντρική φωτογραφία: George Kalfamanolis
** Η Μαρία Φλωράτου πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Έρως μονόπτερος ο πλάνης» στο Human Underground Art Space (Μελιταίων 14, Άνω Πετράλωνα) από 17/2 μέχρι 10/3, Παραστάσεις: Σάββατο & Κυριακή στις 20:00
Περισσότερα εδώ.
