Όσο και να προσπαθήσαμε, όσο και να πιέσαμε τη μνήμη μας, δε μπορέσαμε να βρούμε τέτοιο προηγούμενο. Είναι η κορυφαία παράσταση της σεζόν, της τριετίας, κατά πάσα πιθανότητα και της δεκαετίας, αν την κρίνουμε αποκλειστικά και μόνο με βάση το πόσα εισιτήρια έχουν φύγει και τα sold out που έχει κάνει.
Προφανώς, μιλάμε για την παράσταση Ο Τυχαίος Θάνατος Ενός Αναρχικού, η οποία βρίσκεται στην 3η της σεζόν, θα ολοκληρώσει στις 28 Απριλίου την διαδρομή της, αλλά σχεδόν από την πρώτη στιγμή δεν υπήρξε κανένα διάστημα στο οποίο το να βρεις εισιτήριο ήταν κάτι το εύκολο. Το ακόμα πιο εκπληκτικό είναι πως η παράσταση του Κακλέα με πρωταγωνιστή τον Πάνο Βλάχο, είχε ακόμα πιο εντυπωσιακή απόδοση στην 3η της σεζόν.
Αν για παράδειγμα έμπαινες Γενάρη μήνα το 2022 ή το 2023 για να βρεις εισιτήριο, πιθανότατα θα έβρισκες κάπου στις αρχές Μαρτίου. Θα έβλεπες δηλαδή sold out για ένα μήνα, άντε για 45 μέρες και μετά θα έβρισκες. Αυτό που γίνεται στην 3η σεζόν υπερβαίνει ακόμα και αυτό.
Αντί δηλαδή να μειώνεται ο κόσμος που πάει να την δει, δεδομένου ότι ήταν γεμάτο το θέατρο δύο χρόνια τώρα, ο κόσμος αυξάνεται. Κι αυξάνεται γιατί σίγουρα πολλές χιλιάδες πήγαν και δεύτερη φορά να την δουν.
Έτσι, καθώς η κορυφαία παράσταση για τα ελληνικά δρώμενα βρίσκεται στη γραμμή τερματισμού της, έχοντας παραστάσεις μέχρι τις 28/4, από τις αρχές Ιανουαρίου είναι sold out. Πρακτικά, για σχεδόν 4 μήνες πριν και όχι 3, οι θέσεις είχαν ήδη κάτοχο. Μιλάμε για κοντά 78 παραστάσεις, άρα 78 συνεχόμενα sold out, κι αυτό χωρίς να έχουμε στοιχεία για να συμπεριλάβουμε και αυτές που προηγήθηκαν του δείγματος που κοιτάμε. Πιθανότατα, μιλάμε για παράσταση που έκανε sold out σε όλες τις ημέρες από το ξεκίνημα της πρώτης της σεζόν το 2021-2022.
Στο παρελθόν έχουν υπάρξει σπουδαίες παραστάσεις που είχαν 15-20 μέρες μπροστά καλυμμένες όλες τις θέσεις, έχουν υπάρξει άλλες με βραχύβια διάρκεια που μπορεί αν ανέβαιναν για όλη τη θεατρική σεζόν, να είχαν τη δυναμική για να κάνουν 40 και 50 σερί sold out, αλλά αυτό που κάνει Ο Τυχαίος Θάνατος Ενός Αναρχικού δεν έχει προηγούμενο την τελευταία δεκαετία κι ίσως και πολύ περισσότερο. Ίσως μόνον οι Παίκτες πέρσι και πρόπερσι να είχαν κάτι αντίστοιχο.
Γι’ αυτό λοιπόν, κι επειδή υπάρχει και μια σπουδαία καλλιτεχνική αξία εδώ, είναι η κορυφαία παράσταση στα ελληνικά χρονικά σε αυτό το διάστημα.
Ο Τυχαίος Θάνατος Ενός Αναρχικού: Λίγα λόγια για την κορυφαία παράσταση
Ο Ντάριο Φο, ο σπουδαίος αυτός Ιταλός θεατρικός συγγραφέας που τιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1997, διακρίνεται για την αιχμηρή του ασέβεια και την τολμηρή του θεατρική προσέγγιση.
«Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού» ξεχωρίζει για την ρηξικέλευθη γραφή του, το ξεσηκωτικό χιούμορ και το προκλητικό κοινωνικό του σχόλιο. Βασιζόμενο σε πραγματικά γεγονότα, το έργο αποτελεί μια αριστουργηματικά φαρσική και καταγγελτική σάτιρα για τη βία, την ηλιθιότητα, την αυθαιρεσία της εξουσίας και την πολιτική διαφθορά.
Ο Ντάριο Φο καταφέρνει να «ξεσκεπάσει» τη δολοφονία του «αναρχικού σιδηροδρομικού» Τζουζέπε Πινέλι που διαπράχθηκε από την ιταλική αστυνομία. Με σατιρικό και ειρωνικό τρόπο καταγγέλλει το τραγικό συμβάν, καυτηριάζει την κατάχρηση της εξουσίας και ασκεί κριτική στην ασύδοτη εξουσία του συστήματος δικαιοσύνης της Ιταλίας.
Τα θέματα του έργου του εξακολουθούν να είναι επίκαιρα μέχρι και σήμερα, καθιστώντας το κλασικό και κατάλληλο τόσο για παραδοσιακές όσο και για πρωτοποριακές θεατρικές προσεγγίσεις.
Οι αποκαλυπτικοί στίχοι του Πάνου Βλάχου και η ζωντανή μουσική του Βάιου Πράπα μετουσιώνουν την παράσταση αυτή σε μία σύγχρονη θεατρική αποκάλυψη. Μία σκοτεινή κωμική σάτιρα που γελοιοποιεί άφοβα τις αρχές και τη χειραγώγηση της αλήθειας από αυτές. Οι ρίμες των οκτώ εξαιρετικών ηθοποιών μεταμορφώνονται σε ένα ισχυρό εργαλείο που αποκαλύπτει τον παραλογισμό και την υποκρισία της εξουσίας.
«Είμαι εδώ είμαι μια στιγμή,
αφορμή για ρωγμή με τιμή,
χωρίς τιμή είμαι το πάν – δωρεάν.
Έχω περίεργες ορέξεις
για λέξεις
με λόγια κοφτερά
κόβω τα φτερά
σε ψεύτες και απατεώνες.
Άλλα λόγια τα κάνω λάμες
που κόβουν τις παλάμες
αυτών που κλέβουν τους αγώνες
που βάζουν ψέματα στα βλέμματα
σε όσους γελάνε για να ξεγελάνε.
Όχι δεν διψάω για αίμα
θέλω να ρίξω φως στο ψέμα
σε αυτά που μένουν στα σκοτάδια
σ’ αυτούς που σκότωσαν με χάδια
Πήρα ανάσα μα δεν την κράτησα
Κοίτα πως τρέχω,
ποτέ δεν σταμάτησα
βρήκα την τέλεια ευκαιρία
να πω αυτή την ιστορία…
Όπως πολύ εύστοχα λέει και ο Ντάριο Φο: «Το έργο παίζεται από τον καιρό που γράφηκε με αμείωτη επιτυχία. Ίσως γιατί στη ζωή πληθαίνουν κάθε τόσο η αιματοχυσία, οι βόμβες τα μεγάλα λόγια και τα μεγάλα σκάνδαλα… Πάντα από τα ίδια συστήματα που οργανώνουν τη βία και που δεν μπορούν να χωνέψουν αυτούς που δεν σκύβουν το κεφάλι.»
Μία παράσταση που προκαλεί το κοινό να αντιμετωπίσει άβολες αλήθειες….
Οι Πάνος Βλάχος, Γιώργος Τζαβάρας, Ιφιγένεια Αστεριάδη, Γιάννης Γιαννούλης, Παναγιώτης Κατσώλης και Στέλιος Πέτσος μάς μυούν στο καυστικό και καταγγελτικό σύμπαν του Ντάριο Φο με ζωντανή μουσική, τραγούδια και προπάντων με χιούμορ διακωμωδώντας με τρόπο μοναδικό το δικό μας σήμερα.
