Η πιο ωραία βραδινή έξοδος είναι αυτή που οδηγεί σε ένα θέατρο της Αθήνας. Όλοι το ξέρουν αυτό. Και αυτό το Σαββατοκύριακο είναι ιδανικό για να παρακολουθήσεις παραστάσεις που έκαναν πρεμιέρα αυτές τις ημέρες και ήδη έχουν μεγάλη ζήτηση. Εμείς προτείνουμε λοιπόν τρεις από αυτές που φιλοξενούνται από το Εθνικό Θέατρο, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και το Θέατρο Νέου Κόσμου.
Η Ανατολή – Θέατρο Νέου Κόσμου
Μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή του 1918-1922. Νίκες και πανωλεθρίες, αιτίες και συνέπειες. Στο επίκεντρο βρίσκεται πάντα ο άνθρωπος και τα πάθη του. Το θανατικό κι ο ξεριζωμός, η θέληση για ζωή κι ο αγώνας, των γυναικών κυρίως, να στεριώσουν στην καινούρια πατρίδα, ο πόνος πλάι πλάι με την πίστη στη ζωή. Οι πρόσφυγες φέραν στην Ελλάδα τη νοικοκυροσύνη τους, τις γεύσεις, τις παραδόσεις, τα τραγούδια, τους χορούς τους. Την μπόλιασαν με τον πολιτισμό τους.
Η Έλλη Παπαδημητρίου, γνωστή πιο πολύ από τον Κοινό Λόγο, που ήταν η εναρκτήρια παράσταση του Θεάτρου του Νέου Κόσμου το 1997 σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, ασχολήθηκε πολλές δεκαετίες με τη θεατρική σύνθεση Ανατολή. Η Έλλη είχε μια εμμονική σχέση με αυτό το έργο της: φεύγοντας για τη Μέση Ανατολή στην Κατοχή, το μόνο χειρόγραφο που ρίχνει στη βαλίτσα της είναι η Ανατολή, που την εκδίδει για πρώτη φορά στο Κάιρο το 1941 και εν συνεχεία κάθε 10 χρόνια ξαναδουλεμένη: 1952, 1962, 1972, 1982, στις επετείους της Μικρασιατικής καταστροφής.
100 χρόνια από το μοιραίο αυτό γεγονός, στο πλαίσιο των επετειακών εκδηλώσεων του Υπουργείου Πολιτισμού «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός», η Ανατολή παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 15 & 16 Ιουλίου 2022, με φυσικό σκηνικό τον αρχαιολογικό χώρο της Τίρυνθας. Φόρος τιμής στη συγγραφέα που συνέδεσε τη ζωή και το έργο της με τη μοίρα της Μικράς Ασίας.
Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος είχε την τύχη να γνωρίσει και να συνδεθεί με την Έλλη Παπαδημητρίου τη δεκαετία του ’70, σπουδαστής ακόμα στη δραματική σχολή. 25 χρόνια μετά τον Κοινό Λόγο, κι ύστερα από την επιτυχία της παράστασης στην αρχαία Τίρυνθα, η Ανατολή θα παιχτεί για το αθηναϊκό κοινό στο Θέατρο του Νέου Κόσμου από τις 20 Απριλίου ως το τέλος Μαΐου 2023.
Σκηνές από Έναν Γάμο – Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Το σπαρακτικό αριστούργημα του Ίγκμαρ Μπέργκμαν Σκηνές από έναν Γάμο, γράφηκε ακριβώς 50 χρόνια πριν, αρχικά ως τηλεοπτική σειρά και έπειτα ως κινηματογραφική ταινία με παγκόσμια επιτυχία. «Χρειάστηκαν δυόμισι μήνες για να γράψω αυτές τις σκηνές. Μου πήρε μια ολόκληρη ενήλικη ζωή για να τις ζήσω» έλεγε ο Μπέργκμαν.
Πράγματι, η ιστορία της Μαριάννε και του Γιόχαν αποτυπώνει με αδυσώπητη ειλικρίνεια και σχεδόν ντοκουμενταρίστικο ρεαλισμό τα στάδια της φθοράς και της παρακμής μιας συζυγικής σχέσης.
Κρατώντας την δομή και τους υπέροχα ειρωνικούς τίτλους των «σκηνών», η Έλενα Καρακούλη σκηνοθετεί τη Μαρίνα Ασλάνογλου και τον Νίκο Ψαρρά σε μια παράσταση για το υπαρξιακό πεδίο συνάντησης, αλλά και σύγκρουσης με τον Άλλον.
Μία Νύχτα Επίδαυρο – Εθνικό Θέατρο
Νυχτερινή φάρσα, μεταφυσικό μιούζικαλ, τρελή κωμωδία; Τι είναι τέλος πάντων το Μια νύχτα στην Επίδαυρο, η νέα παράσταση του Νίκου Καραθάνου στο Εθνικό Θέατρο; «Μια γλίστρα είναι» λέει ο σκηνοθέτης «από τα ύψη στα τάρταρα». Και πράγματι, ο ευρηματικός δημιουργός καθοδηγεί, με τον μοναδικό του τρόπο, έναν εικοσαμελή θίασο από την έξαρση της ξέφρενης κωμωδίας στο τραγικό κενό της ύπαρξης και πίσω.
Μετά το τέλος μιας σπουδαίας παράστασης, οι σπουδαίοι καλλιτέχνες παίζουν μια δεύτερη παράσταση, μεταξύ τους αυτή τη φορά. Αυτοθαυμάζονται, αλληλοαποθεώνονται, σκεπάζουν το σεμνό τερέτισμα των τζιτζικιών με τους δικούς τους εγωπαθείς λαρυγγισμούς, μπαίνουν λιμασμένοι σε μια πασίγνωστη ταβέρνα, ανακατεύονται με το προσωπικό, υποκλίνονται στους εαυτούς τους. Κι εκεί, ανάμεσα σε μπριζόλες, ψέματα και ιδρώτα, χυμάνε ο ένας πάνω στον άλλον σε ένα μακελειό χωρίς προηγούμενο που τους οδηγεί στον Κάτω Κόσμο με τη γεύση της τυρόπιτας στο στόμα.
Ο πάντα ποιητικός Νίκος Καραθάνος συνθέτει ένα ξεκαρδιστικό σκηνικό κολλάζ με υλικά τη νύχτα και τη ματαιότητα, το εθνικό μας κλέος και τα φωτοστέφανα που πήραν φωτιά πάνω στα κεφάλια μας, τη μοναξιά μας, την άδεια μας φλυαρία, τη συναισθηματική μας βουλιμία, την υπαρξιακή μας γύμνια. Επάνω στη σκηνή του Rex στήνεται ένα παροξυσμικό γλέντι απ᾽ όπου όλοι προσπαθούν να δραπετεύσουν αλλά κανένας δεν μπορεί. Ένα ναρκισσιστικό ντερλίκωμα που, όταν ολοκληρώνεται, αφήνει τους συνδαιτημόνες πιο άδειους απΆ όταν ξεκίνησαν, με την ψυχή τους –μια ακόρεστη τρύπα που χάσκει– ανέγγιχτη, ζητιάνα, πεινασμένη και ανυπόφορη. Η βραδιά τελειώνει αλλά οι λογαριασμοί μένουν ανοιχτοί, αφού δεν βρέθηκε κανείς να τους πληρώσει.
«Η τέχνη πρέπει να ανανεώνεται. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να πυρποληθεί» σημειώνει ο σκηνοθέτης. Ένας σπουδαίος πολυσυλλεκτικός θίασος συναντιέται στη σκηνή για μια μουσική παράσταση με άρωμα Επιδαύρου, έναν «εθνικό» σαρκασμό για την Ελλάδα, την αλαζονεία και την ασημαντότητά μας, μια σαρκαστική κωμωδία για την αληθινή τραγωδία που συμβαίνει όχι στο θέατρο, αλλά εκεί έξω, στη ζωή.
