Περιεχόμενα
Η Χαν Γκανγκ είναι από σήμερα η πρώτη συγγραφέας από τη Νότια Κορέα που λαμβάνει την υψηλότερη διάκριση του κόσμου, το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
«Βάζω τα χέρια μου μπροστά στο στήθος
μου.
Με την άκρη της γλώσσας υγραίνω το
κάτω χείλος μου.
Τα δυο μου χέρια, που είναι μαζεμένα
μπροστά στο στήθος, κινούνται
νευρικά.
Τα βλέφαρά μου τρέμουν, σαν τα έντομα
που τρίβουν βίαια τα έλυτρά τους.
Αμέσως ξανανοίγω τα ξηρά μου χείλη.
Πεισματικά, εισπνέω και εκπνέω πιο
βαθιά.
Όταν τελικά προφέρω την πρώτη
συλλαβή, κλείνω με δύναμη τα μάτια
μου και μετά τα ανοίγω ξανά.
Σα να προετοιμάζομαι για το ενδεχόμενο
να εξαφανιστούν τα πάντα όταν
ανοίξω και πάλι τα μάτια μου».
Ποια είναι η συγγραφέας που πήρε το φετινό Νόμπελ Λογοτεχνίας
Γεννήθηκε το 1970 στη Γκουάνγκ Τζου της Νότιας Κορέας και σε ηλικία 10 ετών μετακόμισε στη Σεούλ. Η Χαν Γκανγκ είναι η κόρη του συγγραφέα Χαν Σέουνγκ-Γουόν. Σπούδασε Κορεατική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο ΓιόνΣε. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1993 με πέντε ποιήματα.
Την επόμενη χρονιά κέρδισε τον διαγωνισμό της εφημερίδας Σεούλ Σίνμουν για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς, με την ιστορία της «Ερυθρή άγκυρα». Η πρώτη της συλλογή διηγημάτων Γιόσου κυκλοφόρησε το 1995.
Συμμετείχε στο Διεθνές Πρόγραμμα Συγγραφής του Πανεπιστημίου της Αϊόβα για τρεις μήνες το 1998 με την υποστήριξη του Συμβουλίου Τεχνών της Κορέας.
Το μυθιστόρημα Η χορτοφάγος (2007) χάρισε στην ίδια την παγκόσμια αναγνώριση, καθώς η αγγλική του μετάφραση (2015) τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Booker 2016.
Έχει εκδώσει επίσης τις συλλογές διηγημάτων Τα φρούτα της γυναίκας μου (2000) και Η σαλαμάνδρα της φωτιάς (2012), καθώς και τα μυθιστορήματα Μαύρο ελάφι (1998), Τα κρύα σου χέρια (2002), Φυσάει αέρας, πήγαινε (2010), Μάθημα ελληνικών (2011), Ανθρώπινες πράξεις (2014), Το λευκό βιβλίο (2016) και Δεν ξεχνώ (2021). Ζει στη νοτιοκορεατική πρωτεύουσα και είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημιουργικής Γραφής του Ινστιτούτου Τεχνών της πόλης.
Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλία της Η χορτοφάγος (2020) και Μάθημα ελληνικών (2022) σε μετάφραση της Αμαλίας Τζιώτη από τα κορεατικά.
Βραβεία και διακρίσεις
Έχει κερδίσει το Λογοτεχνικό Βραβείο Yi Sang (2005), το Βραβείο Νέου Καλλιτέχνη του Σήμερα και το Βραβείο Μυθιστορήματος Κορεατικής Λογοτεχνίας. Από το καλοκαίρι του 2013, η Χαν διδάσκει δημιουργική γραφή στο Ινστιτούτο Τεχνών της Σεούλ, ενώ παράλληλα γράφει ιστορίες και μυθιστορήματα.
Το 1999 κέρδισε το 25ο Βραβείο Κορεατικού Μυθιστορήματος με τη νουβέλα «Baby Buddha», το 2000 το Βραβείο Today’s Young Artist Award του Υπουργείου Πολιτισμού της Κορέας, το 2005 το Λογοτεχνικό Βραβείο YiSang με το «Mongol Spot» και το 2010 το Λογοτεχνικό Βραβείο Dongri με το «The Wind is Blowing».
Της απονεμήθηκε το λογοτεχνικό βραβείο Manhae για το Human Acts (2014) και το λογοτεχνικό βραβείο Hwang Sun-won (2015) για τη νουβέλα While One Snowflake Melts, όπως επίσης και το
το λογοτεχνικό βραβείο Dongri 2010 με το The Wind is Blowing.
Της απονεμήθηκε το λογοτεχνικό βραβείο Manhae για το Human Acts (2014) και το λογοτεχνικό βραβείο Hwang Sun-won (2015) για τη νουβέλα While One Snowflake Melts. Η πρόσφατη νουβέλα της Farewell κέρδισε το λογοτεχνικό βραβείο Kim Yujung (2018).
Το μυθιστόρημα The Vegetarian κέρδισε το διεθνές βραβείο Man Booker το 2016. Το Atti umani (Ανθρώπινες πράξεις) κέρδισε το 2017 το βραβείο Malaparte στην Ιταλία. Της απονεμήθηκε το βραβείο San Clemete για το The Vegetarian στην Ισπανία(2019).
Επιλέχθηκε ως η πέμπτη συγγραφέας για το πρόγραμμα Future Library στη Νορβηγία το 2019. Το «Αγαπητέ μου γιε, αγαπημένε μου» θα βρίσκεται στη βιβλιοθήκη Deichman στο Όσλο μέχρι την προγραμματισμένη έκδοσή του το 2114.
Το πιο πρόσφατο μυθιστόρημά της «Δεν αποχαιρετώ» τιμήθηκε με το βραβείο Medicis στη Γαλλία το 2023, το βραβείο Émile Guimet το 2024.
Γραφή σαν ποίηση…
«Δεν έβγαλα φωτογραφίες. Τα τοπία είχαν εντυπωθεί στη ματιά μου. Οι ήχοι, οι μυρωδιές και η αφή, στοιχεία που η φωτογραφική κάμερα δεν μπορεί να αποτυπώσει με κανένα τρόπο, είχαν αποτυπωθεί στα αφτιά μου, στη μύτη μου, στο πρόσωπο, στα χέρια. Δεν υπήρχε ακόμη ένα μαχαίρι ανάμεσα σε μένα και τον κόσμο, έτσι αυτό μου ήταν αρκετό».
«Εμός, ημέτερος, δικός μου, δικός μας» διάβασαν οι τρεις φοιτητές με φωνή χαμηλή που έκρυβε ένα ίχνος ντροπής στη χροιά της. «SOS! Για το ημέτερος “δικό σας”, εμός ενικός, “δικός μου” πληθυντικός».
* Τα βιβλία της στην Ελλάδα κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Καστανιώτη και μπορείτε να τα βρείτε εδώ.