Περίεργο να το θέτουμε έτσι, αλλά δεν μας λείπει ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Και δεν μας λείπει, καθότι ακόμα είναι παντού. Στο μυαλό και στην καρδιά όσων (μυριάδων) τον αγάπησαν. Αιώνια ανάμνηση, άσβηστο πάθος. Ένα βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε στα μέρη μας έρχεται να εντείνει το συναίσθημα, νοσταλγίας και όχι μόνο, για τον «αρχηγό των αρχηγών»…
Σάββατο (1/7) βράδυ, στη σκιά του Αρχαιολογικού Μουσείο της Αθήνας, εκατό πενήντα άτομα συνωστίσθηκαν για την παρουσίαση του βιβλίου «Ντιέγκο: εμπιστευτικό» της Belle Epoque Εκδοτικής.
Το «Ντιέγκο: εμπιστευτικό» δεν είναι μία ακόμη βιογραφία για τον μυθικό ποδοσφαιριστή. Είναι ένα μοναδικό, βιωματικό έργο, μια εκ των έσω μαρτυρία, έμπλεη συναρπαστικών –άγνωστων στο ευρύ κοινό– περιπετειών· ένα «αμακιγιάριστο» ψυχογράφημα, που ακολουθεί την ξέφρενη κούρσα του σπουδαίου «10» από τα κατώτερα στρώματα στην κορυφή του κόσμου – και αντιστρόφως.
Ο συγγραφέας Φερνάντο Σινιορίνι δεν ήταν απλώς ο προσωπικός γυμναστής του Ντιέγκο Μαραντόνα. Ήταν ο επιστήθιος φίλος του· εκείνος που τον συμβούλευε, όταν η μπάλα –στο γήπεδο και στη ζωή– «έκαιγε». Ήταν ο άνθρωπος που γνώριζε τον θρύλο του παγκόσμιου ποδοσφαίρου καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο.
Διάχυτη νοσταλγία για τον Μαραντόνα
Η εκδήλωση διοργανώθηκε, υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Αργεντινής στην Ελλάδα, στον «Κήπο του Μουσείου».
Αρχικά, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του αξέχαστου Γιάννη Δοντά. Στη συνέχεια, ο οικοδεσπότης Βασίλης Χατζηιακώβου έκανε έναν ποιητικό χαιρετισμό, αφιερωμένο στον Μαραντόνα και αμέσως μετά, ο συντονιστής Τάσος Επιτρόπου σφύριξε την έναρξη.
Στη σέντρα στήθηκαν οι δύο συγγραφείς του βιβλίου Φερνάντο Σινιορίνι και Λουσιάνο Βερνίκε, μέσω Zoom. Ο πρώτος μίλησε ως αδελφικός φίλος του Ντιέγκο Μαραντόνα και αποκάλυψε σπαρταριστές ιστορίες από την πολύχρονη συνεργασία τους. Ο δεύτερος –ένας από τους γνωστότερους συγγραφείς αθλητικών εκδόσεων στην Αργεντινή– τόνισε πόσο απολαυστική ήταν για τον ίδιο η δημιουργία αυτού του βιβλίου.
Ο κόουτς Γιάννης Αναστασίου αναπόλησε συζητήσεις του με τον Ρουντ Γκούλιτ, ο οποίος του μιλούσε για τον φόβο που αισθανόταν η μεγάλη Μίλαν των 80’s, όταν έπρεπε να αντιμετωπίσει τη Νάπολι του Ντιέγκο.
Ο ιδιαιτέρως αγαπητός ηθοποιός Πέτρος Λαγούτης μίλησε για όλα αυτά τα στοιχεία που έκαναν τον Αργεντινό να αποτελεί ένα μοναδικό φαινόμενο, όμοιο του οποίου δεν θα συναντήσουμε ξανά στο ποδόσφαιρο.
Ένας από τους κορυφαίους Αργεντινούς που αγωνίστηκαν ποτέ στην Ελλάδα ήταν ο αείμνηστος Όσκαρ Αλβαρέζ. Η Εκδοτική τίμησε τη μνήμη του, προσκαλώντας τον γιο του, Γκαστόν Αλβαρέζ, στον οποίο παρέδωσε αναμνηστική πλακέτα ο παλαίμαχος τερματοφύλακας Βασίλης Κωνσταντίνου.
Το πρώτο μέρος της παρουσίασης ολοκληρώθηκε με τις ομιλίες του μεταφραστή της έκδοσης Γιώτη Παναγιωτά και του δημοσιογράφου (και διερμηνέα στην εκδήλωση) Αλέξανδρου Λοθάνο. Ο πρώτος αναφέρθηκε στις μικρές αυτές ιστορίες, οι οποίες συνθέτουν το βιβλίο και παρουσιάζουν μία διαφορετική πτυχή της προσωπικότητας του Μαραντόνα, ενώ ο κ. Λοθάνο μάς μετέφερε στη Βαρκελώνη του 1982, όπου ο ίδιος έζησε όταν ξεκινούσε η ευρωπαϊκή «περιπέτεια» του θρυλικού «10».
Μια σύντομη μουσική ανάπαυλα, έδωσε την ευκαιρία στο πάνελ να αλλάξει σύνθεση και πλέον την μπάλα στη σέντρα τοποθέτησε ο Θανάσης Κολιτσιδάκης. Ο «Κόναν» των γηπέδων θυμήθηκε «πικάντικα» περιστατικά από το ιστορικό ματς Ελλάδα – Αργεντινή στο Μουντιάλ του 1994.
Έπειτα, ο επιμελητής του βιβλίου Γιάννης Κοκοβιάδης διάβασε ένα απόσπασμα της έκδοσης –μια χιουμοριστική ιστορία, ενδεικτική της προσωπικότητας του Μαραντόνα– και έκλεισε την ομιλία του με την ατάκα: «Ιδιοφυΐα και μούτρο, ταυτόχρονα».
Ο ακαδημαϊκός καθηγητής Ιστορίας Αλεξάντερ Κιτροέφ κατέθεσε μια επιστημονική και συνάμα ανθρώπινη ματιά για το «φαινόμενο Ντιέγκο» και, ακολούθως, προέβη στην έκπληξη της βραδιάς, δωρίζοντας μια εμφάνιση της Αργεντινής, που είχε αγοράσει από το Μουντιάλ του 1994 στις ΗΠΑ, στους ανθρώπους της Εκδοτικής.
Η παρουσίαση ολοκληρώθηκε με την τοποθέτηση του δημοσιογράφου και συγγραφέα Θάνου Σαρρή. Αφού μίλησε για την τεράστια επιδραστικότητα του Ντιέγκο σε κάθε πτυχή της παγκόσμιας κοινωνίας, τόνισε: «Ο Μαραντόνα ξεπερνάει το ποδόσφαιρο – ίσως ξεπερνάει και την ίδια τη ζωή κάποιες φορές».
Photo credits: Nikos Kokkinakis
