Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από το να διαβάζεις μεσημέρι καλοκαιριού, έχοντας επιστρέψει από παραλία, και δίπλα σου να βρίσκεται ένα δροσερό καρπούζι με φέτα. Αξεπέραστη αίσθηση. Το σημαντικό, όμως, είναι να έχεις και ένα καλό βιβλίο, που θα σε ρουφήξει στις σελίδες του και θα σε κάνει να μην θέλεις να το αφήσεις από τα χέρια σου. Ένα τέτοιο θα σου προτείνουμε ευθύς αμέσως, με ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που θα σου πάρει τα μυαλά.
Ο λόγος για ‘Το Χαμένο Παιδί’, του πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα Christian White, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα. Πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλερ, που θα μπορούσε κάλλιστα να μεταφερθεί στην μικρή και μεγάλο οθόνη και να γίνει, μάλιστα, επιτυχία. Οι σκηνές που περιλαμβάνει η ιστορία του βιβλίου και οι ανατροπές, είναι δύο συστατικά που σχεδόν πάντα μαγνητίζουν τους σινεφίλ.
Υπόθεση:
3 Απριλίου 1990. Η μικρούλα Σάμι εξαφανίζεται από το σπίτι της στο Μάνσον του Κεντάκι – ένα γεγονός που συντρίβει την οικογένεια της και διχάζει τη βαθιά συντηρητική, θρησκευόμενη κοινωνία της πόλης. Είκοσι οκτώ χρόνια μετά, η Κιμ Λίρι, Αυστραλιανή φωτογράφος, πολιορκείται από έναν άγνωστο ο οποίος ανατρέπει όλα όσα ήξερε για τον εαυτό της, καθώς ισχυρίζεται ότι αυτή είναι η μικρή Σάμι. Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η Κιμ για να ανακαλύψει την αλήθεια; Αναζητώντας απαντήσεις, επιστρέφει στην απομακρυσμένη πόλη όπου μεγάλωσε η Σάμι για να αντιμετωπίσει τα φαντάσματα της παιδικής της ηλικίας. Ωστόσο, όσο πιο βαθιά ψάχνει, τόσο περισσότερα κρυμμένα μυστικά ανακαλύπτει για την οικογένεια της και τόσο περισσότερο πλησιάζει στο ανείπωτο τραύμα του σκοτεινού και διεστραμμένου παρελθόντος της.
Ο Αυστραλός βραβευμένος σεναριογράφος Christian White, έδωσε στους αναγνωστές ένα μικρό αριστούργημα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που μεταφράστηκε σε περισσότερες από δέκα γλώσσες και έγινε αμέσως best seller. Μιλάμε για ένα μυθιστόρημα, πάντως, που έχει άπλετο μυστήριο, πολλές ανατροπές, αγωνία και μια ιστορία που συνδέει συνεχώς το παρελθόν με το παρόν, με άψογο τρόπο.
Το κουβάρι ξετυλίγεται σταθερά και χωρίς να ξεφεύγει από τη ροή, πράγμα που βοηθάει στο να μην μπερδεύεται ο αναγνώστης, ενώ δεν υπάρχουν περιττές πληροφορίες που σε άλλη περίπτωση μπορεί και να κούραζαν. Εμβαθύνει πολύ στις ανθρώπινες σχέσεις των χαρακτήρων – κυρίως στις οικογενειακές – και στη προσωπική κάθαρση, κάνοντας ‘Το Χαμένο Παιδί’ ένα ενδιαφέρον και καθηλωτικό ψυχολογικό θρίλερ. Από τις πρώτες σελίδες μέχρι και τις τελευταίες, όχι μόνο δεν απογοητεύει, αλλά το τέλος του είναι αυτό που κάνει ένα βιβλίο κορυφαίο, είναι ανατρεπτικό και καθόλου προβλέψιμο.
ΥΓ1: Πρέπει να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη.
ΥΓ2. Δεν είναι ένα ακόμα ψυχολογικό θρίλερ, είναι ακόμα καλύτερο.
