Τον γύρο του κόσμου κάνει τις τελευταίες ημέρες η ιστορία του Άλεξ Μπάτι, του βρετανού εφήβου που απήχθη από τη μητέρα του το 2017, έζησε για έξι χρόνια στη Γαλλία και τελικά βρήκε τον τρόπο να επιστρέψει στο Όλνταμ για να μείνει με τη γιαγιά του.
Ο Άλεξ είχε πάει το 2017 διακοπές με τη μητέρα και τον παππού του στην Ισπανία, ωστόσο δεν γύρισε ποτέ στο σπίτι του. Η μητέρα του αποφάσισε να τον πάρει μαζί της στη Γαλλία και τον άφησε υπό την επιτήρηση του παππού του για να ζήσει η ίδια σε κοινόβιο.
Οι δυο τους βρήκαν καταφύγιο σε μια αγροικία στα Πυρηναία, όπου ζούσαν ο Φρεντερίκ Χάμπιε και η Ίγκριντ Μπεβ που τους φρόντισαν. Ο παππούς του μικρού ονομάζεται Ντέιβιντ, αλλά χρησιμοποιούσε το όνομα Πίτερ και προσλήφθηκε ως τεχνίτης στην αγροικία Gite de la Bastide με αντάλλαγμα διατροφή και διαμονή για τον ίδιο και τον Άλεξ.
Οι ιδιοκτήτες συμπάθησαν πολύ το παιδί που στο μεταξύ είχε γίνει 15 ετών (έφτασε στην αγροικία το 2021) και το αντιμετώπισαν ως μέλος της οικογένειάς τους, παίρνοντας τον Άλεξ μαζί σε διάφορες δραστηριότητες που έκαναν. Όπως εξήγησαν, δεν είχε ιδέα για την πραγματική του ταυτότητα ούτε για την απαγωγή από τη μητέρα, ενώ τόσο ο Φρεντερίκ όσο και η Ίνγκριντ ήταν συγκαταβατικοί όταν τους είπε ότι θέλει να πάει στην Αγγλία για να ανανεώσει την ταυτότητά του ώστε να επιστρέψει και να μπορεί να σπουδάσει.
Με τον Άλεξ να επιστρέφει όντως και να επανασυνδέεται με τη γιαγιά του στο Όλνταμ, το ζευγάρι που τον φρόντισε θέλησε να γνωστοποιήσει τις σχέσεις τους και να ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Σε μια μακροσκελή επιστολή αναφέρουν:
«Είμαστε η Ίγκριντ και ο Φρεντ, οι ιδιοκτήτες του Gite de la Bastide, και μετά από όλα όσα ειπώθηκαν στον Τύπο, θα θέλαμε να δώσουμε διευκρινίσεις που θα επιτρέψουν να κατανοηθεί καλύτερα ο ρόλος μας στην ιστορία του ‘Άλεξ Μπάτι’, ο οποίος για εμάς ονομαζόταν Ζακ μέχρι την περασμένη Πέμπτη.
Είμαστε οι ιδιοκτήτες της αγροικίας de la Bastide (που πρέπει να διαφοροποιηθεί από το Ferme de la Bastide, που βρίσκεται δίπλα σε εμάς) στο Camps-sur-l’Agly. Μια αγροικία που υπάρχει εδώ και σχεδόν 30 χρόνια και υποδέχεται τουρίστες αλλά και πεζοπόρους, ιππείς και ποδηλάτες κατά μήκος του GR 367 (μονοπάτι Cathar) καθώς και ομάδες κατά τη διάρκεια οικογενειακών γιορτών ή συλλόγων και πολιτιστικών εκδηλώσεων με τοπικό προσανατολισμό
Ο Ζακ (Άλεξ Μπάτι) έφτασε στην αγροικία μας για πρώτη φορά στα τέλη του φθινοπώρου του 2021, τότε συνοδευόταν από τον παππού και τη μητέρα του. Έψαχνε για ένα μέρος για να μείνει και του προσφέραμε να μείνει μαζί μας για λίγες ημέρες / εβδομάδες σε μια φόρμουλα τύπου ‘Work Away, στην οποία συμμετείχε στη συντήρησης της αγροικίας (κήπος, βοήθεια στην κουζίνα) με αντάλλαγμα τη διαμονή και το φαγητό. Ο Ζακ/Άλεξ είχε ελεύθερη πρόσβαση στο ψυγείο και στο φαγητό μας και λάτρευε να μαγειρεύει.
Του άρεσε να μοιράζεται τα πιάτα που ετοιμάζαμε, μοσχαρίσιο στιφάδο, κέικ σοκολάτας, ζυμαρικά μπολονέζ και σπεσιαλιτέ για χορτοφάγους. Ήταν προσεκτικός και πρόθυμος να συμμετέχει στη ζωή της αγροικίας όταν βρισκόταν εκεί. Τις Κυριακές μας συνόδευε στην αγορά για να αγοράσει ένα Bagnat au Tuna (σάντουιτς με τόνο) και να συναντήσει τη μητέρα του. Ήταν επίσης μέλος της οικογένειάς μας και είχε καλές σχέσεις με τα παιδιά μας. Απολαμβάναμε το χρόνο μας μαζί του το καλοκαίρι, κάνοντας ποδηλασία σε ράγες, βόλτες στην παραλία, στο ποτάμι.
Έμεινε μαζί μας για κάποια μεγαλύτερα και μικρότερα χρονικά διαστήματα. Έφυγε αρκετές φορές για να συναντήσει τη μητέρα του στους διαδοχικούς τόπους διαμονής της μεταξύ Aude και Ariege. Δεν είχαμε πολλές επαφές με τη μητέρα του και δεν έζησε ποτέ στην αγροικία μας. Απ’ όσο γνωρίζουμε, αναζητούσε ένα μέρος για να ζήσει σε ένα κοινόβιο. Η αγροικία μας δεν έχει αυτή τη φιλοδοξία. Ούτε είμαστε μια πνευματική κοινότητα
Η τελευταία φορά που ο Ζακ/Άλεξ επέστρεψε σε εμάς ήταν στις αρχές του φετινού καλοκαιριού. Με την πάροδο του χρόνου, τον είδαμε ως μέλος της οικογένειάς μας και πιστεύουμε ότι εκτίμησε τη σταθερότητα και την ασφάλεια που αντιπροσωπεύουμε γι’ αυτόν. Είχε δικό του δωμάτιο, απεριόριστη πρόσβαση στο διαδίκτυο και ήταν εντελώς ελεύθερος να έρχεται και να φεύγει όποτε ήθελε.
Ήμασταν πρόθυμοι να τον βοηθήσουμε (αν και δεν είχαμε γονική μέριμνα, καθώς η οικογένειά του βρισκόταν στην περιοχή) και τον ενθαρρύναμε να μάθει γαλλικά και να σπουδάσει. Συγκεκριμένα, τον βοηθήσαμε να βρει ένα σχολείο στο οποίο θα μπορούσε να εισαχθεί χωρίς προηγούμενη εκπαίδευση. Έδειξε κάποια κλίση στους υπολογιστές.
Ανυπομονούσε να πάει σχολείο και να επιστρέψει σε μια κανονική ζωή και γι’ αυτό χρειαζόταν την ταυτότητά του, την οποία μας είπε ότι δεν είχε πλέον. Όταν μάθαμε ότι δεν είχε ταυτότητα, προσφερθήκαμε να τον πάμε στο βρετανικό προξενείο. Μας είπε ότι θα έβρισκε τρόπο να επιστρέψει στο Ηνωμένο Βασίλειο μόνος του για να πάρει νέα ταυτότητα και να επιστρέψει στο σχολείο. Για το σκοπό αυτό, έφυγε. Του επαναλάβαμε ότι θα είναι πάντα ευπρόσδεκτος και ότι αν χρειαστεί, θα είμαστε εκεί γι’ αυτόν. Τα υπόλοιπα, καθώς και το πραγματικό του όνομα και την πλήρη ιστορία του, τα ανακαλύψαμε στον Τύπο στις αρχές αυτής της εβδομάδας. Του ευχόμαστε καλή τύχη»
