Είναι πλέον πολύ αργά για να σωθεί ο καλοκαιρινός θαλάσσιος πάγος στην Αρκτική, σύμφωνα με την τελευταία σχετική έρευνα και οι επιστήμονες λένε ότι πρέπει να γίνουν προετοιμασίες για τα αυξημένα ακραία καιρικά φαινόμενα σε όλο το βόρειο ημισφαίριο, μια και τα αποτελέσματα που επιφέρει η κλιματική κρίση θα είναι επικίνδυνα σε όλους τους τομείς της ζωής.

Η ανάλυση δείχνει ότι ακόμη και αν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου μειωθούν απότομα, η Αρκτική θα είναι απαλλαγμένη από πάγο τον Σεπτέμβριο τις επόμενες δεκαετίες. Η μελέτη δείχνει επίσης ότι εάν οι εκπομπές μειωθούν αργά ή συνεχίσουν να αυξάνονται, το πρώτο καλοκαίρι χωρίς πάγο θα μπορούσε να είναι στη δεκαετία του 2030, μια δεκαετία νωρίτερα δηλαδή, από τις προηγούμενες προβλέψεις, που ως τώρα γίνονταν αναφορικά με την υπερθέρμανση του πλανήτη.

Σύμφωνα με την έρευνα λοιπόν, το 90% της τήξης των πάγων είναι αποτέλεσμα της παγκόσμιας θέρμανσης που προκαλείται από τον ίδιο τον άνθρωπο, με τους φυσικούς παράγοντες να ευθύνονται για πολύ μικρότερο ποσοστό.

Επισημαίνεται δε, ότι από τότε που ξεκίνησαν την καταγραφή τα δορυφορικά αρχεία το 1979, ο καλοκαιρινός πάγος της Αρκτικής συρρικνώθηκε κατά 13% ανά δεκαετία, σε ένα από τα πιο ξεκάθαρα σημάδια της κλιματικής κρίσης. Ο αρκτικός θαλάσσιος πάγος, φτάνει στο ετήσιο ελάχιστο επίπεδό του στα τέλη του καλοκαιριού, προς τον Σεπτέμβριο, ενώ υπενθυμίζεται ότι το 2021 ήταν στη δεύτερη χαμηλότερη έκτασή του που έχει καταγραφεί ποτέ.

«Δυστυχώς είναι πολύ αργά για να σωθεί ο θαλάσσιος πάγος του καλοκαιριού στην Αρκτική», δήλωσε ο καθηγητής Dirk Notz, του Πανεπιστημίου του Αμβούργου, Γερμανία, ο οποίος ήταν μέλος της ομάδας μελέτης. «Ως επιστήμονες, προειδοποιούμε για την απώλεια του καλοκαιρινού θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής εδώ και δεκαετίες. Αυτό είναι τώρα το πρώτο σημαντικό στοιχείο του συστήματος της Γης που πρόκειται να χάσουμε λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Οι άνθρωποι δεν άκουσαν τις προειδοποιήσεις μας».

«Αυτό φέρνει ένα άλλο προειδοποιητικό καμπανάκι, ότι το είδος των προβολών που έχουμε κάνει για άλλα στοιχεία του συστήματος της Γης θα αρχίσουν να ξεδιπλώνονται τις επόμενες δεκαετίες», προσθέτει.

Άλλοι επιστήμονες του κλίματος είπαν το 2022 ότι ο κόσμος βρισκόταν στο χείλος πολλαπλών καταστροφικών σημείων ανατροπής.

Ο καθηγητής Seung-Ki Min, του Πανεπιστημίου Pohang της Νότιας Κορέας, ο οποίος ηγήθηκε της νέας μελέτης, δήλωσε: «Ο πιο σημαντικός αντίκτυπος για την ανθρώπινη κοινωνία θα είναι η αύξηση των ακραίων καιρικών φαινομένων που βιώνουμε τώρα, όπως καύσωνες, πυρκαγιές και πλημμύρες. Πρέπει να μειώσουμε τις εκπομπές CO2 πιο φιλόδοξα και επίσης να προετοιμαστούμε να προσαρμοστούμε σε αυτή την ταχύτερη θέρμανση της Αρκτικής και τις επιπτώσεις της στην ανθρώπινη κοινωνία και τα οικοσυστήματα».

Το 2021, η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι η Αρκτική δεν θα έχανε τον καλοκαιρινό της πάγο εάν οι εκπομπές μειώνονταν απότομα και οι αυξήσεις της παγκόσμιας θερμοκρασίας περιορίζονταν στους 2 βαθμούς Κελσίου. Αλλά η νέα έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Communications, προβλέπει την απώλεια του καλοκαιρινού θαλάσσιου πάγου τη δεκαετία του 2050 στο σενάριο χαμηλών εκπομπών.

Η έκθεση της IPCC κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Αρκτική θα έχανε τους καλοκαιρινούς πάγους της στη δεκαετία του 2040, με σενάρια ενδιάμεσων και υψηλών εκπομπών, αλλά η νέα έρευνα υποστηρίζει, ότι λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης, μετατοπίζεται κατά μια δεκαετία στη δεκαετία, του 2030 δηλαδή, το πρόβλημα.

Ο ανθρώπινος παράγοντας ως το μέγιστο πρόβλημα και για την Αρκτική

Στη μελέτη, οι επιστήμονες διαπίστωσαν πρώτα πόσο αυξανόμενα αέρια του θερμοκηπίου έχουν συμβάλει στην τήξη των πάγων σε σύγκριση με φυσικούς παράγοντες όπως η διακύμανση της έντασης του ήλιου και οι εκπομπές από τα ηφαίστεια. «Οι άνθρωποι φταίνε πραγματικά για όλη σχεδόν την απώλεια του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής που παρατηρούμε», είπε ο Νοτζ.

Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν αυτές τις πληροφορίες για να μοντελοποιήσουν τη μελλοντική τήξη και διαπίστωσαν ότι τα μοντέλα υποτίμησαν τον ρυθμό τήξης σε σύγκριση με τις παρατηρήσεις του πάγου στην Αρκτική από το 1979 έως το 2019.

Ένα καλοκαίρι χωρίς πάγο ακόμη και στο σενάριο χαμηλών εκπομπών, είναι προ των πυλών. Στα σενάρια των ενδιάμεσων και υψηλών εκπομπών, ο Αύγουστος και ο Οκτώβριος θα είναι επίσης μήνες χωρίς πάγο μέχρι το 2080 περίπου, σύμφωνα με τη μελέτη.

Δεν είναι δυνατό βέβαια, να προσδιοριστεί με ακρίβεια ένα συγκεκριμένο έτος για το πρώτο καλοκαίρι χωρίς πάγο λόγω της φυσικής μεταβλητότητας του κλιματικού συστήματος.

Η ταχύτερη τήξη του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο περισσότερης θέρμανσης, επειδή το κομμάτι του ωκεανού που εκτίθεται καθώς λιώνει ο πάγος, απορροφά περισσότερη θερμότητα από τον ήλιο. Το αποτέλεσμα είναι η ταχύτερη αύξηση της θερμοκρασίας στην Αρκτική. Αυτός είναι ο λόγος που οι ερευνητές περιμένουν πιο ακραία καιρικά φαινόμενα στη Βόρεια Αμερική, την Ευρώπη και την Ασία.

Ο καταιγιστικός καύσωνας στον Ειρηνικό βορειοδυτικά της Αμερικής το 2021 και οι καταστροφικές πλημμύρες στο Πακιστάν το 2022 είναι το είδος των γεγονότων που μπορεί να αυξάνονται κατά πάσα πιθανότητα λόγω της ανωτέρω συνθήκης.

Οι καθηγητές υποστηρίζουν επίσης, ότι η ταχύτερη θέρμανση της Αρκτικής επιτάχυνε το λιώσιμο του πάγου της Γροιλανδίας, ανεβάζοντας το επίπεδο της θάλασσας και το λιώσιμο των περιοχών του μόνιμου παγετού, απελευθερώνοντας περισσότερα αέρια του θερμοκηπίου. Οι πολικές αρκούδες και άλλα άγρια ​​ζώα στην Αρκτική, καθώς και οι αυτόχθονες πληθυσμοί της περιοχής. βασίζουν όλη την καθημερινότητά τους στον θαλάσσιο πάγο.

Ο καθηγητής Mark Serreze, διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Δεδομένων Χιονιού και Πάγου στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο Μπόλντερ στις ΗΠΑ, ο οποίος δεν ήταν μέλος της ομάδας μελέτης, δήλωσε: «Το βασικό μήνυμα είναι ότι είμαστε λίγο πολύ προορισμένοι να χάσουμε την Αρκτική».

«Την τελευταία δεκαετία, δεν υπήρξε μεγάλη πτωτική τάση στους θαλάσσιους πάγους του Σεπτεμβρίου, κάτι που αντανακλά τη φυσική μεταβλητότητα του συστήματος. Αυτή η παύση δεν θα διαρκέσει, αλλά δείχνει τις δυσκολίες στο να κάνεις προβλέψεις. Πριν από περίπου μια δεκαετία, σκέφτηκα ότι η Αρκτική μπορεί να χάσει τον καλοκαιρινό της θαλάσσιο πάγο μέχρι το 2030. Αυτή μπορεί να ήταν μια υπερβολικά επιθετική δήλωση. Ενώ από την παρούσα μελέτη το 2030 είναι ακόμα σε εξέλιξη, θα πάω κάπου στη δεκαετία του 2040 – αυτό δεν είναι ακόμα πολύ μακριά».