Προετοιμασία που θυμίζει Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως προς τα εξοπλιστικά της κάνει η Αυστραλία το τελευταίο διάστημα, δίνοντας έμφαση στο οπλοστάσιο που θα της εξασφαλίσει χτυπήματα σε μακρινές αποστάσεις, αλλά χτίζοντας και οπλαποθήκες εντός των συνόρων.
Όπως δήλωσε ο Πρωθυπουργός Άντονι Αλμπανίζι στο Defense Strategic Review «θέλουμε να κάνουμε την Αυστραλία αυτόνομη, πιο προετοιμασμένη και πιο ασφαλισμένη. Δεν μπορούμε να βασιζόμαστε σε παλιές εικασίες. Πρέπει να χτίσουμε και να δυναμώσουμε την ασφάλεια με στόχο να φτιάξουμε ένα μέλλον, παρά να περιμένουμε το μέλλον να μας κατευθύνει».
Σύμφωνα με αυτή την αναφορά του οργανισμού, δισεκατομμύρια δολάρια έχουν ξοδευτεί από προηγούμενες κυβερνήσεις, τα οποία η τωρινή θα επαναδιανείμει, ώστε να ξοδευτούν εκεί που υπάρχει ανάγκη, στις απειλές του σήμερα, δηλαδή την Κίνα του Ζι Ζινπίνγκ.
Αυτή η πορεία της Αυστραλίας γίνεται γιατί δεν θέλει να βασίζεται στην παρέμβαση των ΗΠΑ. «Δεν είναι πια ο διαπολικός ηγέτης του Ινδο-ειρηνικού ωκεανού. Η παρέμβαση της Κίνας στην αυτονομία πάνω από τη Νότια Κινέζικη Θάλασσα, απειλή την παγκόσμια τάξη με τρόπο που στοχεύει άμεσα τα εθνικά συμφέροντα της Αυστραλίας», τονίζει η αναφορά.
Τα τελευταία 2 χρόνια έχει μεγαλώσει το ενδεχόμενο μιας μεγάλης σύγκρουσης στην περιοχή και στην Αυστραλία θέλουν να είναι προετοιμασμένοι για παν ενδεχόμενο. Γι’ αυτό και μπήκαν στη συμφωνία AUKUS, γι’ αυτό και γεμίζουν το οπλοστάσιό τους, γι’ αυτό και θερμαίνουν κι άλλο τις σχέσεις τους με συμμάχους όπως η Ιαπωνία και η Ινδία, που επίσης έχουν πολλά ανοιχτά μέτωπα με την Κίνα.
Η απομόνωση της πανδημίας άλλαξε την κατεύθυνση της Αυστραλίας
Τα τελευταία χρόνια η Αυστραλία έχει μπει περισσότερο στο κάδρο των σχέσεων με τον υπόλοιπο πλανήτη, καθώς πρόκειται για μια χώρα-ήπειρο, στην ουσία, αφού σε αυτήν ανήκει το συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα της Ωκεανίας και είναι, μαζί με τη Νέα Ζηλανδία, διεθνής παράγοντας. Ακόμα και μικροπράγματα, όπως η συμμετοχή της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου στο Πανασιατικό Κύπελλο ή στη Eurovision, δεν είναι ασύνδετα από την στρατηγική της να βρεθεί πιο βαθιά στο κάδρο των διεθνών σχέσεων.
Όσο κοντά όμως έχει έρθει η Αυστραλία στους άλλους, το ίδιο κοντά έχουν έρθει και οι άλλοι κοντά στην Αυστραλία. Κυρίως σε επίπεδο όπλων, αφού πλέον οι διαθέσιμοι πύραυλοι φτάνουν σε μερικά λεπτά ακόμα κι από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, σε αντίθεση με πριν 20 χρόνια που υπήρχε αυτό το παράθυρο των 10 ωρών.
«Η άνοδος της εποχής των πυραύλων στη σύγχρονη πολεμική, έχει μειώσει ραγδαία τα γεωγραφικά πλεονεκτήματα της Αυστραλίας και την άνεση της απόστασης».
Η πανδημία ήταν ένα ξυπνητήρι για τη χώρα, καθώς είδε πως αποκόπηκε από τις αλυσίδες εφοδιασμού και σημειώθηκαν ελλείψεις σε πολλά προϊόντα.
«Πρέπει να έχουμε μεγαλύτερο έλεγχο στην εθνική μας αυτοκυριαρχία. Επομένως, το να κατασκευάζουμε πράγματα εδώ στην Αυστραλία, είναι καλό όχι μόνο για τις δουλειές και την οικονομία, αλλά και για την εθνική ασφάλεια», εξηγεί ο Αλμπανίζι.
Οι 5 προτεραιότητες
Πρόκειται για μια στρατηγική μεταστροφής που ξεκινάει από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και από τις Αυστραλιανές Αμυντικές Δυνάμεις.
«Ο στόχος που είχε ως τώρα, δεν εξυπηρετεί πλέον τη χώρα», λένε από το Υπουργείο. Στόχος είναι πλέον να προστατεύει το έθνος (δεν το έκανε ως τώρα άραγε αυτό;), να δείχνει πλήρως τη δύναμη της η χώρα στις απειλές από τα βόρεια (λέγε με Κίνα) και να διατηρεί τους συμφωνημένους διεθνείς κανόνες μαζί με τους συμμάχους.
Τα επόμενα βήματα περιλαμβάνουν 5 προτεραιότητες. Πρώτη είναι η ανάπτυξη του προγράμματος πυρηνικών υποβρυχίων, όπως έχει συμφωνηθεί με ΗΠΑ-Βρετανία στην AUKUS.
Δεύτερη είναι η επιτάχυνση της απόκτησης πυραύλων μακρινού εύρους και η κατασκευή πυρομαχικών εντός Αυστραλίας.
Τρίτη είναι η βελτίωση των αμυντικών συνεργασιών με τις όμορες χώρες στην ευρύτερη περιοχή του Ειρηνικού.
Τέταρτη είναι η ανάγκη να αναβαθμιστούν τα αεροσκάφη F35A Joint Strike Fighter και F/A-18F Super Hornet, ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν με αντιπυραυλικά συστήματα που προέρχονται από πλοία σε μακρινή απόσταση.
Πέμπτη είναι η κατεπείγουσα καμπάνια στελέχωσης των σωμάτων ασφαλείας, ιδίως οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία που εργάζονται στην κατασκευή των υποβρυχίων.
Για να επιτευχθούν όλα τα παραπάνω, πρέπει να γίνει ανακατεύθυνση των χρημάτων κι έτσι τα σχέδια εξαγοράς 450 πολεμικών οχημάτων πεζικού, θα αναπροσαρμοστούν με την εξαγορά 129 οχημάτων. Τα υπόλοιπα χρήματα θα πάνε σε αγορά πυραυλικών συστημάτων HIMARS που βοήθησαν πολύ την Ουκρανία στην αναχαίτιση των Ρώσων.
Καθώς όμως αυτά τα οχήματα θα τα έπαιρνε από νοτιοκορεάτικες εταιρείες δημοσίου ενδιαφέροντος, θα πρέπει τις αναπροσαρμογές αυτές να τις επικοινωνήσει διαφορετικά αυτή τη φορά, για να μην διαταράξει τις σχέσεις με έναν σύμμαχο, όπως έκανε με τη Γαλλία στην υπόθεση AUKUS.
