Η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Ισραήλ θα πρέπει συνεχώς να εξισορροπεί μεταξύ τεσσάρων ανταγωνιστικών στόχων, η πιο σκληρή επιδίωξη του ενός ωστόσο, μπορεί να υπονομεύσει όλους τους άλλους, εκτιμά σε ανάλυσή του ο Economist.
Ο πρώτος πολεμικός στόχος είναι η καταστροφή της Χαμάς. Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες αυτό σημαίνει την εξάλειψη της στρατιωτικής υποδομής της ομάδας και τη θανάτωση της ηγεσίας της και όσο το δυνατόν περισσότερων από τους μαχητές της. Όσο η Χαμάς βρίσκεται στην εξουσία, οι Ισραηλινοί δεν θα αισθάνονται ασφαλείς.
Ένας άλλος λόγος είναι τακτικός, μια και εφόσον οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας, ταπεινώθηκαν, πρέπει να κάνει σαφή την υπεροχή του το Ισραήλ, προς αποφυγή ανάλογων χτυπημάτων στο μέλλον.
Ο τελευταίος λόγος που επικαλείται η ανάλυση, είναι στρατηγικός, θεωρώντας ότι με τη Χαμάς επικεφαλής, δεν μπορεί να υπάρξει διάλογος για ειρήνη.
Ουσιώδης στόχος του Ισραήλ βέβαια, παραμένει να απελευθερώσει περισσότερους από 220 ανθρώπους που έχουν μεταφερθεί στη Γάζα ως όμηροι. Αυτός ο στόχος είναι πιθανό να αναβάλει τις μάχες. Η Χαμάς φαίνεται να χρησιμοποιεί την υπόσχεση για απελευθέρωση των ομήρων προκειμένου να καθυστερήσει την έναρξη της μεγάλης κλίμακας χερσαίας επίθεσης.
Είναι πιθανό να προσπαθήσει να επηρεάσει την ισραηλινή τακτική τώρα που στρατεύματα βρίσκονται μέσα στη Γάζα, με την ελπίδα ότι οι δυνάμεις εισβολής θα συγκρατηθούν, τονίζει.
Στις 28 Οκτωβρίου, το πρωί μετά τη μεγαλύτερη εισβολή στη Γάζα που έχει γίνει μέχρι σήμερα, οι οικογένειες των ομήρων, διαμαρτυρήθηκαν σχετικά με τους κινδύνους που εγκυμονούν οι μάχες, για την επιβίωση των ανθρώπων τους.
Το βρετανικό μέσο επιμένει ότι σκοπός είναι να ελαχιστοποιηθούν οι απώλειες, τόσο των Ισραηλινών στρατιωτών όσο και των πολιτών στη Γάζα. Άλλωστε, όσο αυξάνονται οι απώλειες αμάχων τόσο θα μεγαλώνει η διεθνής πίεση για ανθρωπιστικές παύσεις και πλήρη κατάπαυση του πυρός. Στο παρελθόν τέτοιοι παράγοντες οδήγησαν το Ισραήλ να προχωρήσει σκληρά και γρήγορα, γνωρίζοντας ότι ο χρόνος για μάχες είναι περιορισμένος. Για να καταστραφεί το δίκτυο σηράγγων της Χαμάς όμως, χρειάζεται πολλούς μήνες.
Ας ληφθεί υπόψιν ότι το Ισραήλ προσπαθεί να αποκτήσει το πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωση των ομήρων, εμποδίζοντας την είσοδο καυσίμων στη Λωρίδα. Υποστηρίζει ότι οι γεννήτριες των νοσοκομείων παρέχουν την ηλεκτρική ενέργεια που απαιτείται για τον εξαερισμό και τον φωτισμό του λαβύρινθου των τούνελ της Χαμάς, όπου παραμονεύουν οι εξτρεμιστές της.
Ο Economist τονίζει ακόμα πως οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι αναγνωρίζουν ότι οι χερσαίες επιδρομές πρέπει να σέβονται το Διεθνές Δίκαιο, κι αυτό τους υποχρεώνει να διευκολύνουν την παροχή βασικής βοήθειας. Επομένως, για να συνεχιστεί ο πόλεμος, θα πρέπει το Ισραήλ να βρει τρόπους να παρέχει βοήθεια ακόμη κι αν αυτό δυσχεραίνει την εξουδετέρωση της Χαμάς και την απελευθέρωση των ομήρων.
Η σταθερότητα στη Μέση Ανατολή φαντάζει όλο και δυσκολότερος στόχος
Τεράστιο κεφάλαιο και σενάριο που δείχνει απόν στην παρούσα φάση, είναι να τεθούν τα θεμέλια για την επανέναρξη των διαδικασιών στη Μέση Ανατολή με σκοπό μια ενδεχόμενη ειρήνη. Αυτή τη στιγμή η ιδέα μιας μεταπολεμικής συμφωνίας μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη είναι αδιανόητη.
Η υποστήριξη τουλάχιστον ορισμένων αραβικών κυβερνήσεων, πιθανότατα εκείνων που έχουν έρθει πιο κοντά στο Ισραήλ στο πλαίσιο των Συμφωνιών του Αβραάμ και το γεγονός ότι η Αμερική θα δώσει βάρος σε αυτή την κατεύθυνση, θα βοηθήσει. Δεν είναι λίγες οι αραβικές κυβερνήσεις, που δια της «απουσίας» τους είναι στο πλευρό του Ισραήλ, αν και ποτέ δεν θα το παραδέχονταν δημοσίως.
Οι Δυτικές κυβερνήσεις είναι, επίσης, ανήσυχες, διότι περισσότεροι από τους μισούς ομήρους έχουν ξένα διαβατήρια, ενώ ταυτόχρονα ανησυχούν για τη ριζοσπαστικοποίηση των δικών τους μουσουλμανικών πληθυσμών.
Το βρετανικό μέσο συμπεραίνει ότι η χερσαία επιχείρηση του Ισραήλ θα χρειαστεί να επιλέξει τι θέλει περισσότερο και ο Νετανιάχου καλείται να πάρει σκληρές αποφάσεις.
